Η υπόθεση που αφορά στο προσωπικό ταξίδι του προέδρου της Δημοκρατίας, μαζί με μέλη της οικογένειας του στις Σεϋχέλλες, με το ιδιωτικό τζετ Σαουδάραβα επιχειρηματία, ο οποίος μάλιστα δραστηριοποιείται στην Κύπρο, εγείρει πράγματι ένα τεράστιο θέμα πολιτικής ηθικής, στη βάση και της Αρχής ότι “η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια”.
Στην περίπτωση του Προέδρου της Δημοκρατίας, το πρώτο λάθος έγινε όταν αποδέχτηκε ένα προσωπικό δώρο, το οποίο μάλιστα απόλαυσαν και μέλη της οικογένειας του.
Το δεύτερο λάθος έγινε όταν ο Πρόεδρος δεν έδειξε να κατανοεί το μέγεθος του σφάλματος του και προσπάθησε, με σειρά τοποθετήσεων, τόσο του ιδίου, αλλά και της κυβέρνησης, να το δικαιολογήσει.
Το τρίτο λάθος έγινε όταν επιχείρησε να νομιμοποιήσει το λάθος του μετερχόμενος της τεχνική της δαιμονοποίησης, αφήνοντας να νοηθεί ότι όλοι όσοι αντιδρούν είναι “του ΑΚΕΛ” (ή “του ΔΗΚΟ”) και ως εκ τούτου “έχουν σκοπιμότητες”.
Δαιμονοποίησε, ουσιαστικά, όποιον υγιώς σκεπτόμενο πολίτη επεσήμανε το αυτονόητο: ότι δεν νοείται, ο Αρχηγός του Κράτους, να δέχεται, τέτοιου είδους και υπό τέτοιες συνθήκες, προσωπικά δώρα.
Αξιοποιήθηκε την ίδια ώρα η τεχνική του “άλλοθι των προηγούμενων”, γεγονός που δεν εξυπηρετεί το σύνολο, δεν λύνει το πρόβλημα, ούτε ρίχνει φως στις σκιές που δημιουργήθηκαν, αλλά μόνο τρέφει τις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις.
Δεν εξετάζω τις πρακτικές για την πολιτογράφηση του Σαουδάραβα, αλλά πολύ συγκεκριμένα την αποδοχή από πλευράς του Αρχηγού του Κράτους ενός τέτοιου προσωπικού δώρου. Κυπριακή κουλτούρα του ισχυρού, που δεν καλύπτει τον Πρόεδρο, αλλά αποκαλύπτει μάλλον μια προσπάθεια υποτίμησης της κοινής γνώμης.
Το ζήτημα είναι ότι όσο πιο ισχυρός είναι κάποιος πολιτικός (στην προκειμένη ο Πρώτος Πολίτης), τόσο διευρύνεται το πλαίσιο των τομέων, που συνιστούν εν δυνάμει διαπλοκή ή που αφήνουν σκιές. Αυτή είναι μια πραγματικότητα. Σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία ο Αρχηγός του Κράτους οφείλει και υποχρεούται να αποδεικνύει (όχι ότι δεν είναι ελέφαντας, και αυτή είναι η διαφορά) ότι είναι και φαίνεται σωστός σε όλους τους διευρυμένους τομείς των δραστηριοτήτων του. Δυστυχώς η απάντηση/σχόλιο που δόθηκε από την Προεδρία ήταν ότι το αεροσκάφος έτυχε να πηγαίνει ούτως ή άλλως στις Σεϋχέλλες και ήταν ευκαιρία να πάει μαζί του, δωρεάν αντιλαμβανόμαστε.
Η κοινή λογική, (που μάλλον δεν είναι και τόσο “κοινή” τελικά), λέει ότι αυτό που έγινε είναι τουλάχιστον πολιτικά απαράδεκτο.
ΥΓ Την Πέμπτη, 13 Φεβρουαριου, μετά από όλη αυτή την προσπάθεια που εγινε για να φανεί σαν “φυσιολογικό” το συγκεκριμένο ταξίδι, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αναδιπλώθηκε και εξέφρασε τη θέση ότι “[…]η χρήση του αεροσκάφους, για το εν λόγω ταξίδι, θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί”. Το ερώτημα, ωστόσο, παραμένει: Γιατί δαιμονοποιήθηκε, με “ιδεολογικές” ταμπέλες, ο κάθε πολίτης, που ελεύθερα σκεπτόμενος εντόπισε και επεσήμανε το λάθος (μέγα σφάλμα);
Loading ...
