ΟΤΑΝ την περίοδο της οικονομικής κρίσης άρχισαν να μας επισκέπτονται τα στελέχη της Τρόικας για να μας συμβουλέψουν / καθοδηγήσουν πώς να καταφέρουμε να ανορθώσουμε την οικονομία μας, από τον πάτο που την είχαμε στείλει, μου προκάλεσε εντύπωση η ηλικία τους. Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, ήταν γύρω στα 35 με 40, άντε κάποιοι στα 45. Νέα παιδιά δηλαδή. Τα οποία είχαν στα χέρια τους τις τύχες του κόσμου. Νέα παιδιά που πήγαιναν σε χώρες που αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα και τις έσωζαν, βάζοντας γυαλιά στους δεινόσαυρους. Γιατί κάθε χώρα διοικείται είτε πολιτικά είτε οικονομικά από δεινόσαυρους.
ΤΟΤΕ γίνονταν πολλοί συνειρμοί. Εκπληκτικές εικόνες: Έβαζα στο μυαλό μου έναν 35χρονο της Τρόικας να παραδίδει οικονομικά μαθήματα στον μαθουσάλα υπουργό Οικονομικών, είτε Σιαρλής λεγόταν είτε Σαρρής, είτε… Και να διερωτάσαι, γιατί να μην διορίζουμε κι εμείς τέτοια νεανικά μυαλά στα ευαίσθητα πόστα της κρατικής μηχανής. Και έχουμε πολλά και πανέξυπνα νεανικά μυαλά.
ΑΠΟ τον πιο πάνω πρόλογο, θα έχετε καταλάβει πόσο ικανοποιήθηκα όταν είδα να μπαίνουν στη Βουλή, λόγω του ανασχηματισμού, νέα παιδιά, η Σάβια Ορφανίδου, η Ξένια Κωνσταντίνου και ο Μιχάλης Σοφοκλέους. Νέα παιδιά και μορφωμένα τα οποία είμαι σίγουρος πως όταν αποκτήσουν τη σχετική πείρα θα φέρουν νέο αέρα στη Βουλή. Και μακάρι νέα παιδιά όλων των κομματικών αποχρώσεων να μπαίνουν όχι μόνο στην πολιτική αλλά και στην υπόλοιπή μας ζωή, οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική… Οι Τροϊκανοί ας αποτελέσουν παράδειγμα.
ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ δοθείσης θα αναφερθώ και στο θέμα του Σόλωνα Κασίνη. Ένα ευαίσθητο θέμα που όμως δεν πρέπει να παραγνωριστεί. Ώστε να μην επαναληφθεί. Ο κ. Κασίνης εκλέγηκε βουλευτής του ΔΗΣΥ το 2016, αλλά λόγω ασθένειας δεν πήγε ποτέ στη Βουλή. Μέχρι προχθές που παραιτήθηκε.
ΔΕΝ ΛΕΩ, ο άνθρωπος ασθένησε, δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Όμως, η πολιτική δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα. Εκεί οι πολίτες στέλνουν άτομα για να αποφασίζουν για τις τύχες τους. Για τις τύχες αυτού του τόπου. Και με μια ψήφο μπορεί να εγκριθεί ή απορριφθεί μια νομοθεσία που μπορεί να καταστρέψει ή να σώσει έναν άνθρωπο ή έναν τόπο.
ΣΥΝΕΠΩΣ, όταν ένας εκλελεγμένος πολιτικός ασθενήσει και αδυνατεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του, πρέπει να αποχωρεί έγκαιρα έτσι ώστε το πόστο του να μην παραμένει νεκρό. Γιατί πρέπει να μας διοικούν υγιή πρόσωπα. Και αυτό πρέπει να γίνει νομοθετικά και να μην αφήνεται στην κρίση του ασθενή.
ΕΔΩ έγινε το σώσε για την 56η έδρα που απώλεσε η Αλληλεγγύη πριν από τρία χρόνια. Και τι δεν μας είπαν… Πως η κένωσή της δημιουργεί συνταγματικά κενά, πως είναι συνταγματικό πραξικόπημα, πως είναι απαράδεκτο η Βουλή να συνεδριάζει με 55 βουλευτές, συνεδρίες και κόντρα συνεδρίες της Ολομέλειας και ψήφιση αντισυνταγματικών νόμων για να πληρωθεί η έδρα… Η οποία και σήμερα που πληρώθηκε είναι με αντισυνταγματικό τρόπο.
ΣΥΝΕΠΩΣ, επαναλαμβάνω: Όταν ένας εκλελεγμένος πολιτικός ασθενήσει και αδυνατεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του, με νομοθεσία να γίνεται αντικατάστασή του όσο πιο γρήγορα… Και για το δικό του καλό, αλλά και για το καλό του τόπου. Και όχι να αφήνεται στη δική του κρίση.
Loading ...
