Το πιο εκπληκτικό από τις προχθεσινές εκλογές στην Ελλάδα είναι το ποσοστό που εξασφάλισε ο χαμένος Τσίπρας. Όλοι ανέμεναν το ψηλό ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας και τη δυνατότητά της να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Όλοι ανέμεναν τα φτωχά αποτελέσματα της Φώφης και τη διάλυση των περιστασιακών μικροκομμάτων και προσδοκούσαν στην εκπαραθύρωση της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής. Αλλά κανείς ή ελάχιστοι ακόμα και εντός του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ανέμεναν την εκτόξευση του στο 31,5% την ώρα, μάλιστα, που το πρώτο κόμμα εξασφάλισε το 40% των ψήφων. Στα σχόλια και στις αναλύσεις των εκλογικών αποτελεσμάτων, ακούστηκε πως οι Έλληνες μπορεί να είχαν απογοητευτεί από την μνημονιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στο τέλος του αναγνώρισαν το κατόρθωμα της εξόδου της Ελλάδας από τα μνημόνια.
Το κατόρθωμα του Τσίπρα, όμως, δεν ήταν η έξοδος της Ελλάδας από τα μνημόνια. Εκεί, στην πραγματικότητα σημείωσε δραματική αποτυχία. Η Ελλάδα θα έβγαινε από το μνημόνιο που είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση Σαμαρά, πολύ πιο νωρίς και για την ακρίβεια, μήνες μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Τσίπρα. Φτάνει να ολοκλήρωνε το πρόγραμμα της απελθούσας κυβέρνησης. Αντί τούτου, η κυβέρνηση ξεπερνώντας το λαϊκισμό του Παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ υποσχόμενη ότι θα σκίσει τα μνημόνια, οδήγησε τη χώρα σε νέα μνημόνια, πιο δυσβάσταχτα και τα οποία στοίχισαν στην ελληνική οικονομία άλλα 85 δις ευρώ. Οι εξυπνάδες του Βαρουφάκη και ο λαϊκισμός του Τσίπρα αύξησαν κατά 30% σχεδόν το δημόσιο χρέος και καθυστέρησαν την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια, σχεδόν τρία χρόνια.
Το μεγαλύτερο κατόρθωμα του Τσίπρα είναι η συμφωνία των Πρεσπών. Μια συμφωνία που δεν είναι τέλεια, γιατί τέλειες συμφωνίες δεν υπάρχουν, αλλά ιστορική και υπεύθυνη. Η λύση του μακεδονικού, όπως την πέτυχε ο Αλέξης Τσίπρας δικαιώνει και τιμά τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, που πρώτος και μόνος όπως αποδείχτηκε, την είχε τολμήσει, αλλά τον ανέτρεψαν οι λαϊκιστές της Νέας Δημοκρατίας (Σαμαράς) και του ΠΑΣΟΚ. Ο Τσίπρας πλήρωσε το πολιτικό κόστος της απόφασης του αυτής, αλλά τερμάτισε μία εκκρεμότητα 37 χρόνων και έκλεισε μια αιμάσουσα πληγή της Ελλάδας. Είναι δυστύχημα που οι Έλληνες καταψήφισαν τον Τσίπρα κατά κύριο λόγο για τη συμφωνία των Πρεσπών και για τον ίδιο λόγο υπερψήφισαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο οποίος παραμέρισε τον πατέρα του, για να ικανοποιήσει το
συναίσθημα των Ελλήνων. Ευχή, είναι ο νέος πρωθυπουργός να μην δικαιώσει το συναίσθημα, αλλά να ακολουθήσει την υπευθυνότητα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Όπως γράφει ο Κώστας Ιορδανίδης («Καθημερινή», 7/7/91), «απομένει πλέον στον κ. Μητσοτάκη να διαχειριστεί ως πρωθυπουργός όσα ακολουθήσουν με την έναρξη των διαδικασιών εντάξεως της Βορείου Μακεδονίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Τότε, θα δικαιώσει και τον πατέρα του στον οποίο οφείλει το το ζειν αλλά και το ευ ζειν.
Loading ...
