«Το Κυπριακό δεν έχει επιλυθεί επειδή το εμποδίζει τούτο η κατοχική Τουρκία», έγραψε ένας από τους πιο τακτικούς αναλυτές της νήσου, υποστηρίζοντας μια θεωρία που την καταπίνει εδώ και δεκαετίες με μεγάλη ευκολία η κυπριακή κοινωνία. «Μπορεί οι εκάστοτε διαχειριστές να ελέγχονται για την τακτική που υιοθέτησαν, τις αντοχές τους, τα λάθη τους, όμως δεν έχουν με τη στάση τους αποτρέψει τη συμφωνία. Ακόμη και οι πλέον εκφραστές της λεγόμενης ρεαλιστικής πολιτικής δεν κατάφεραν να επιλύσουν το Κυπριακό κατά τη θητεία τους. Όσες υποχωρήσεις και να έκαναν», γράφει εκ μέρους του συνόλου των πολιτικών μας ηγετών και των πολιτικών μας αναλυτών. Όλοι, ή σχεδόν όλοι, συμφωνούν με αυτή την απλοϊκή, την απροβλημάτιστη και φτηνή απάντηση στην ερώτηση, «γιατί το κυπριακό δεν έχει επιλυθεί». Επειδή «το εμποδίζει τούτο η κατοχική Τουρκία». Στην καθομιλουμένη και διαχρονική τοποθέτηση, «λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας».
Όπως γράφει ο Νίκος Δήμου στους αφορισμούς του, «Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας» (Μάρτιος 1975), «Ποτέ οι νεο-Έλληνες δεν μπόρεσαν να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Πάντα έφταιγε κάποιος τρίτος: ο «αγγλικός δάκτυλος», η Ιντέλλιντζενς Σέρβις, το ΝΑΤΟ, η ΣΙΑ…».
Η εύκολη δικαιολογία για όποιον δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του νοικοκυριού του είναι ο γείτονας. Η Κύπρος δεν ευτύχισε να έχει ένα βολικό, αλλά έναν πολύ ζόρικο γείτονα. Έναν αδιάλλακτο γείτονα, όπως επιβάλλει το πολιτικό λεξιλόγιο των Ελληνοκυπρίων και των νεο-Ελλήνων, γενικά. Αλλά, είναι ο αδιάλλακτος γείτονας που εμπόδισε τη λύση του κυπριακού το 1972, όταν ο Γλαύκος Κληρίδης, είπε αργότερα το mea culpa του γιατί δεν κατάγγειλε τον Μακάριο που είχε εμποδίσει τη λύση; Είναι η τουρκική αδιαλλαξία που απέρριψε τη λύση του Δυτικού Πλαισίου το 1978; Είναι η τουρκική αδιαλλαξία που εμπόδισε τη λύση του κυπριακού το 1981 (Αξιολόγηση Βάλντχαϊμ), το 1983 (Δείχτες Κουγιάρ), το 1984-85 (Ενοποιημένα Έγγραφα), το 1986 (Πλαίσιο Μαρτίου ‘86), το 1993 (Ιδέες Γκάλι), το 2004 (Σχέδιο Ανάν);
Εμείς, μπορεί να έχουμε την εύκολη δικαιολογία της τουρκικής αδιαλλαξίας γιατί είναι εξίσου εύκολη στην κατάποση. Εμείς τα λέμε, εμείς τα πιστεύουμε. Ακόμη και εκείνοι που καταλαβαίνουν και συναισθάνονται την πραγματικότητα δεν τολμούν αυτοκριτική και δεν επιχειρούν αυτογνωσία, όπως άλλωστε συνήθιζουν οι νεο-Έλληνες, όπως αναφέρει σε ένα άλλο αφορισμό του ο Νίκος Δήμου. Αλλά, με την εύκολη και απλοϊκή αυτή δικαιολογία, οδηγούμαστε καθημερινά στην οριστική διχοτόμηση. Τη διχοτόμηση που δεν συντελέστηκε ύστερα από τριών χιλιάδων χρόνων κατοχής από τις δεκάδες των κατακτητών που πέρασαν από την Κύπρο. Συντελείται σήμερα που διαθέτουμε κράτος με διεθνή αναγνώριση.
Loading ...
