Η πολιτική αναλγησία έχει κόστος
στις ευνομούμενες πολιτείες
Εν μέσω έντονων κλυδωνισμών το τελευταίο διάστημα, για τους κυβερνητικούς χειρισμούς και τα πάρτι με τις ευλογίες του πρωθυπουργού στην κορύφωση της πανδημίας και των αυστηρών lockdown, το μπαράζ απολύσεων πυροδότησε το τελευταίο σκάνδαλο με τον βουλευτή των Συντηρητικών Κρις Πίντσερ, ο οποίος διορίστηκε σε κυβερνητική θέση «συνδέσμου» στη Βουλή των Κοινοτήτων από τον Μπόρις Τζόνσον, παρά το γεγονός ότι γνώριζε ότι υπάρχει έρευνα σε βάρος του για σεξουαλική παρενόχληση από το 2019. Ο Μπόρις Τζόνσον παραιτήθηκε από τη θέση του πρωθυπουργού της χώρας, όχι γιατί το ήθελε, αλλά γιατί υποχρεώθηκε. Γεγονός που δικαιώνει τον λόγο για τον οποίο υποχρεώθηκε σε παραίτηση.
Ο παράξενος, για να πούμε το ολιγότερο, αυτός πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, ο οποίος έχει εκθέσει τη χώρα του όσο κανένας μέχρι σήμερα Βρετανός πρωθυπουργός, δεν ήθελε να παραιτηθεί ως την τελευταία στιγμή, πείθοντας τους πάντες ότι η παραίτηση ήταν η μοναδική κίνηση που του απέμεινε. Υποχρεώθηκε κάτω από το βάρος των πιέσεων από τους ίδιους τους υπουργούς του. Ο Τζόνσον δεν υποχρεώθηκε σε παραίτηση λόγω πολιτικών του, αλλά ούτε και λόγω προσωπικών υποθέσεων∙ να μην προκύψει και θύμα κιόλας. Δεν επρόκειτο για μια περίπτωση προσωπικού χαρακτήρα όπως ήταν η περίπτωση του Μπιλ Κλίντον και της Μόνικα Λεβίνσκι. Τότε, ήταν μια προσωπική υπόθεση που οι πολιτικοί αντίπαλοι του Κλίντον εκμεταλλεύτηκαν για να τον υπονομεύσουν πολιτικά. Δεν είναι τυχαίο που κρατήθηκε στην προεδρία των ΗΠΑ, με την υποστήριξη του αμερικανικού λαού, αλλά και της παγκόσμιας πολιτικής κοινότητας.
Η περίπτωση του Μπόρις Τζόνσον, δεν ήταν προσωπική, ούτε πολιτική υπόθεση. Ήταν περίπτωση πολιτικής αναλγησίας που τον εξέθεσε ως ένα πολιτικό με περιορισμένη ευθιξία, περιορισμένη ευαισθησία και καθόλου ντροπή. Δεν μπορεί ένας πρωθυπουργός να μετέχει, ή να ενθαρρύνει ή και να ανέχεται εκδηλώσεις διασκέδασης στο στενό του περιβάλλον όταν ο λαός στη χώρα ζούσε συνθήκες κατ’ οίκο φυλάκισης λόγω δικών του διαταγμάτων για τον κορωνοϊό. Δεν μπορεί ένας πρωθυπουργός να μην συναισθάνεται τη δυστυχή θέση των συμπολιτών του και να διασκεδάζει, ως άλλη Μαρία Ζαχάροβα∙ να απολαμβάνει το προκλητικό γλείψιμο της φράουλας την ώρα που χιλιάδες παιδιά της Ρωσίας σκοτώνονται στα πεδία του πολέμου και οι Ουκρανοί ζουν τη φρίκη που η χώρα της προκαλεί στη γειτονική της χώρα.
Δεν θα καταφύγω στην πεπατημένη σύγκριση με τα δικά μας, ούτε θα επαναλάβω την υπεροπτική υπόδειξη στον άλφα και τον βήτα της πολιτικής μας ζωής. Δυστυχώς στην Κύπρου, έχουμε εμπειρίες και με τους άλφα, και με τους βήτα και με ολόκληρο το αλφαβητάριο. Ελάχιστες φορές εντοπίσαμε συμπτώματα ευθιξίας και πολιτικής τσίπας.
Loading ...
