Η πανδημία του κορωνοϊού έφτασε και στην Κύπρο, με τον αριθμό των κρουσμάτων να αυξάνεται από τη μια μέρα στην άλλη και αναδεικνύοντας με δραματικό τρόπο το γεγονός ότι ζούμε σε μια μοιρασμένη, διχοτομημένη, χώρα, όπου ακόμη και μια πανδημία δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε συντονισμένα και με μέτρα που να λαμβάνονται από κοινού και από τις δύο πλευρές της μοιρασμένης χώρας. Αντίθετα, λαμβάνονται μέτρα από τις δύο πλευρές, από τις δύο κοινότητες, χωρίς συντονισμό και χωρίς συνεννόηση και συνεργασία για την αντιμετώπιση μιας απειλής που δεν στρέφεται μόνο εναντίον της μίας κοινότητας, αλλά στρέφεται εναντίον ολόκληρης της χώρας. Συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε δύο διαφορετικοί μερράδες – χρησιμοποιώ την λέξη που χρησιμοποίησα κι άλλες φορές στην στήλη γιατί ταιριάζει, πιστεύω, στην περίπτωσή μας: Δύο ασήμαντοι μερράδες, βοσκότοποι, που δεν αντιλαμβανόμαστε την ασημαντότητα μας.
Και ενώ η πανδημία έφτασε κοντά μας, δεν την αντιμετωπίζουμε μαζί αλλά ο καθένας χωριστά, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τον άλλο, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι η απειλή δεν στρέφεται μόνον εναντίον της μιας ή της άλλης πλευράς και δεν σταματά στην διαχωριστική γραμμή. Ο ιός δεν αναγνωρίζει διαχωριστικές γραμμές και σύνορα και αποτελεί απειλή για όλη τη χώρα και γι’ αυτό θα πρέπει όλοι μαζί να τον αντιμετωπίσουμε. Θα ήταν εξάλλου μια ευκαιρία, η σημερινή κρίση, να αναδείξουμε ότι μπορούν οι δύο κοινότητες, αυτοί οι δύο μερράδες και απολογούμαι για την χρησιμοποίηση της λέξης, να συνεργάζονται, να συντονίζονται, να αντιμετωπίζουν από κοινού δύσκολες καταστάσεις και να συμβιώνουν και να επιβιώνουν σε μια ενωμένη χώρα στο μέλλον.
Δυστυχώς, αυτή η μεγάλη κρίση απέδειξε την απροθυμία αλλά και την αδυναμία των δύο πλευρών, των δύο κοινοτήτων, να συνεργαστούν και να αντιμετωπίσουν από κοινού μια πρωτοφανή πλανητική κρίση.
Loading ...
