Η αναγνώριση του γεγονότος ότι «τα μόνα μέσα αντιμετώπισης της προοπτικής διάδοσης του ιού που διαθέτουμε είναι μεσαιωνικά: απομόνωση, καραντίνα και ανίχνευση επαφών», είναι συγκλονιστική. Έρχεται να μας αφυπνίσει από τη μακαριότητα της κοινωνικής, οικονομικής και επιστημονικής ευδαιμονίας της εποχής μας και από τη ψευδαίσθηση ότι μετά και το ξεπέρασμα και της τελευταίας περιπέτειας (της οικονομικής κρίσης του 2012-13) είμαστε άτρωτοι. Η διάγνωση ανήκει στον Peter Piot, τον άνθρωπο που ανακάλυψε τον Έμπολα και πρωτοστάτησε στην καταπολέμησή του, διευθυντή του London School of Hygiene & Tropical Medicine. Χρωστούμε, όμως, στον χρηματοοικονομικό επίτροπο, κ. Παύλο Ιωάννου που φρόντισε να την θέσει ενώπιόν μας, με ένα απολύτως χρήσιμο και διαφωτιστικό άρθρο του στην «Αλήθεια», προχθές Κυριακή («Social Distancing – Υπομνηματισμός μιας δήλωσης»).
Καταφεύγοντας σε αυτά τα μεσαιωνικά μέτρα, σημειώνει στο άρθρο του ο κ. Ιωάννου, και παρόλον ότι καθυστέρησε να τα πάρει, η Κίνα κατάφερε να τιθασεύσει ένα ιό του οποίου η διάδοση φαινόταν ανίκητη. Τα άκρως περιοριστικά μέτρα που είδαμε να λαμβάνονται στην Κίνα (επαρχία Hubei, για παράδειγμα, σε μικρές και μεγάλες πόλεις, ιδίως στην πρωτεύουσα Wuhan), «βάναυσα» σχεδόν μέτρα που εφαρμόστηκαν με την χαρακτηριστική αυστηρότητα, την οποία μόνο ένα αυταρχικό καθεστώς έχει τη δυνατότητα να προωθεί, φαίνεται να απέδωσαν και σταδιακά η χώρα επανέρχεται στην ομαλότητα. Τελικά, της ίδιας ποιότητας και περιεχομένου μέτρα, βλέπουμε, πλέον, να λαμβάνονται σε δυτικές, ανοικτές κοινωνίες, με δημοκρατικά καθεστώτα. Ο Επίτροπος αναφέρεται στην Ιταλία, η οποία παρουσίασε δραματική ολιγωρία στην υιοθέτηση των μεσαιωνικών εκείνων μέτρων, των μοναδικών δυστυχώς, αποτελεσματικών μέτρων που μπορούν να περιορίσουν τον κορωνοϊό. Άρχισε προ δύο εβδομάδων, περίπου, με την απομόνωση, ουσιαστικά της Λομβαρδίας. Πλέον ολόκληρη η Ιταλία είναι στην πραγματικότητα, κάτω από έναν ιδιόμορφο καθεστώς κατ’ οίκον περιορισμού. Αποκλεισμένη και απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο. Τίποτα δεν λειτουργεί. Μόνο φαρμακεία, καταστήματα τροφίμων και νοσοκομεία.
Είναι βέβαια, μέτρα με προφανές και πολύ αισθητό, βραχυπρόθεσμο οικονομικό και κοινωνικό κόστος. Ωστόσο, το εν λόγω βραχυπρόθεσμο οικονομικό και κοινωνικό κόστος, πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι αποτελεί μικρό μόνο ποσοστό του τεράστιου μεσοπρόθεσμου οικονομικού και κοινωνικού οφέλους που θα ακολουθήσει. Είναι μία μικρή επένδυση για χάρη της εθνικής υγείας με τεράστια απόδοση για την εθνική οικονομία, αλλά και για την ίδια την κοινωνία.
Είναι προφανές πως όταν διατυπώνονται κριτικές, παράπονα και καταγγελίες για τα μέτρα, τα μεσαιωνικά μέτρα, που τόλμησε η κυβέρνηση να λάβει, όταν φτάσαμε να θρηνούμε που οι φοιτητές θα κάνουν πάσχα στους τόπους των σπουδών τους, όταν οργανωμένες ομάδες και πρόσωπα γκρινιάζουν «γιατί εμείς, εγώ και όχι οι άλλοι», σημαίνει ότι δεν έχουμε συναίσθηση ούτε της διάστασης της κρίσης που διερχόμαστε, ούτε της προοπτικής που δημιουργείται για την εθνική υγεία, την οικονομία αλλά και την ίδια την κοινωνία.
Loading ...
