Η κυβέρνηση αποφάσισε χθες την απόσυρση του Νομοσχεδίου περί στήριξης των επιχειρήσεων και αυτοτελώς εργαζομένων που είχε σκοπό να χρηματοδοτήσει την οικονομία στις συνθήκες της κρίσης που προκάλεσε η πανδημία. Όπως εξήγησε ο υπουργός Οικονομικών, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να εξασφαλίσει τη συναίνεση της αντιπολίτευσης στη στήριξη ενός βιώσιμου και συνταγματικού μέτρου, εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου στήριξης, δεν κατέστη δυνατόν να επιτευχθεί. «Έγινε μια μακρά και εκτενής διαβούλευση στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής επιτροπής Οικονομικών και η κυβέρνηση αποδέχθηκε σωρεία αλλαγών στο Νομοσχέδιο, παρά τις επιφυλάξεις της», αλλά τα κόμματα της αντιπολίτευσης επέμειναν μετατρέποντας το νομοσχέδιο σε κάτι άλλο, άσχετο με το μέτρο που σχεδιάστηκε. Τα κόμματα επέμειναν στον φτηνό λαϊκισμό του «δώστε τα δωρεάν και να βάλουμε τον γενικό ελεγκτή να τα ελέγχει». Θέση η οποία δεν περνά ούτε από το σύνταγμα, ούτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε από τις τράπεζες, ούτε από τη λογική. Κι έτσι, καταλήξαμε στην απόσυρση του νομοσχεδίου.
Τα κόμματα, όλα ανεξαιρέτως, επαναστάτησαν επειδή η κυβέρνηση δεν σεβάστηκε την πλειοψηφία. Την ίδια πλειοψηφία η οποία το 2013 καταδίκασε την κυπριακή οικονομία στα μνημόνια, κλείνοντας δυο τράπεζες και εξανεμίζοντας τις καταθέσεις και τα αξιόγραφα του κόσμου. Το ΑΚΕΛ θεωρεί απαράδεκτο η κυβέρνηση να κατηγορεί την κοινοβουλευτική πλειοψηφία επειδή διαφωνεί μαζί της. «Είναι έκφραση αυταρχισμού και ετσιθελισμού η κυβέρνηση να θεωρεί ότι όλοι είναι λάθος και ότι μόνο αυτή είναι σωστή». Για αυταρχισμό μίλησε και το ΔΗΚΟ χαρακτηρίζοντας ως «απαράδεκτο τον απαξιωτικό τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τη Βουλή των Αντιπροσώπων».
«Τα μεγάλα λαϊκά ιστορικά λάθη διαπιστώνονται μόνον εκ των υστέρων, όταν κάποιο κακό, γενικό και αναμφισβήτητο έχει πια συμβεί και στη ρίζα του εντοπίζεις κάποια σφαλερή λαϊκή επιλογή», έγραφε το 2004 ο έγκριτος νομικός και διπλωμάτης Γεώργιος Κουμάτος (1925-2007). «Συνήθως μάλιστα αυτό το λαϊκό σφάλμα πανηγυρίζεται (έστω: από τους περισσότερους) ως λαϊκή νίκη και μπορεί, για κάμποσο καιρό, να έχει θετικά αποτελέσματα», εξηγεί ξύνοντας με τον πιο σκληρό τρόπο τα σφάλματα της κυπριακής πλειοψηφίας. «Χωρίς να θέλω να ξεσηκώσω διατριβές με ιστορικές αντιδικίες», θυμίζει ο Γ. Κουμάτος, «τέτοιο λαϊκό σφάλμα ήταν η καταψήφιση του Βενιζέλου το 1920 που οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή. Ίσως να είχε αποτραπεί, ίσως να ήταν πιο περιορισμένη αν ο Βενιζέλος διατηρούσε την ευθύνη της διακυβέρνησης του τόπου. Ή, για να αναφερθώ σε κάτι λιγότερο φορτισμένο με εσωτερικές αντιθέσεις, η εκλογική νίκη του Χίτλερ το 1933 δεν έφερε, ύστερα από μια πρώτη περίοδο ευημερίας (για όσους δεν είχαν δημοκρατικές ευαισθησίες) τις απίστευτες καταστροφές που προκάλεσε στη Γερμανία ο B΄ Παγκόσμιος Πόλεμος;».
Ας αναφέρουμε, όμως, και κάτι φορτισμένο με εσωτερικές αντιθέσεις, το δημοψήφισμα του 2004 που διατήρησε τη διχοτόμηση της Κύπρου και κράτησε τον Αττίλα στην Κύπρο και την απόφαση της κυπριακής Βουλής να απορρίψει το πρώτο μνημόνιο, το 2013.
Loading ...
