Η δημοσιοποίηση μιας έρευνας του κυπριακού κέντρου του Διεθνούς Ερευνητικού Ινστιτούτου του Όσλο για την ειρήνη (PRIO), σύμφωνα με την οποία η λύση του κυπριακού θα δημιουργήσει νέες προοπτικές για την Κύπρο, προκάλεσε μια περίεργη, σχεδόν σπαστική αντίδραση από μέρους του κορυφαίου αρθρογράφου του «Φιλελευθέρου», ο οποίος κάτω από τον ειρωνικό τίτλο «Θα πέφτουν δισεκατομμύρια από τον ουρανό μετά την λύση» γράφει και τα εξής: «Τώρα μάλιστα. Πάμε ολοταχώς για την λύση. Η PRIO, η γνωστή Νορβηγική PRIO που μας μελετά εδώ και χρόνια – πού τα βρίσκουν τα χρήματα θα ήθελα να ξέρω – έβγαλε νέα μελέτη να γυαλίσει το μάτι μας. Εάν υπάρξει λύση του κυπριακού, λέει, οι κάτοικοι της Κύπρου θα ωφεληθούν ένα μέρισμα της τάξης των 17, 4 δισεκατομμυρίων ευρώ. Διότι, η λύση του κυπριακού θα δημιουργήσει νέες αγορές». («Φιλελεύθερος», 6 Φεβρουαρίου 2020). Δεν είμαι βέβαιος αν και πόσο βοηθούν έρευνες σαν αυτή της PRIO, της νορβηγικής οργάνωσης «που μας μελετά εδώ και χρόνια», στο να δημιουργηθεί μια κουλτούρα λύσης, αλλά η πιο πάνω αντίδραση του αρθρογράφου αφήνει να φανεί αυτό που θα ονόμαζα φοβικό σύνδρομο των κατεστημένων που προκαλεί η προοπτική μιας λύσης του κυπριακού προβλήματος, που ασφαλώς και θα προσφέρει οικονομικά πλεονεκτήματα και οφέλη. Και έχει δίκιο ο αρθρογράφος που στο ίδιο άρθρο αναφέρει ότι «δεν χρειάζεται κανένα διεθνές ινστιτούτο να μας το πει». Γιατί, όμως, αυτή η αντίδραση όταν μας το λένε; Γιατί αυτή η φοβία που προκαλεί και η απλή αναφορά στην προοπτική μιας λύσης, που θα επανενώνει την Κύπρο και για τα οικονομικά και άλλα οφέλη της. Βεβαίως, μετά από 46 χρόνια, το status quo, η υφιστάμενη κατάσταση πραγμάτων, έχει γίνει αποδεκτή από ένα μέρος του πληθυσμού, αλλά κυρίως από τα κατεστημένα για τα οποία το status quo αποτελεί την πιο βολική λύση. Οφείλουμε, όμως, κι εμείς που για χρόνια υποστηρίζουμε την επίτευξη μιας διαπραγματευτικής λύσης του προβλήματος, η οποία θα επανενώνει την χώρα και θα δημιουργεί νέες προοπτικές για το μέλλον, να ομολογήσουμε ότι αποτύχαμε. Και να παραδεχτούμε ότι οι πολέμιοι της λύσης, οι πολέμιοι της επανένωσης, ήταν και είναι, οι νικητές, ότι κατάφεραν μέχρι τώρα να ματαιώνουν και να καταστρέφουν κάθε προσπάθεια για μια Κύπρο ενωμένη με προοπτικές που δεν υπάρχουν σήμερα σε μια διαιρεμένη χώρα.