Δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ και σήμερα με τις φιλονικίες μεταξύ της Άγκυρας και του Ακιντζί και με τις αντανακλάσεις τους στο εσωτερικό μας μέτωπο, όμως, διαβάζοντας την κύρια είδηση του «Φιλελευθέρου», την ανακοίνωση του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών και τα αφηγήματα και άλλες ιστορίες των πολιτικών δυνάμεων άλλαξα γνώμη. Η κύρια είδηση του «Φ» είχε τίτλο, «Δεν δέχθηκε άρση εγγυήσεων» και «η Τουρκία ξεκαθαρίζει επίσημα τη θέση» που τήρησε στο Κραν Μοντανά. Η εφημερίδα αναφερόταν στην ανακοίνωση που εξέδωσε το τουρκικό ΥΠΕΞ για να απαντήσει στον Ακιντζί. Είναι η ίδια εφημερίδα που μας καλούσε να πλένουμε το στόμα μας πριν πιάσουμε το όνομα του Νίκου Κοτζιά, ο οποίος θα περάσει στις χρυσές σελίδες της ελληνικής ιστορίας επειδή κατόρθωσε, όπως διακηρύττει, να οδηγήσει το κυπριακό σε πλαίσιο λύσης που καταργεί τις εγγυήσεις και τα παρεμβατικά δικαιώματα και διώχνει τα κατοχικά στρατεύματα από την Κύπρο. Μόλις πριν ένα μήνα (11/1/20) ο «Φ» αναφερόταν στους «κατευναστικούς που κυριαρχούνται από το σύνδρομο της επιβεβαίωσης», και έγραφε: «Το αφήγημα ενισχύεται με το 2017. Ο νέος «εχθρός» είναι ο Κοτζιάς, ο οποίος -ειρήσθω εν παρόδω- έσωσε την παρτίδα. Διαφορετικά θα μας έμεναν στρατεύματα, εγγυήσεις και στρεβλωτικές ρυθμίσεις για το εσωτερικό. Για αυτό και δεν θέλουν να τον δουν οι οπαδοί της όποιας λύσης σε Αθήνα και Λευκωσία».
Σε ποιον «Φ» να πιστέψουμε τελικά; Αυτό που υιοθετεί το αφήγημα του τουρκικού ΥΠΕΞ ή εκείνον που καταπίνει το αφήγημα του Νίκου Κοτζιά, ο οποίος έσωσε την παρτίδα και εξαφάνισε τα στρατεύματα, τις εγγυήσεις και τις στρεβλωτικές ρυθμίσεις για το εσωτερικό;
Και ύστερα, όλες οι δυνάμεις του απορριπτικού αφηγήματος, αρπάχτηκαν από την οργίλη αντίδραση της Τουρκίας και των Γκρίζων Λύκων εναντίον του Ακιντζί, αναζητώντας αυτοδικαίωση του απορριπτικού αμόκ τους. Απ’ όλα όσα κατάλαβαν από την ανεκδιήγητη επίθεση στον Ακιντζί από την Τουρκία, ξεχώρισαν έναν ακόμα λόγο για τη μη λύση: Η Τουρκία δεν πρέπει να έχει λόγο και ρόλο στην Κύπρο μετά τη λύση. Δεν θέλει κανένας μας λόγο και ρόλο της Τουρκίας και ούτε και τέθηκε κάτι τέτοιο, αλλά αν εννοούμε «μηδέν στρατό και μηδέν εγγυήσεις από την πρώτη ημέρα», τότε, όπως είχε πει κάποτε και ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, απλώς υπηρετούμε τη διχοτόμηση.
Και στο τέλος, τέλος έσπευσε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να υιοθετήσει την εξυπνάδα του ΔΗΚΟ, της Αλληλεγγύης και των συναφών δυνάμεων, επαναλαμβάνοντας το ευφυολόγημα για τον λόγο και τον ρόλο που δεν πρέπει να έχει η Τουρκία στη λύση. Αυτό είναι το ισχυρό επιχείρημά μας; Και όχι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο η Τουρκία εξοργίστηκε όταν ο Ακιντζί αντιτάχθηκε στη προσάρτηση των κατεχομένων; Δηλαδή; Η Τουρκία είναι υπέρ της προσάρτησης, αλλά ο ΓΓ του ΟΗΕ της μπλέκει το εγκώμιο για την εποικοδομητική στάση της στις προσπάθειες λύσης του κυπριακού;
Loading ...
