Ο ανασχηματισμός που ζήσαμε κυριακάτικα, σε μεγάλο βαθμό αν όχι εξολοκλήρου, οφείλεται στην αποχώρηση του Χάρη Γεωργιάδη από το υπουργείο Οικονομικών. Μια αποχώρηση που αναμενόταν (προαγγέλθηκε από τον ίδιο) από τον περασμένο Απρίλιο όταν το κεφάλαιο «Συνεργατισμός του Αυγεία» έκλεισε οριστικά απαλλάσσοντας την κυπριακή οικονομία από ένα αθεράπευτο καρκίνωμα. Ασφαλώς και το κάθε καλό ή κακό μιας διακυβέρνησης πιστώνεται ή χρεώνεται στον επικεφαλής της, αλλά η αλήθεια είναι ότι χωρίς τον απελθόντα υπουργό, θα ήταν αμφίβολο η Κύπρος να έβγαινε, τόσο εύκολα, από την κρίση στην οποία την είχαν ρίξει άλλοι, κυρίως οι κατήγοροι του κ. Γεωργιάδη. Ο Χ. Γεωργιάδης βρέθηκε ένοχος από μια μη σοβαρή έκθεση της Ερευνητικής Επιτροπής για τον Συνεργατισμό η οποία κατέληγε στο συμπέρασμα ότι το κλείσιμο του Συνεργατισμού «οφείλεται στους λανθασμένους χειρισμούς και αποφάσεις ή παραλήψεις του υπουργού Οικονομικών». Πώς είναι δυνατόν, ένα σοβαρό σώμα να καταλήγει σε τέτοιο συμπέρασμα όταν στο ίδιο πόρισμα «καταλογίζονται τεράστιες ευθύνες και στα πολιτικά κόμματα ιδιαίτερα για την περίοδο προ του 2013», για «την αρνητική επίδρασή τους» που «το κριτήριο των αποφάσεών τους δεν ήταν το καλώς νοούμενο συμφέρον του Συνεργατισμού»; Πώς είναι δυνατόν, όταν αναγνωρίζεται ότι την περίοδο πριν το 2013 οι ευθύνες των κυβερνήσεων «καθίστανται σοβαρότερες» (από εκείνες του Χ. Γεωργιάδη) «για τα μεγαλύτερα και εμφανέστερα προβλήματα που αναδεικνύονταν μέσα από την αποκάλυψη σκανδάλων και ποινικών διώξεων υπευθύνων»;
Ο Συνεργατισμός ήταν νεκρός το 2013, όταν αναλάμβανε υπουργός ο κ. Γεωργιάδης στον οποίο η Ερευνητική Επιτροπή φορτώνει την ευθύνη της κατάρρευσης. Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, δεν εκτοξεύτηκαν στα 7.5 δις λόγω της διαχείρισης του υπουργού, αλλά λόγω της ασύδοτης παραχώρησης ακάλυπτων δανείων πριν από το 2013, ή όπως παραδέχεται η Επιτροπή, λόγω «της αρνητικής επίδρασης των κομμάτων, κριτήριο των αποφάσεων των οποίων δεν ήταν το καλώς νοούμενο συμφέρον του Συνεργατισμού, αλλά περισσότερο η δική τους επικράτηση και η εξυπηρέτηση του δικού τους κομματικού συμφέροντος». Αλλά και μετά το 2013, λόγω του νόμου που ψήφισε σύσσωμη η βουλή με τον οποίο απαγόρευε στο Συνεργατισμό να διεκδικήσει τα λεφτά του με το λαϊκίστικο πρόσχημα της προστασίας της πρώτης κατοικίας, μέχρι και 300 χιλιάδες ευρώ.
Ο Συνεργατισμός έπρεπε να οδηγηθεί στην εκκαθάριση, όπως και η Λαϊκή, από το 2013, και πιο πριν ακόμα. Αντί τούτου, όλες οι πολιτικές δυνάμεις συνήργησαν στην κρατικοποίησή του φορτώνοντας στην οικονομία άλλο 1,7 δις. Παρέδωσαν στον υπουργό Οικονομικών ένα νεκρό και του ζήτησαν να τον αναστήσει προτάσσοντας του κιόλας εμπόδια με τους νόμους τους. Είχε ευθύνες ο υπουργός. Η μεγαλύτερη ήταν που δεν κατάγγειλε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα για το έγκλημα που διέπραξε το 2013. Ένα έγκλημα όχι εις βάρος του Συνεργατισμού, αλλά της κυπριακής οικονομίας και δέχτηκε να αναλάβει την ανάσταση ενός νεκρού, ως άλλος μεσσίας. Ο Χάρης Γεωργιάδης ήταν απλώς το εξιλαστήριο θύμα όσων οδήγησαν τον Συνεργατισμό στην κρεατομηχανή.
Loading ...
