Η επιστροφή του Μακαρίου
Σε μια ρηξικέλευθη συνέντευξη ευρέως φάσματος, εν είδει λαϊκής αγοράς (απ’ όλα είχε το πανέρι), ο μακαριότατος αρχιεπίσκοπος Κύπρου δήλωσε ότι «ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι ο νέος Μακάριος» («Πολίτης», 7/6/22). Ένας παρατηρητικός φίλος με τον οποίο συζητούμε συχνά την πολιτική ζωή της νήσου και γελάμε, αναρωτήθηκε: «Είναι για καλό που του είπε ή για κακό;». Αν ο κ. Νίκος Χριστοδουλίδης είναι ο νέος Μακάριος της Κύπρου και αν ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος το είπε για καλό ή για κακό, απάντηση δίνει ο Λεόντιος Ιεροδιακόνου στο βιβλίο του, «Μοιραία ηγεσία (1948-2021) Ο Μακάριος και οι συνεχιστές του», που κυκλοφόρησε την περασμένη βδομάδα στη Λευκωσία. Αν ο κ. Χριστοδουλίδης εκλεγεί στις επερχόμενες εκλογές και καθώς ο υπότιτλος του κ. Ιεροδιακόνου είναι, «Ο Μακάριος και οι συνεχιστές του», τότε σημαίνει ότι ο μακαριότατος κτύπησε διάνα. Ο νέος Μακάριος θα είναι γεγονός.
Στο βιβλίο του, το οποίο θεωρώ εξαιρετικότατο, απολύτως διαφωτιστικό για τα όσα συντελούνται στην Κύπρο από το 1948 μέχρι τη συνέντευξη του αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, ο κ. Ιεροδιακόνου απλά και κατανοητά, χωρίς υπερβολές και γλωσσικές επιδείξεις, μέσα από λιγότερο από 200 σελίδες αναπαριστά την πραγματική πολιτική στάση της κυπριακής ηγεσίας και τον κεντρικό ρόλο του Μακαρίου σε αυτήν. Δεν μπορώ να παρουσιάσω σε αυτό τον χώρο το βιβλίο και να αποδώσω τον ενθουσιασμό μου για αυτό. Θα περιοριστώ στο γνωστό παράπονο του Κωνσταντίνου Καραμανλή ότι τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου τις υπέγραψε μαζί με τον Μακάριο, αλλά ο ίδιος αναθεματίστηκε, ενώ ο Μακάριος δοξάστηκε. Πρόκειται για μια πολύ χαρακτηριστική στιγμή της Ιστορία της Κύπρου και του πολιτικού είδους του δημοφιλούς Μακαρίου. Αυτό, προφανώς θα είχε στο μυαλό ο Αβέρωφ Νεοφύτου, όταν σχολιάζοντας την συνέντευξη του αρχιεπισκόπου, μας θύμισε ότι ο Γλαύκος Κληρίδης ίδρυσε τον Δημοκρατικό Συναγερμό για να αντιμετωπίσει τις μακαριακές νοοτροπίες.
Όπως γράφει ο Λεόντιος Ιεροδιακόνου στο βιβλίο του, ο Μακάριος ήταν πολύ καλός ρήτορας αλλά και χαρισματικός ηγέτης. Αυτά τα δύο χαρίσματα τον βοηθούσαν να συντηρεί πολύ ψηλή δημοτικότητα. Η δημοτικότητα του Μακαρίου ήταν ο παράγοντας που κυριαρχούσε στις πολιτικές επιλογές του, στα κηρύγματά του, στις διακηρύξεις του, στις αποφάσεις του, στην αποφυγή αποφάσεων, στην ανάληψη ή αποφυγή ευθυνών και στην εν γένει συμπεριφορά του στα 30 χρόνια της παρουσίας του στην ηγεσία της Κύπρου. Αυτό εξηγεί γιατί ήταν της Ένωσης, εναντίον της Ένωσης, ήταν του εφικτού και του ευκταίου, ήταν με τους αγωνιστές και εναντίον των αγωνιστών, με την Αριστερά και εναντίον της Αριστεράς… Η δημοτικότητα του Μακαρίου ήταν ο λόγος που ο μεν Καραμανλής κατηγορήθηκε, ο δε Μακάριος ηρωοποιήθηκε για τη συμφωνία που υπέγραψαν μαζί.
Ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος μάς υποσχέθηκε ένα «νέο Μακάριο», έχοντας τη δημοτικότητα του Μακαρίου στο μυαλό του.
Loading ...
