ΤΩΡΑ που περάσαμε (;) την πρώτη μεγάλη «κρυάδα» με τον κορωνοιό και είδαμε έστω και σε μικρογραφία εδώ στην Κύπρο το τι σημαίνει να βρίσκεται σε έξαρση η συγκεκριμένη ή μία ανάλογη πανδημία, μπορούμε να πούμε ότι η Κύπρος βγαίνει από αυτή την δοκιμασία με ένα μεγάλο δίδαγμα αλλά και ένα μεγάλο κέρδος.
ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ είναι ότι για να αντιμετωπίσεις τέτοιου μεγέθους δοκιμασίες χρειάζεσαι ισχυρή, ικανή και άριστα εξοπλισμένη, επανδρωμένη και οργανωμένη δημόσια υγεία.
ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ είναι ότι αποδείχθηκε ότι παρά τα υφιστάμενα προβλήματα, αδυναμίες και ελλείψεις, ακόμα και η αποδεκατισμένη εδώ και χρόνια δημόσια υγεία μας έδωσε με μεγάλη επιτυχία αυτή την πρωτοφανή μάχη και την κέρδισε.
ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ κάποιος τι εννοώ, δεν χρειάζεται παρά να σκεφτεί μόνο τι θα συνέβαινε αν στην συγκεκριμένη συγκυρία δεν είχαμε ούτε και αυτή την δημόσια υγεία που έχουμε σήμερα και αν αναμέναμε να αντιμετωπίσει την πανδημία ο ιδιωτικός τομέας της υγείας.
ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ σήμερα πως αντέδρασε στην συγκεκριμένη πανδημία ο ιδιωτικός ιατρικός κόσμος. Για μεγάλο διάστημα έμεινε απαθής παρατηρητής των γεγονότων, ταμπουρωμένος και άπρακτος στην ασφάλεια των ιδιωτικών του ιατρικών μονάδων και για να εμπλακεί εν μέρει στην όλη προσπάθεια χρειάστηκε να καταφύγει το κράτος στην επίταξή του. Ακόμα δε και εκεί που ενεπλάκη, όταν χρειάστηκε – και εννοώ στην διαδικασία των δειγματολογικών τεστ – έδειξε ότι πρώτη έγνοια και προτεραιότητά του είναι το οικονομικό κέρδος, αφού αποδεδειγμένα τα τεστ που έκανε και κάνει χρεώνονται με τεράστια ποσοστά υπερκέρδους.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ ο αποδεκατισμένος τομέας της δημόσιας υγείας ρίχτηκε από την πρώτη στιγμή με αυταπάρνηση στη μάχη και παρά τις παραδεκτές ελλείψεις και σε προσωπικό και σε εξοπλισμό και αναλώσιμα, στο πρώτο τουλάχιστον στάδιο της πανδημίας κοίταξε τον κορωνοϊό κατά πρόσωπο και έσωσε δεκάδες ζωές.
ΔΙΚΑΙΩΣ λοιπόν και επάξια οι εργαζόμενοι σε όλη την σφαίρα της δημόσιας υγείας (γιατροί, νοσηλευτές, παραϊατρικό προσωπικό, εργαζόμενοι στα κρατικά χημεία, στην υπηρεσία ασθενοφόρων και στις υπηρεσίες τροφοδοσίας και καθαριότητας των Νοσοκομειακών Μονάδων), αλλά και οι εργαζόμενοι στο Ινστιτούτο Γενετικής, θεωρούνται ήρωες και άξιοι ευγνωμοσύνης για όλα όσα προσέφεραν και προσφέρουν.
ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ τις τελευταίες μέρες άρχισε να αναπτύσσεται μία φιλολογία για πιθανές μελλοντικές αποκοπές στους μισθούς του δημοσίου, θα ήταν καλά να είναι από τώρα ξεκάθαρο, ότι αν το Κράτος φτάσει σε μία τέτοια ανάγκη, δεν θα έχει κανένα ηθικό δικαίωμα να συμπεριλάβει σε μία τέτοια πιθανή περίπτωση και τους λειτουργούς και εργαζόμενους στην δημόσια υγεία, γιατί κάτι τέτοιο θα συνιστούσε εγκληματική και ασυγχώρητη αχαριστία.
ΘΕΛΩ δε να πιστεύω, ότι μέσα από αυτή την δοκιμασία έβγαλε τα δικά του συμπεράσματα και το κράτος, και ότι παράλληλα και ανεξάρτητα με την μεγάλη κατάκτηση του ΓεΣΥ που πρόσφερε στους πολίτες του, οφείλει τώρα ακόμη περισσότερο να σταθεί και δίπλα στην δημόσια υγεία, να επιλύσει χρόνια προβλήματα, αδυναμίες και παθογένειες που αυτή αντιμετωπίζει, να την ενισχύσει σε προσωπικό, υποδομές και εξοπλισμό και να την καταστήσει την πραγματική ιατρική ασπίδα των πολιτών.
ΤΟ ΕΧΩ ξαναπεί και θα το επαναλάβω. Η Κύπρος, λόγω του μικρού μεγέθους, την γεωγραφίας, αλλά και του ανθρώπινου ιατρικού δυναμικού που έχει, εύκολα, απλά και σχετικά ανέξοδα, μπορεί και οφείλει να καταστεί χώρα – υπόδειγμα παροχής υψηλής ιατρικής περίθαλψης και φροντίδας.
ΕΚΕΙΝΟ που χρειάζεται είναι θέληση, αυξημένα και ορθολογικότερα κατανεμημένα κονδύλια για την υγεία, σωστός σχεδιασμός και οργάνωση και φυσικά πάνω απ’ όλα, πολιτική απόφαση από όλους (κυβέρνηση, Βουλή και όλους τους εμπλεκόμενους και επηρεαζόμενους).
Loading ...
