ΟΣΕΣ ΜΕΡΕΣ βρισκόμασταν ταμπουρωμένοι στα ατομικά μας καταφύγια, άκουγα και διάβαζα πολλούς ειδικούς και μη να εκφράζουν την βεβαιότητα, ότι η πρωτόγνωρη δοκιμασία της πανδημίας, όταν τελειώσει, θα μας αλλάξει σαν ανθρώπους και κοινωνία, θα μας μάθει να κάνουμε μία εντελώς διαφορετική και ορθολογιστικότερη αξιολόγηση στις προτεραιότητές μας και θα μας αλλάξει συνήθειες, νοοτροπίες και αξίες.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ τα άκουγα όλα αυτά με επιφύλαξη, θεωρώντας ότι ο Κύπριος όσο εύκολα και γρήγορα προσαρμόζεται σε ειδικές περιστάσεις, άλλο τόσο εύκολα και γρήγορα τα ξεχνάει όλα και επανέρχεται στην προτεραία μόλις νοιώσει ότι πέρασε η φουρτούνα και έχει παρέλθει ο κίνδυνος.
ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ οι πρώτες αντιδράσεις με το που ανακοινώθηκαν τα πρώτα βήματα επανεκκίνησης της οικονομίας και σταδιακής άρσης των περιορισμών που μπαίνουν από σήμερα σε εφαρμογή, φαίνεται να με δικαιώνουν.
ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΗΜΕΡΑ άρχισαν τα μουρμουρητά, τα παράπονα και τα αιτήματα. Η προστασία και διαφύλαξη της δημόσιας υγείας και το γενικότερο καλό μπήκαν ευθύς σε δεύτερη και τρίτη μοίρα και όλοι άρχισαν να ζητούν προσαρμογή των μέτρων χαλάρωσης στα δικά τους θέλω και στα δικά τους οικονομικά ή άλλα συμφέροντα.
ΑΛΛΟΙ φωνάζουν γιατί να μην ανοίξουν τα κομμωτήρια και κουρεία από την πρώτη μέρα και να ανοίξουν για παράδειγμα οι εκκλησίες για ατομική προσευχή, άλλοι γιατί να μην επαναλειτουργήσουν κανονικά οι εκκλησίες από τώρα, άλλοι γιατί να επιτραπεί η ατομική άθληση και όχι και οι προπονήσεις των ομάδων, άλλοι γιατί να επιτραπεί το κολύμπι και όχι και οι βόλτες στα ορεινά και τα εξοχικά, άλλοι γιατί να ανοίξουν τα εστιατόρια και να μην ανοίξουν την ίδια ώρα και οι χώροι πολιτισμού, οι εστιάτορες και καφετέριες διαμαρτύρονται ότι η απόσταση των δύο μέτρων από τραπέζι σε τραπέζι θα τους στερήσει πολλές «ωφέλιμες» θέσεις, οι ιδιοκτήτες θαλάσσιων σπορ απαιτούν να ανοίξουν οι παραλίες πιο νωρίς, οι μισοί γονείς και δάσκαλοι των μικρών παιδιών ζητούν την άμεση επιστροφή των παιδιών στα νηπιαγωγεία και δημοτικά και οι άλλοι μισοί ούτε να ακούσουν κάτι τέτοιο θέλουν και πάει λέγοντας.
ΑΣΤΕ που υπάρχουν και οι αιωνίως και με τα πάντα διαφωνούντες και μεμψιμοιρούντες, όπως εκείνοι για παράδειγμα που τόσο καιρό φώναζαν ότι με τους περιορισμούς στις μετακινήσεις ψαλιδίζονταν και απειλούνταν οι προσωπικές μας ελευθερίες και τώρα οι ίδιοι φωνάζουν ότι παρά «άνοιξαν» οι χαλαρώσεις, ή εκείνοι που φώναζαν ότι με το κλείσιμο των σχολείων καταδικάζονταν οι τελειόφοιτοι και τώρα φωνάζουν ότι η επιστροφή τους στα σχολεία σε μία βδομάδα είναι πρόωρη και εγκληματική, ή οι άλλοι που φώναζαν ότι έπρεπε από την αρχή να επιβληθεί η υποχρεωτική χρήση μάσκας και τώρα που αυτή απλά συνιστάτε, φωνάζουν ότι είναι αχρείαστη και ανώφελη.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ πολλά, εκατοντάδες και ατέλειωτα. Και συμπέρασμα ένα: Πριν καν βγάλουμε λίγο τα κεφάλια μας έξω, πριν ανασάνουμε λίγο, βγάζουμε και πάλι τον παλιό κακό εαυτό μας και ο καθένας μας ζητά το δικό του συμφέρον και τα δικά του θέλω, αδιαφορώντας για όλα. Αν ήταν δε τρόπος ο καθένας μας θα ήθελε να εκδώσει από μόνος του ένα διάταγμα κομμένο και ραμμένο στα δικά του θέλω. Καμία και πάλι υπομονή, καμία αίσθηση κοινωνικής ευθύνης καμία υπευθυνότητα.
ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ προτού καν περάσει ο κίνδυνος του κορωνοϊού, ο ατομικισμός, ο ωχαδερφισμός και ο ετσιθελισμός επιστρέφουν πανηγυρικά, αποδεικνύοντας ότι είναι πολύ βαθιά ριζωμένα στο dna μας και ότι «πρώτα βγαίνει η ψυχή μας, και μετά το χούι μας».
Loading ...
