Μετά τα ρεζιλίκια που βιώσαμε με τις εκδηλώσεις των οργανώσεων που αντιτίθενται στο κλείσιμο των οδοφραγμάτων και τις πορείες αυτών που ζητούν άμεσα το κλείσιμο όλων των οδοφραγμάτων, συμπεριλαμβανομένης και ποδοσφαιρικής ομάδας, στο οδόφραγμα της οδού Λήδρας, το όλο θέμα μεταφέρθηκε στην «αρένα» του ευρωκοινοβουλίου. Με άλλα λόγια, μετά την κορωνοϊοποίηση και την ποδοσφαιροποίηση, το θέμα «διεθνοποιήθηκε».
Οι ευρωβουλευτές του ΑΚΕΛ Γιώργος Γεωργίου και, ο κατά πολλούς «ψευδοευρωβουλευτής» (αφού στηρίχθηκε από «ψευδοπολίτες» και μηδενικά), Νιαζί Κιζίλγιουρεκ, με κατεπείγουσα ερώτηση τους προς την Κομισιόν εξέφρασαν την αντίθεση τους για το κλείσιμο των οδοφραγμάτων. Συγκεκριμένα ρωτήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αν αυτή η μονομερής ενέργεια της Κυπριακής Δημοκρατίας είχε κοινοποιηθεί στην ΕΕ, όπως καθορίζει το άρθρο 10 του κανονισμού της πράσινης γραμμής και κατά πόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει εξετάσει την συμβατότητα της εν λόγω απόφασης με τον κανονισμό.
Άμεση ήταν η αντίδραση των ευρωβουλευτών του ΔΗΣΥ Λευτέρη Χριστόφορου και Λουκά Φουρλά. «Εκφράζουμε την απογοήτευση και την πλήρη αντίθεση μας προς την ενέργεια των ευρωβουλευτών του ΑΚΕΛ να καταθέσουν επείγουσα ερώτηση προς την ΕΕ, όπου ουσιαστικά καταγγέλλουν την Κυπριακή Δημοκρατία για την απόφασή της να κλείσει προσωρινά ορισμένα οδοφράγματα. Μέτρο που πάρθηκε για καθαρά προληπτικούς λόγους μέσα στο πλαίσιο αντιμετώπισης του κορωνοϊού».
Αν και ο πρόεδρος του κόμματός τους δήλωνε ότι δεν είχε ενημέρωση για τα δεδομένα που το υπουργικό συμβούλιο είχε ενώπιον του όταν πήρε αυτή την απόφαση, αυτοί είχαν «προνομιακή» ενημέρωση. Αυτοί είναι πεπεισμένοι ότι το μέτρο πάρθηκε για καθαρά προληπτικούς λόγους. Φαίνεται οι ευρωβουλευτές έχουν άλλα κανάλια επικοινωνίας με το κέντρο λήψεως αποφάσεων.
Θέμα αρχής. Ανεξάρτητα αν διαφωνείς με αποφάσεις της Κυβέρνησής σου δεν καταγγέλλεις την πατρίδα σου στους ξένους. «Τα εν οίκω μη εν δήμω». Σίγουρα με τους ευρωπαίους εταίρους μας είμαστε μια οικογένεια αλλά τέτοια σοβαρά θέματα καλό είναι να μένουν σε πολύ στενό «οικογενειακό» κύκλο.
Το απορριπτικό μέτωπο, το διευρυμένο στις μέρες μας, πλήρως ευθυγραμμισμένο με τους ευρωβουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Πυρ ομαδόν κατά των δύο ευρωβουλευτών του ΑΚΕΛ. Ντροπής πράγματα, είναι το μήνυμα που στέλνουν. Ας μην ξεχνούμε ότι όλοι αυτοί έχουν μια κάποια εμπειρία στο να επιτίθενται σε όποιον καταγγέλλει την πατρίδα του στη ΕΕ. Είναι οι ίδιοι που ύβριζαν τον Νίκο Αναστασιάδη όταν το 2004 κατήγγειλε (και πολύ σωστά έπραξε) την κυβέρνηση του Τάσου Παπαδόπουλου για «παρεμπόδιση διακίνησης ιδεών». Μειοδότη τον ανέβαζαν μειοδότη τον κατέβαζαν.
