Είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι, το σχέδιο λύσης των Ηνωμένων Εθνών το οποίο απορρίφθηκε από την ελληνοκυπριακή κοινότητα στο δημοψήφισμα του 2004, ήταν μια ευκαιρία λύσης. Πολλοί βρίσκουν αδυναμίες και ασάφειες σε εκείνη τη λύση, αλλά ήταν μια λύση. Μια λύση που χάθηκε. Για να επανέλθει το κυπριακό σε διαδικασία ουσιαστικής διαπραγμάτευσης πέρασαν 13 χρόνια. Δεκατρία χρόνια και τρεις μήνες μετά το κυπριακό έφτασε στο Κραν Μοντανά όπου, σύμφωνα με τον τότε υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, Νίκο Κοτζιά, πετύχαμε να βρίσκεται στο τραπέζι η κατάργηση των εγγυήσεων και των παρεμβατικών δικαιωμάτων, η αποχώρηση του τουρκικού στρατού και η θέση του ΓΓ του ΟΗΕ ότι η λύση πρέπει να εξασφαλίζει ένα κανονικό – φυσιολογικό κράτος. Έκτοτε υπάρχει στασιμότητα. Πέρασαν άλλα δυόμισι χρόνια τα οποία καλλιέργησαν στην κοινωνία την αίσθηση ότι το κυπριακό έσβησε, πέθανε, δεν λύνεται πια. Δεν είναι τυχαίο που άρχισε να συζητείται στους καφενέδες, αλλά και σε ηγετικό επίπεδο, η λύση της οριστικής διχοτόμησης, των δυο κρατών.
Προηγήθηκε όμως ο σταθμός του Βερολίνου, του περασμένου Νοεμβρίου. Πρόκειται για μια καθοριστική εξέλιξη που δημιουργεί προϋποθέσεις επιστροφής στη λύση του Κραν Μοντανά που εγκωμίαζε ο Νίκος Κοτζιάς. Ίσως να είμαστε ελάχιστοι οι Ελληνοκύπριοι που επιμένουμε στην αναγνώριση αυτής της πραγματικότητας, είναι όμως μια πραγματικότητα την οποία ο Τουρκοκύπριος ηγέτης, επιβεβαίωσε με τον πιο πειστικό τρόπο με τις προχθεσινές δηλώσεις του. Κι ας πέρασαν από τους περισσότερους απαρατήρητες. Στο Βερολίνο οι δυο πλευρές, ο ηγέτης των Ελληνοκυπρίων και ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, ενώπιον του Γενικού Γραμματέα ζωντάνεψαν την ευκαιρία λύσης του Κραν Μοντανά. «Μια νέα ευκαιρία προέκυψε από την τριμερή συνάντηση του Βερολίνου», δήλωσε ο Μουσταφά Ακιντζί, ο οποίος ανέφερε ότι μετά τις «προεδρικές» εκλογές αναμένει να πραγματοποιηθεί μια πενταμερής διάσκεψη, όπως αναφέρεται και στη δήλωση του ΓΓ του ΟΗΕ στο Βερολίνο, την οποία αντιμετωπίζει ως «στρατηγική συμφωνία» έτοιμη για επικύρωση. Αναφερόμενος στο αποτέλεσμα του Βερολίνου, ο Μουσταφά Ακιντζί σημείωσε ότι στόχος είναι πλέον μια στρατηγική συμφωνία με μια διαδικασία που δεν θα είναι ανοικτού τέλους, θα επικεντρώνεται στο αποτέλεσμα και δεν θα αποτελεί επανάληψη παλιών διαδικασιών.
Αν λοιπόν οι Αναστασιάδης και Ακιντζί, στο Βερολίνο δεσμεύτηκαν να επικυρώσουν το Πλαίσιο Γκουτέρες και τις συγκλίσεις, αν η Αθήνα συμφωνεί, αν η Άγκυρα «είναι ανοικτή σε όποια λύση, φτάνει να εξασφαλίζονται η πολιτική ισότητα και η ασφάλεια των Τ/Κυπρίων», αν αυτή είναι η θέση του ΓΓ του ΟΗΕ και της ΕΕ, τότε πως μπορεί να ισχυρίζεται κανείς ότι το κυπριακό πέθανε;
Loading ...
