Οι αντιπαραθέσεις για το Κράν Μοντανά καλά κρατούν. Τα αφηγήματα και οι εκατέρωθεν επικρίσεις δίνουν και παίρνουν.
Ο λαός αποχαυνομένος ζητά απαντήσεις. Δικαιωματικά θέλει να γνωρίζει την αλήθεια. Θέλει να ξέρει τι έφταιξε και χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία, όπως ισχυρίζονται τα ΗΕ. Τι έφταιξε και ενώ είχαμε φτάσει στο παρά πέντε της λύσης, όπως ισχυρίζεται ο ΥΠΕΞ, στο τέλος καταλήξαμε σε ένα τραγικό ναυάγιο.
Η Τουρκία συμπεριφέρθηκε αδιάλλακτα, ισχυρίζεται η κυβερνητική πλευρά. Τινάξαμε τις συνομιλίες στον αέρα, ισχυρίζεται η άλλη. Δύο εκ διαμέτρου αντίθετα αφηγήματα που προκαλούν σύγχυση και συνιστούν ένα δύσκολο γρίφο. Βέβαια υπάρχει και η εύκολη διέξοδος. Υιοθετείς το «πίστευε και μη ερεύνα» και το ότι για την μη λύση πάντα έφταιγε η Τουρκική αδιαλλαξία και ξεμπέρδεψες. Αφ ενός, καθηκόντως, υιοθετείς το αφήγημα της δικής μας πλευράς ως «καλός πατριώτης» και αφετέρου δεν χρειάζεται να σκαλίζεις και να βασανίζεις το μυαλό σου.
Όμως υπάρχουν και αυτοί που έχουν το «ελάττωμα» να μην δέχονται τα πάντα αδιαμαρτύρητα. Να χρησιμοποιούν κάπου κάπου και το μυαλό, την κοινή λογική, και να θέλουν να εξάξουν τα δικά τους συμπεράσματα.
Σίγουρα η Τουρκική αδιαλλαξία είναι διαχρονικά δεδομένη. Όποιος ισχυρίζεται ότι η Τουρκία στο Κράν Μοντανά αποδέχθηκε «αμαχητί» όλες τις δικές μας θέσεις είναι εκτός πραγματικότητας και δεν βοηθά το εθνικό μας θέμα. Αυτό όμως που αλλάζει κατά καιρούς είναι οι συγκυρίες. Όταν τα συμφέροντα της Τουρκίας ευθυγραμμίζονται με την λύση τότε παρουσιάζεται πιο διαλλακτική.
Τελευταίως η αντιπαράθεση για το Κράν Μοντανά αναζωπυρώθηκε με αφορμή τις δηλώσεις του τουρκικού ΥΠΕΞ, ότι η Τουρκία δεν αποδέχθηκε τερματισμό των εγγυήσεων και επεμβατικών δικαιωμάτων.
Χαράς ευαγγέλια για την δική μας πλευρά. «Η παραδοχή του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών ότι ουδέποτε συναίνεσε, στη διάσκεψη για την Κύπρο στο Κράν Μοντανά, σε κατάργηση των εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων της Τουρκίας, καταρρίπτει το αφήγημα που καλλιεργείται από κάποιους στην Κύπρο», δήλωσε ο ΚΕ.
Λογική προσέγγιση. Όμως το να επικαλείται η δική μας πλευρά τις δηλώσεις του τουρκικού ΥΠΕΞ είναι επιεικώς επιπόλαιο. Αν οι Τούρκοι πράγματι είχαν αποδεχθεί κατάργηση των εγγυήσεων, με δεδομένο το ναυάγιο, θα το παραδεχόντουσαν; Θα έλεγαν δημοσίως ότι έκαναν μια υποχώρηση η οποία θεωρείται ανάθεμα για την Τουρκική κοινή γνώμη;
Εκτός αυτών θα πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε. Είναι αξιόπιστες οι δηλώσεις του Τούρκου ΥΠΕΞ η όχι; Δεν μπορεί να είναι ολίγον αξιόπιστος, όπως δεν ισχύει το ολίγον έγκυος. Ας μην ξεχνούμε ότι πριν λίγο καιρό αποδείχθηκε ότι είναι αναξιόπιστος όταν ισχυριζόταν ότι βολοδοσκοπήθηκε από την δίκη μας πλευρά για λύση δύο κρατών. Η τα πιστεύουμε όλα η τίποτε.
