Αναλυθήκαμε σε νέους λυγμούς και οδυρμούς χθες για τη νέα τραγωδία που εκτυλίχτηκε μπροστά μας (εκτυλίσσεται από το 2015, αλλά τώρα άρχισε να μας ενοχλεί) όταν ένας πολίτης προσέφυγε στο δικαστήριο διεκδικώντας την περιουσία των γονιών του καθώς και αποζημιώσεις για την αποστέρησή της από την κυπριακή πολιτεία, τα τελευταία 66 χρόνια. Οι οδυρμοί ξέσπασαν, επειδή ο πολίτης είναι Τουρκοκύπριος και η περιουσία την οποία οι γονείς του εγκατέλειψαν το 1963 από το φόβο των τότε διακοινοτικών συγκρούσεων, βρίσκεται στην περιοχή Τακτακαλά, στην ελεύθερη Λευκωσία. Η περιουσία την κυριότητα της οποίας δεν φαίνεται να αμφισβητεί κανείς, αξιοποιείται από την Δημοκρατία και σήμερα φιλοξενεί ένα δημοτικό σχολείο.
Το δράμα συνίσταται στο γεγονός ότι «για πρώτη φορά ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας και ο Κηδεμόνας Τουρκοκυπριακών Περιουσιών καλούνται να αντιμετωπίσουν ενώπιον της Δικαιοσύνης αστική αγωγή Τουρκοκύπριου που επικαλείται την περίοδο της Τουρκοανταρσίας προκειμένου να πετύχει, αφενός, την επιστροφή περιουσίας των γονιών του και αφετέρου, την καταβολή αποζημιώσεων από τη Δημοκρατία, με την απαίτηση στην αγωγή να αφορά πέραν των €2 εκατ.». Το «για πρώτη φορά» τρομάζει όπως διαβάζουμε, επειδή θα δημιουργήσει προηγούμενο που είναι δυνατόν να οδηγήσει χιλιάδες Τουρκοκύπριους στη διεκδίκηση των σπιτιών, των περιουσιών, ακόμα και των χωριών τους που υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν την περίοδο 1963-64.
Αν είμαστε μια ευνομούμενη πολιτεία, ένα αναγνωρισμένο κράτος με δημοκρατικές λειτουργίες και μηχανισμούς που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών, δεν έχουμε τι να μας απασχολεί, είτε πρόκειται για την πρώτη φορά είτε για την δεύτερη. Αν δεν είναι αυτή η πρώτη φορά, θα είναι μια άλλη αργότερα. Αυτό που ενοχλεί, όμως, και ορθά θεωρείται άδικο, είναι που οι Τουρκοκύπριοι οι οποίοι υποχρεώθηκαν (από ποιον δεν μετρά) να εγκαταλείψουν τους τόπους τους στο νότο, απολαμβάνουν τις ελληνοκυπριακές περιουσίες στο βορρά. Οι περιουσίες των Ελληνοκυπρίων στο βορρά είναι περισσότερες από τις περιουσίες των Τουρκοκυπρίων στο νότο και αυτό είναι που δημιουργεί την αδικία και προκαλεί τους θρήνους και τις υποδείξεις, «ας παν’ από κει». Το να στέλνουμε τους Τουρκοκύπριους στις περιουσίες μας στο βορρά, δεν είναι και πολύ πατριωτικό, αλλά δεν είναι της παρούσης. Όμως, ο Τουρκοκύπριος που διεκδικεί την περιουσία του δεν φέρει καμιά ευθύνη γι αυτό. Δεν φέρει ευθύνη που οι Ελληνοκύπριοι απορρίψαμε την αποκατάσταση των περιουσιών όλων των Κυπρίων. Δεν φταίει που το σχέδιο λύσης το οποίο αναγνώριζε σε όλους τους Κύπριους το δικαίωμα της περιουσίας και το αποκαθιστούσε με επιστροφή, ή ανταλλαγή, αποζημίωσή της, το απορρίψαμε εμείς ενώ οι Τουρκοκύπριοι το αποδέχτηκαν.
Loading ...
