Ή άτυπη τριμερής του Βερολίνου πέρασε στην ιστορία ως ακόμα μία προσπάθεια του ΟΗΕ για να βρεθεί μια διέξοδος που να οδηγεί σε μια συνολική διευθέτηση του Κυπριακού. Προστέθηκε στην λίστα των εκατοντάδων προσπαθειών του διεθνούς παράγοντα για να βρεθεί επιτέλους η χρυσή τομή που να ανοίγει μια προοπτική επίλυσης του μακροβιότερου ίσως προβλήματος με το οποίο ασχολείται ο ΟΗΕ στο υψηλότερο μάλιστα επίπεδο.
Κάνοντας λοιπόν «ταμείο», καλό θα ήταν μια ψύχραιμη και αντικειμενική αξιολόγηση των θετικών και αρνητικών του Βερολίνου.
Το ανακοινωθέν συναντίληψης και δέσμευσης των δύο ηγετών σίγουρα περιέχει θετικά αλλά και αρνητικά στοιχεία. Με μια δεύτερη ανάγνωση το συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι τα αρνητικά πολύ συγκεκριμένα ενώ τα θετικά είναι αόριστα και εν πολλοίς ήσαν δεδομένα πριν την συνάντηση.
Πρωτίστως ο μη καθορισμός οδικού χάρτη με συγκεκριμένες ημερομηνίες αποτελεί την πλέον αρνητική εξέλιξη που ίσως να αναιρεί τα όποια θετικά στοιχεία. Μπορεί η εξάμηνη παράταση του αδιέξοδου να μην είναι μεγάλο χρονικό διάστημα μπροστά στον μισό αιώνα ζωής του Κυπριακού αλλά δυστυχώς πρόκειται για την πιο κρίσιμη περίοδο. Τα σημερινά δεδομένα μπορεί μέσα σε έξι μήνες να ανατραπούν εντελώς. Από την μια οι εκλογές στα κατεχόμενα και από την άλλη οι εξελίξεις στα ενεργειακά ίσως να καταστήσουν την οποιαδήποτε μελλοντική προσπάθεια ανέφικτη.
Σίγουρα στα γενικά θετικά περιλαμβάνεται η προσωπική εμπλοκή του ΓΓ και η αποφασιστικότητα που δείχνει για συνέχιση της διαδικασίας. Όμως αυτή του η στάση θα πρέπει να αξιολογηθεί σε συνάρτηση με την σαφέστατη προειδοποίηση ότι «αυτήν την φορά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά».
Όσον αφορά την δική μας πλευρά, θετική θα πρέπει να θεωρηθεί η στάση που τήρησε ο ΠτΔ. Η επιστροφή του στις διαχρονικές θέσεις Νίκου Αναστασιάδη, όσον αφορά την μορφή λύσης, είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να πιστωθεί θετικά. Ακόμα τα εύσημα θα πρέπει να αποδοθούν και στον Αβέρωφ Νεοφύτου που αν και πολλές φορές βρέθηκε σε δύσκολη θέση, βρήκε τον τρόπο να συντηρήσει την σωστή ρητορική, όσον αφορά τις αρχές και αξίες του κόμματος στο Κυπριακό, κάτι που σίγουρα συνέτεινε στην εποικοδομητική στάση που τήρησε ο ΠτΔ στο Βερολίνο.
Ίσως είναι η πρώτη φορά, μετά το Μοντ Πελεράν 1, που οι θέσεις του ΠτΔ είναι ευθυγραμμισμένες με αυτές του κυβερνώντος κόμματος όσον αφορά το εθνικό θέμα.
Όμως η θετική μας στάση στο Βερολίνο δεν είναι μόνο για εύσημα αλλά δημιουργεί παράλληλα και ευθύνες για την περαιτέρω πορεία. Το Βερολίνο αποτελεί μόνο την αρχή. Χρειάζεται η απαραίτητη διαχείριση και συνέπεια για να πειστεί πλέον η διεθνής κοινότητα ότι είμαστε η πλευρά που, ουσιαστικά και όχι λεκτικά, θέλει λύση και επανένωση.
Προς τον σκοπό αυτό θα πρέπει όλοι να συνδράμουν. Ό ΠτΔ θα πρέπει να σταματήσει την ρητορική περί προβληματισμών για άλλους δρόμους, σχέδια Β και Γ, για πλειοψηφίες – μειοψηφίες, για πολιτικές ανισότητες και δημοκρατικές παραδοξότητες. Ειδικότερα στο θέμα της πολιτικής ισότητας η σαφέστατη αναφορά στο ψήφισμα 716 και η επαναβεβαίωση των υφιστάμενων συγκλίσεων, ξεκαθαρίζει αυτό το μεγάλο θέμα. Είτε μας αρέσει είτε όχι, για να υπάρξει λύση θα πρέπει η μία θετική ψήφος στο υπουργικό συμβούλιο και στα όργανα υψηλής πολιτικής να θεωρείται δεδομένη.
Ή αλλαγή της ρητορικής του ΠτΔ είναι απαραίτητη όχι γιατί το ζητούν οι επικριτές του αλλά γιατί το ζητά σαφέστατα ο ίδιος ο ΓΓ με την τελευταία του έκθεση προς το συμβούλιο ασφαλείας.
Στην αντίπερα όχθη οι επικριτές του , εάν και εφ όσον δεν υπάρξει υπαναχώρηση από τις θέσεις που κατέθεσε στο Βερολίνο, θα πρέπει να στηρίξουν την όλη προσπάθεια. Ειδικότερα το ΑΚΕΛ, ανεξάρτητα αν έχει δίκαιο ή άδικο για την κριτική που ασκεί προς τον ΠτΔ, θα πρέπει όλα αυτά , τα περί Μοντ Πελεράν και Κράν Μοντανά, να τα αφήσει πίσω. Άλλωστε η ιστορία τα έχει καταγράψει και θα αποδώσει «Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι». Ας μην ξεχνούμε ότι ο ΓΓ του κόμματος της αριστεράς και παλαιότερα είχε στηρίξει την προσπάθεια αποσπώντας μάλιστα από τον ίδιο τον ΠτΔ τον τιμητικό τίτλο της πατριωτικής δύναμης.
«Το τρένο μπήκε και πάλι στις ράγες». Σωστή η διαπίστωση του Τ/Κ ηγέτη. Όμως αυτό από μόνο του δεν σημαίνει τίποτα. Το τρένο θα πρέπει πρώτιστα να εκκινήσει με προορισμό τον σταθμό της επανένωσης. Για να λειτουργήσει όμως και πάλι χρειάζεται η απαραίτητη συντήρηση. Ένα τρένο παραμελημένο και λεηλατημένο που για δυο και πλέον χρόνια ήταν έρμαιο στις ορέξεις του κάθε πολιτικάντη ,ένθεν και ένθεν των οδοφραγμάτων, δεν μπορεί να επανεκκινήσει χωρίς τις απαραίτητες επισκευές.
Σίγουρα δεν εξαρτάται μόνο από εμάς. Η αδιαλλαξία της Τουρκίας είναι δεδομένη. Τουλάχιστον όμως ας κάνουμε αυτό που μας αναλογεί χωρίς παλινδρομήσεις μεταλλάξεις και υπαναχωρήσεις. Διαφορετικά θα κατηγορηθούμε ως συνένοχοι για την πλήρη και μόνιμη ακινητοποίηση του τρένου της Κύπρου.
Loading ...