Επιπρόσθετα δεν μπορείς να σταματήσεις να διερωτάσαι πως είναι δυνατόν τα τόσα αφηγήματα να είναι όλα υποβολιμαία με σκοπό να πλήξουν την Ε/Κ πλευρά. Από την άλλη όμως είναι εκτός πραγματικότητας ο ισχυρισμός ότι μας προσφέρθηκε μια έτοιμη λύση και δεν την δεχθήκαμε. Η αλήθεια σίγουρα είναι κάπου στην μέση. Ασφαλώς δεν είναι η ώρα να πάρουμε μεζούρα και να μετρήσουμε ευθύνες. Άλλωστε, με δεδομένο ότι η δική μας πατρίδα είναι κατεχόμενη και συνεπώς είναι η δική μας πλευρά που επείγεται για λύση, και η παραμικρή δική μας ευθύνη είναι τεράστια.
Ούτε το ΑΚΕΛ μπορεί να λέει όλη την αλήθεια. Μπορεί το κόμμα της αριστεράς να διατηρεί τις σωστές του θέσεις στο Κυπριακό αλλά δυστυχώς δεν μπορείς να εμπιστευθείς ένα κόμμα που, είτε τους αρέσει είτε όχι, κουβαλά το τεράστιο εθνικό βαρίδι, δηλαδή το ΟΧΙ για το τσιμέντωμα του ΝΑΙ το 2004.
«Είναι καιρός στην Κύπρο να αντιληφθούμε ότι θα πρέπει όλοι μαζί ενωμένοι να αντιμετωπίσουμε την τουρκική αδιαλλαξία και προκλητικότητα και να σταματήσουμε τις έριδες μεταξύ μας», κατέληξε ο ΚΕ.
Σίγουρα δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει με αυτήν την ορθότατη διαπίστωση. Όμως προτού αγωνιστούμε όλοι ενωμένοι θα πρέπει πρώτα να διαλυθούν τα σύννεφα και να ξεκαθαρίσουν στόχοι και σκοποί.
Με δεδομένο ότι η αλήθεια πάντα βγαίνει στο φως, θα πρέπει να παραδεχτούμε τα λάθη μας, ανεξάρτητα αν είναι μικρά ή μεγάλα και μετά να προχωρήσουμε ενωμένοι με στόχο την λύση και επανένωση.
Η συνέχιση της τακτικής ότι για τα πάντα έφταιξαν οι άλλοι ενώ εμείς συμπεριφερθήκαμε άψογα δεν θα μας πάρει για πολύ. Το τι έγινε στο Κράνς Μοντανά δεν μπορεί να διαγραφεί ως μη γενόμενο.
«Μόνου γαρ αυτού και θεός στερίσκεται, αγένητα ποιείν άσσ’ αν ή πεπραγμένα (Ακόμα και ο θεός δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει σαν να μην έχουν γίνει αυτά που έχουν γίνει)», είπε ο Αρχαίος τραγικός, Αγάθων.
Σε ύψιστα εθνικά θέματα η λήθη βοηθά μόνο εφ όσον προηγηθεί η μνήμη. Η λήθη από μόνη της δεν οδηγεί πουθενά. Εκτός και αν, «Η εθνική λήθη σε τούτον τον τόπο είναι πιο χρήσιμη από την εθνική μνήμη προκειμένου να υπάρχουμε σαν κράτος υπό λήθαργον», όπως αναφέρει ο Βασίλης Ραφαηλίδης στο βιβλίο του «Ιστορία (Κωμικοτραγική) του Ελληνικού κράτους 1830-1974».
Στην δική μας περίπτωση αν συνεχίσουμε χωρίς ξεκαθάρισμα του τι έγινε στην τελευταία προσπάθεια επίλυσης του κυπριακού, όχι για επίρριψη ευθυνών αλλά για καθορισμό θέσεων και πολιτικών, τότε θα συνεχίσουμε χωρίς πυξίδα, και θα υπάρχουμε ως λαός υπό λήθαργον.
Loading ...
