Οι προχθεσινές δηλώσεις του Τουρκοκύπριου ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί δεν μπορεί να περάσουν ασχολίαστες. Όχι μόνο για το περιεχόμενό τους, αλλά και για το χρόνο που διατυπώθηκαν και για που απευθύνονται. Πέντε μέρες πριν από την τριμερή συνάντηση του Βερολίνου, ο Τουρκοκύπριος ηγέτης δεν φρόντισε μόνο να επαναβεβαιώσει την προσήλωσή του στη λύση ομοσπονδίας, με την οποία δεν συμφωνεί η Άγκυρα, αλλά και να ξεκαθαρίσει πως οι Τουρκοκύπριοι δεν μπορεί να είναι εξαρτώμενοι της Τουρκίας κι ακόμα ότι ο ίδιος δεν δέχεται να παίρνει γραμμή από τους Τούρκους αξιωματούχους, όπως είπε. Γνωρίζοντας την πίεση που δέχεται από την τουρκική διοίκηση και την συντηρητική αντιπολίτευση, ο Ακιντζί απαντά ευθέως ότι «θα αξιοποιεί κάθε ευκαιρία και κάθε κατάσταση για την επίτευξη μιας δίκαιης και βιώσιμης ομοσπονδιακής λύσης», τονίζοντας μάλιστα πως «δεν ένιωσε ποτέ την ανάγκη να μιλά με υποβολέα».

Αναφερόμενος στις υποδείξεις της Άγκυρας για στροφή προς άλλες λύσεις, αντί της ομοσπονδίας, ο Μ. Ακιντζί είπε ότι συμπεριφέρθηκε ως ηγέτης της τουρκοκυπριακής πλευράς ως συνόλου. Ναι μεν, είπε βρισκόταν σε διαβουλεύσεις με την Τουρκία, αλλά από την άλλη εξήγησε τις απόψεις του και προχώρησε σε πρωτοβουλίες που οδήγησαν στην πενταμερή διάσκεψη. Έκανε, δηλαδή, αυτό που ο ίδιος θεωρούσε υπεύθυνο έναντι των Τουρκοκυπρίων και όχι αυτό που υποδείκνυε η Άγκυρα, γι’ αυτό είχε επικριθεί ότι «οι (κακές) σχέσεις του με την Τουρκία μειώνουν τις πιθανότητες λύσης του κυπριακού».

Για την επίλυση του κυπριακού, ανέφερε ότι ασφαλώς και χρειάζεται η στήριξη και η συμβολή, «εάν χρειαστεί», της Τουρκίας, αλλά «και των άλλων εγγυητριών χωρών». Επιπλέον, όμως, είπε «είναι απαραίτητη η βοήθεια του ΟΗΕ, της ΕΕ και γενικά της διεθνούς κοινότητας». «Ωστόσο -πρόσθεσε- δεν πρέπει να ξεχνιέται μια σημαντική πραγματικότητα, πρέπει πρωτίστως να θέλουν την λύση οι Τουρκοκύπριοι και οι Ελληνοκύπριοι». Και κατέληξε λέγοντας ότι «δεν είναι εφικτό να έχει πάντοτε την ίδια άποψη με τους Τούρκους αρμόδιους και ούτε είναι υποχρεωτικό αυτό».

Αυτός είναι αγώνας απεξάρτησης των Τουρκοκυπρίων από την Τουρκία. Η Τουρκία, η οποία θυσίασε ζωές για να σώσει τους Τουρκοκύπριους, και πληρώνει βαρύτατο κόστος για να τους στηρίζει και να τους συντηρεί, έχει μεν λόγο «αν χρειαστεί», αλλά λόγο έχουν και η Ελλάδα, και η Ευρώπη και η διεθνής κοινότητα, κυρίως όμως οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι, τονίζει ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων. Πόσο πιο ξεκάθαρα μπορεί να πει κανείς στην Τουρκία να αφήσει ήσυχους τους Κύπριους; Πόσο πιο αντικατοχικός μπορεί να είναι ο αγώνας ενός κατοχικού, εγκάθετου, άβουλου… ηγέτη, όταν εμείς θεωρούμε απελευθερωτικό αγώνα το κάψιμο μιας μη αναγνωρισμένης σημαίας από την ασφάλεια της Πράσινης Γραμμής;