«ΑΚΕΛ και ΡΤΚ (Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα), παρά τις δύσκολες συνθήκες, έχουν βαρυσήμαντο ρόλο και αυτός είναι να πρωταγωνιστήσουν, σε συνεργασία με το προοδευτικό κομμάτι των κοινοτήτων μας, για να συμβάλουμε εποικοδομητικά τόσο στις προσπάθειες για επίλυση του Κυπριακού όσο και στην ανάγκη κινητοποίησης όλων των Κυπρίων στον αγώνα για λύση κι επανένωση της κοινής μας πατρίδας», είπε ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ Στέφανος Στεφάνου, σε μήνυμά του στο προχθεσινό συνέδριο του αδελφού τουρκοκυπριακού κόμματος. Ο κ. Στεφάνου είπε ότι κόντρα στην αναβίωση του εθνικισμού-σοβινισμού και της απαράδεκτης θέσης περί λύσης δύο κρατών ή και άλλων νεοφανών ιδεών, «οφείλουμε να συνεχίσουμε την τιτάνια προσπάθεια για να πείσουμε πως ο μόνος δρόμος για μόνιμη ειρήνη, ασφάλεια και ευημερία της Κύπρου είναι η ομοσπονδιακή λύση».
Ο μόνος δρόμος για μόνιμη ειρήνη είναι, πράγματι, η ομοσπονδιακή λύση του κυπριακού, αλλά είναι και για το ΑΚΕΛ; Για το ΡΤΚ είναι και το απέδειξε στην πράξη όποτε χρειάστηκε. Το ΑΚΕΛ το διακηρύσσει, αλλά στην πράξη απέδειξε το αντίθετο. Όταν το 2002 επέλεξε τον Τάσσο Παπαδόπουλο για υποψήφιό του στις προεδρικές του 2003, το ΡΤΚ αντέδρασε σφόδρα και απευθύνθηκε στην ηγεσία του ΑΚΕΛ θυμίζοντάς την ότι ο αείμνηστος ήταν ο μεγαλύτερος πολέμιος και της ομοσπονδιακής λύσης, και του ΑΚΕΛ και των Τουρκοκυπρίων. Στις έντονες αντιδράσεις του αδελφού τουρκοκυπριακού κόμματος, δεν μάθαμε αν η ηγεσία του ΑΚΕΛ το διαβεβαίωσε ότι «άλλαξε σιόρ ο άθρωπος», αλλά στο δημοψήφισμα που ακολούθησε, το 2004, ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ ρώτησε, στο Μπούργκενστοκ, τον Δημήτρη Χριστόφια αν θα ψηφίσει και εκείνος «όχι», όπως τον Τ. Παπαδόπουλο και απάντησε: «Είσαι πελλός ρε;».
Στο δημοψήφισμα το ΑΚΕΛ ψήφισε «χλιαρό όχι» στην ομοσπονδιακή λύση, επιβεβαιώνοντας πως μονόδρομος ήταν μόνο για το ΡΤΚ και όχι για το ΑΚΕΛ.
Η αντίδραση των Ελληνοκυπρίων στον απορριπτισμό των Τασσικών ήταν τέτοια, που έφερε τον Δημήτρη Χριστόφια στην προεδρία, απέναντι στον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Ο σύντροφος Μεχμέτ Αλί παρακαλούσε τον Χριστόφια να επισπεύσουν τις συνομιλίες για την ομοσπονδιακή λύση, αλλά εκείνος του έλεγε πως «έχουμεν τζι’ άλλες δουλειές» και ότι δεν είναι όπως τον Ταλάτ «τη βασίλισσα Ελισάβετ» που ήταν «αθκειανή». Όταν ακόμα τον παρακαλούσε να επικυρώσουν τις συγκλίσεις Χριστόφια – Ταλάτ που τώρα επικαλείται ο κ. Στεφάνου, εκείνος αρνείτο. Και όταν ο Ντάουνερ του ζήτησε να καταγράψουν τουλάχιστον την «πρόοδο» ο αείμνηστος το απέκλεισε φωνάζοντας «όχι πρόοδος, όχι πρόοδος».
Ο κ. Στεφάνου μπορεί να λέει σήμερα ότι αγωνίζεται με το ΡΤΚ «κόντρα στην αναβίωση του εθνικισμού-σοβινισμού και της απαράδεκτης θέσης περί λύσης δύο κρατών ή και άλλων νεοφανών ιδεών», αλλά εδώ φτάσαμε χάρις στο μονόδρομο του ΑΚΕΛ που ήταν αντίθετης κατεύθυνσης από εκείνον του ΡΤΚ.
Loading ...