Στο ίδιο έργο θεατές με αλλαγή ρόλων. Ο ΔΗΣΥ, που το 2004 δεχόταν τις εντονότατες επικρίσεις για την καταγγελία του τότε πρόεδρου του, τώρα, και πάλι με έντονο ύφος, επικρίνει τους καταγγέλλοντες. Σίγουρα δύσκολο να βρείς άκρη όσον αφορά την αλλαγή ρόλων. Χρειάζεται μεγάλη υπομονή και φαντασία για να κατανοήσεις όλες αυτές τις πολιτικές ασυναρτησίες. Με πιο απλά λόγια, οι κατηγορούμενοι του 2004 έγιναν κατήγοροι και οι τότε κατήγοροι κατηγορούμενοι.
Βέβαια υπάρχει και η απλή εκδοχή. Τότε οι συνθήκες ήσαν διαφορετικές. Γι αυτό και τώρα που τα βιώνουμε μπορούμε να κατανοήσουμε ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για το σχέδιο Ανάν του 2004, δεν ήταν προϊόν παραπλάνησης και παραπληροφόρησης. Ό λόγος που το 76% βροντοφώναξε ΟΧΙ, δεν ήταν η παρεμπόδιση διακίνησης ιδεών αλλά μια «ώριμη» και «πατριωτική» θέση την οποία σήμερα την σεβόμαστε πλήρως και την υιοθετούμε.
Στην πολύ δύσκολη κατάσταση που έχουμε βρεθεί, όσον αφορά το εθνικό θέμα και κατ επέκταση το μέλλον των επόμενων γενεών σε αυτήν την μαρτυρική γη, είναι καιρός να λεχθούν αλήθειες, όσο πικρές και αν είναι . Όπως πολύ σωστά ο νυν ΠτΔ κατήγγειλε το 2004 τις απαράδεκτες μεθοδεύσεις της κυβέρνησης του Τάσου Παπαδόπουλου για να καταψηφιστεί το σχέδιο Ανάν, εξ ίσου σωστά οι ευρωβουλευτές του ΑΚΕΛ κατήγγειλαν την ενέργεια της σημερινής κυβέρνησης να κλείσει, με πρόσχημα το κορωνοϊό, τα οδοφράγματα. Μπορεί το αντικείμενο της καταγγελίας του 2004 να ήταν διαφορετικό από αυτό του 2020 αλλά υπάρχει κοινός παρονομαστής. Η παρεμπόδιση της διακίνησης ιδεών και η παρεμπόδιση της διακίνησης ανθρώπων, ένθεν και ένθεν της πράσινης γραμμής, αποτελούν προσπάθειες καλλιέργειας της κουλτούρας της μη λύσης. Είτε αρέσει σε ορισμένους είτε όχι, και στις δύο περιπτώσεις κατηγγέλθησαν ενέργειες που σκοπό έχουν την διατήρηση του στάτους κβο και την υπονόμευση της όποιας πρωτοβουλίας για επανένωση.
Ούτε το κλισέ επιχείρημα, ότι με αυτές τις καταγγελίες πλήττεται η εθνική μας υπόθεση, μπορεί να ευσταθεί. Δεν χρειάζονται καταγγελίες για να πεισθούν οι ξένοι ότι αλλάξαμε ρότα και «αρμενίζουμε προς άλλες πολιτείες». «Ο κόσμος το 'χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι». Δυστυχώς μετά το 2004 και πολύ πρόσφατα, μετά το ναυάγιο του Κράνς Μοντάνα, οι ξένοι έχουν αντιληφθεί τα σχέδια Β και Γ που έχουμε στο μυαλό μας, τις παλινδρομήσεις και τις μεταλλάξεις μας.
Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι οι συνθήκες το 2004 ήσαν διαφορετικές. Στην ζωή, όπως και στην πολιτική, τα πάντα αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου. «Τα πάντα ρει και ουδέν μένει», είπε ο Ηράκλειτος πριν 2000 χρόνια. Δυστυχώς όμως για μας, τα τετελεσμένα της εισβολής είναι εκεί. Εδώ και 46 χρόνια δεν έχουν αλλάξει. Αυτό όμως που φαίνεται να έχει αλλάξει είναι οι πολιτικές μας, οι εθνικοί μας στόχοι και το όραμά μας για απαλλαγή από την κατοχή.
Loading ...
