Ο Νίκος Δήμου, ο σημαντικός αυτός Έλληνας, είναι ο άνθρωπος του «Δεν ξεχνώ». Αυτός το επινόησε, το αποτύπωσε και το άφησε κληρονομιά στους Έλληνες. Όταν επισκέφθηκε την Κύπρο στη δεκαετία του ’90 και γνωρίζοντας τις πρωτοποριακές και τολμηρές απόψεις του για το κυπριακό, ένας από τους αήττητους δημοσιογράφους μας, τον ρώτησε πώς είναι δυνατόν να διατηρεί τέτοιες θέσεις (υπέρ του συμβιβασμού και της λύσης του κυπριακού) όταν αυτός επινόησε το «Δεν ξεχνώ». Ο Νίκος Δήμου απάντησε πως «το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να ξεπεράσετε το συντομότερο, το ‘Δεν ξεχνώ’». Σήμερα, μισό σχεδόν αιώνα από την επινόηση του «Δεν ξεχνώ», ο Νίκος Δήμου εκτιμά ότι το σύνθημα δεν πρέπει να ξεχαστεί, αλλά να ξεπεραστεί.
Μιλώντας για την Αμμόχωστο, που στο περιθώριο της διαφθοράς, των κόκκινων δανείων, των στημένων παιχνιδιών κ.τλ, τη θυμηθήκαμε λόγω των τουρκικών απειλών, πρέπει να πούμε ότι όχι μόνο πρέπει να ξεπεραστεί το σύνθημα αλλά και να ξεχαστεί. Αυτό που γνωρίζαμε ως ειδικό πρόβλημα και θέμα προτεραιότητας να το ξεχάσουμε. Το ειδικό καθεστώς της Αμμοχώστου, όπως το αντιλαμβανόμαστε η ελληνική πλευρά, δεν υπάρχει πια. Να το χωνέψουμε, αν και νομίζω πως είναι από καιρό χωνεμένο αλλά προσποιούμαστε το αντίθετο.
Η Αμμόχωστος είχε τις ευκαιρίες της, αλλά τις κλωτσήσαμε. Όλες, και τις δέκα περίπου. Η Αμμόχωστος ήταν ειδικού χαρακτήρα τα πρώτα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή. Απορρίψαμε την επιστροφή της από ατολμία, από βλακεία, από ασχετοσύνη. Αναπτύξαμε και μεγαλόσχημες θεωρίες για να καλύψουμε την απρονοησία μας, όπως η «σαλαμοποίηση» και η «Αμμοχωστοποίηση» του κυπριακού, η παγίδα, η «πεπονόφουσκα», η υποβάθμιση (πέντε γειτονιές του Βαρωσιού) κ.ά. Τα πάντα υπό τον μανδύα του ανένδοτου αγώνα και του μεγαλοπατριωτισμού που τα κορόιδα τα κατάπιναν με ευχαρίστηση. Φτάσαμε στο σημείο, στη μοναδική φορά που ρωτήθηκαν σε δημοψήφισμα, το 68% των Βαρωσιωτών να ψηφίσει εναντίον της επιστροφής της πόλης τους.
Λοιπόν. Όλα αυτά τα θέατρα, οι καταγγελίες, οι κλαυθμοί και οι οδυρμοί και η επίκληση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ είναι, για να πω το λιγότερο, εκτός πραγματικότητας. Ούτε το ψήφισμα 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας, ούτε οι αποφάσεις, ούτε οι διακηρύξεις έχουν πια κανένα αντίκρισμα. Η Αμμόχωστος έπαψε προ πολλού να είναι θέμα ειδικής μεταχείρισης ώστε να επιστραφεί κατ’ εξαίρεση στους κατοίκους της. Η επιστροφή της στους κατοίκους της έχει από χρόνια συνδεθεί με ισάξια ανταλλάγματα και επομένως κοροϊδεύουμε (ξανά και ξανά) τους Βαρωσιώτες όταν τους υποσχόμαστε αγώνα επιστροφής. Η Αμμόχωστος δεν επιστρέφεται. Αν υπάρχει μια πιθανότητα να αλλάξει κάτι, θα είναι προς το χειρότερο. Η Αμμόχωστος μπορεί, πια να επιστραφεί μονάχα μέσω της συνολικής λύσης του κυπριακού. Η Αμμόχωστος, όπως και ολόκληρη η Κύπρος των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων θα έχουν την ευκαιρία, όταν ο ΓΓ του ΟΗΕ καλέσει τους επόμενους μήνες τις δυο πλευρές, να καταλήξουν σε τελική λύση στη βάση του Πλαισίου Γκουτέρες. Το Κραν Μοντανά, είπε χθες ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβ. Νεοφύτου, μας άφησε μια σπουδαία προίκα. Λοιπόν, αυτήν την προίκα να αξιοποιήσουμε, αντί να τρέχουμε από δω κι από κει και να κάμνουμε τους μαραζωμένους.
Loading ...
