Ο Ντίνος Θεοδότου, τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας «Πολίτης», στο τελευταίο άρθρο του (23 Μαΐου 2020) διατυπώνει το εξής ερώτημα: «Τί μπορεί να περιμένει κανείς από τους δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου όταν καταδέχθηκαν να διεκδικήσουν και να κερδίσουν τις αποκοπές των μισθών τους λόγω της έκτακτης ανάγκης, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος υφίστατο τις αποκοπές και ο πρόεδρός τους εκδίκαζε υποθέσεις που αφορούσαν συγγενικά του πρόσωπα και τα δικαίωνε;».
Το άρθρο είχε τον τίτλο «Η απομυθοποίηση των δικαστών» και αναφερόταν, μεταξύ άλλων, στο ότι «μέχρι πριν από λίγα χρόνια κανένας δεν τολμούσε να διανοηθεί (καν) να ασκήσει κριτική στις αποφάσεις τους, κανένας δεν τους αμφισβητούσε, ήταν αλάθητοι, ήταν μικροί θεοί».
Ο υποφαινόμενος τόλμησε πριν από χρόνια να ασκήσει κριτική στις αποφάσεις των δικαστών με αποτέλεσμα εκείνη την τραγελαφική απόφαση του δικαστή του Ανωτάτου κ. Γ. Πική, ότι το Ανώτατο αρνείται να εκδικάσει μια προσφυγή μου για να μου δοθεί ο καιρός να αποκαταστήσω το κύρος της δικαιοσύνης.
Την απομυθοποίηση, όμως, των δικαστών θα την βρείτε στην κωμωδία του Αριστοφάνη «Σφήκες», που είχα την ευκαιρία να ξαναδιαβάσω τις τελευταίες μέρες στη διάρκεια του εγκλεισμού λόγω της πανδημίας.
Στην κωμωδία του ο Αριστοφάνης παρουσιάζει τα ηθικά και κοινωνικά άτομα της δικαστικής εξουσίας της εποχής του με τους δικαστές να παρουσιάζονται ως χορός από σφήκες.
Ο Αριστοφάνης διακωμωδούσε τους δικαστικούς θεσμούς της εποχής του και η κωμωδία του «Σφήκες» διαβάζεται μέχρι και σήμερα σαν απομυθοποίηση των δικαστών που συμπεριφέρονται συχνά με την ίδια αλαζονεία σαν «μικροί θεοί» των οποίων όμως η έγνοια είναι η περιφρούρηση του μισθού και των προνομιών τους.
Οι «Σφήκες» δεν έπαυσαν να συμπεριφέρονται όπως κατά την εποχή του Αριστοφάνη προστατεύοντας με ιδιαίτερο ζήλο τα προνόμια που τους προσφέρει το σύστημα.
Loading ...
