Θα διαφωνήσω με τον αγαπητό μου Χρήστο Παναγιωτίδη, τον εκλεκτό αρθρογράφο της «Αλήθειας», που υποστηρίζει στο τελευταίο άρθρο του ότι η «κακοδαιμονία της Κύπρου πηγάζει από την εμπλοκή της Ελλάδας και της Τουρκίας στα πολιτικά πράγματα της Κύπρου», για να υπογραμμίσει «την ανάγκη αποστασιοποίησης των μητέρων πατρίδων από την Κύπρο». («Αλήθεια», 20 Οκτωβρίου 2019: «Η ανάγκη αποστασιοποίησης των μητέρων πατρίδα»). Την ίδια θέση υποστήριξε και σε προηγούμενο άρθρο του υποστηρίζοντας τον «απογαλακτισμό» από τις «μητέρες πατρίδες». Στην πραγματικότητα, λοιπόν, αν ρίξουμε έστω και μια πρόχειρη ματιά στην πρόσφατη και όχι τόσο πρόσφατη ιστορία μας, η κακοδαιμονία της Κύπρου δεν θα δούμε να πηγάζει ή να οφείλεται στην «εμπλοκή» της Ελλάδας στα πολιτικά πράγματα της νήσου. Και θα αναφερθώ μόνο σε μερικά γεγονότα σταθμός που επηρέασαν με τον πιο αποφασιστικό τρόπο την πορεία του κυπριακού, τα πολιτικά πράγματα της Κύπρου, και το πως φτάσαμε στα σημερινά αδιέξοδα. Χωρίς την εμπλοκή της Ελλάδας. Όταν η ηγεσία μας, ο Μακάριος με την υποστήριξη όλων στο νησί, αποφάσιζε με τα 13 σημεία του να ανατρέψει το Σύνταγμα η Ελλάδα δεν είχε καμία εμπλοκή. Αντίθετα η επίσημη Ελλάδα ούτε ρωτήθηκε ούτε που υποστήριξε αυτή την πρωτοβουλία του Μακαρίου. Ο μόνος που ρωτήθηκε ήταν ο Βρετανός ύπατος αρμοστής, στη Λευκωσία. Η Ελλάδα όχι μόνο δεν είχε οποιαδήποτε εμπλοκή αλλά είχε διαφωνήσει. Να αναφέρω ακόμη ένα γεγονός – σταθμό στην πιο πρόσφατη ιστορία μας. Στο δημοψήφισμα του 2004, για το σχέδιο των Ηνωμένων Εθνών που, την πιο κρίσιμη στιγμή στην πορεία του κυπριακού, δεν είναι η εμπλοκή της Ελλάδας που οδήγησε στην απόφαση για την απόρριψη του σχεδίου και την απόρριψη της μεγαλύτερης ευκαιρίας που μας προσφέρθηκε για την επανένωση της χώρας μας. Την απόφαση για το όχι την πήραμε εμείς, την πήρε η ηγεσία μας, χωρίς οποιαδήποτε εμπλοκή της Ελλάδας, της μητέρας πατρίδας.
Οι «μητέρες πατρίδες» έπαυσαν από καιρό, εδώ και χρόνια να είναι τέτοιες και μόνο εμείς συντηρούμε αυτόν τον μύθο.
Loading ...
