Ο Τάκης Αγαθοκλέους προβλέπει ότι «το σκηνικό έχει ξεκαθαρίσει και ότι απλώς μένει να δούμε τη μορφή που θα πάρει η συνεργασία των δύο κομμάτων, του ΑΚΕΛ και του ΔΗΚΟ». «Θα συνεργαστούν για να βγει πρόεδρος της βουλής στέλεχος του ΔΗΚΟ και πρόεδρος της Δημοκρατίας στέλεχος του ΑΚΕΛ; Ή αντίστροφα;» (Τάκη Αγαθοκλέους, «ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ συνεργασία», «Αλήθεια», 2 Ιουνίου 2020).
Και έχει δίκαιο όταν γράφει ότι «το παρελθόν των δύο αυτών κομμάτων έχει δείξει πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στη μεταξύ τους συνεργασία και πως πάνω από όλα είναι η καρέκλα».
Πάνω από όλα είναι η εξουσία και κυρίως τα όσα προσφέρει η εξουσία σ’ αυτούς που την νέμονται. Κατά την πρώτη μετα-Μακαριακή δεκαετία, το ΑΚΕΛ δεν είχε πρόβλημα να υποστηρίξει τον Σπύρο Κυπριανού και να συνεργαστεί με το ΔΗΚΟ. Η ηγεσία του ΑΚΕΛ γνώριζε ασφαλώς αυτό που γνώριζε όλος ο κόσμος, για την κατάσταση της ψυχικής υγείας του Σπύρου Κυπριανού, αλλά προτιμούσε να εκμεταλλεύεται την κατάσταση για να μοιράζεται κατά κάποιον τρόπο την εξουσία ή έστω να έχει πρόσβαση στην εξουσία και τα λάφυρά της.
Η πιο τραγική για την Κύπρο περίπτωση ήταν η απόφαση της ηγεσίας του ΑΚΕΛ να συνεργαστεί με το ΔΗΚΟ για την ανάδειξη του προέδρου του ΔΗΚΟ Τάσσου Παπαδόπουλου στην προεδρία της Δημοκρατίας με αποτέλεσμα να χαθεί η ευκαιρία που μας προσφέρθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη και την διεθνή κοινωνία για μια οριστική διευθέτηση του κυπριακού και για επανένωση της νήσου. Το ΑΚΕΛ δεν είχε πρόβλημα να συνεργαστεί με το ΔΗΚΟ, το οποίο ήταν πάντοτε ο φυσικός του σύμμαχος στο διαχρονικό κυνήγι της εξουσίας και των λαφύρων της εξουσίας.
Χάθηκε η μεγαλύτερη ευκαιρία, μια μοναδική ευκαιρία για τη δημιουργία μιας ενωμένης Κύπρου, χωρίς τουρκικά στρατεύματα και εποίκους με επιστροφή της Αμμοχώστου, απλώς γιατί πάνω από όλα ήταν η εξουσία, η νομή της εξουσίας, η καρέκλα, όπως αναφέρει ο Τάκης Αγαθοκλέους στο άρθρο του. Αυτά ήταν τα αποτελέσματα της συνεργασίας ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ στο παρελθόν. Τι θα αποφέρει μια τέτοια συνεργασία στο μέλλον, θα το δούμε.
Loading ...
