Ο πληθυσμός των αναγκαστικά εκτοπισμένων στον κόσμο έχει φτάσει τα υψηλότερα επίπεδα που έχουν καταγραφεί ποτέ. Σε όλη τη γη 70,8 εκατομμύρια άνθρωποι, ένας αριθμός άνευ προηγουμένου, έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Στον αριθμό αυτό περιλαμβάνονται περίπου 25,9 εκατομμύρια πρόσφυγες και ανάμεσά τους πάνω από τα μισά είναι παιδιά. Περιλαμβάνονται επίσης εκατομμύρια ανιθαγενείς, που έχουν στερηθεί τη δυνατότητα να έχουν ιθαγένεια και πρόσβαση σε βασικά δικαιώματα όπως η εκπαίδευση, η ιατρική φροντίδα, η εργασία και η ελευθερία μετακίνησης.
Σε έναν κόσμο, όπου κάθε δύο δευτερόλεπτα ένας άνθρωπος αναγκάζεται να εκτοπιστεί, ως συνέπεια συρράξεων ή διώξεων είναι αποκαρδιωτικό οι Κύπριοι να το αντιμετωπίζουμε με λογικές ποδοσφαίρου. Έχουμε οπαδούς και αντιπάλους των μεταναστών. Όσο μολυσμένοι είναι οι αντίπαλοι των μεταναστών, αυτοί που θα ήθελαν να τους σπρώχνουμε στις νάρκες της Πράσινης Γραμμής ή να τους ρίχνουμε στη θάλασσα πριν προλάβουν να πατήσουν τη στεριά μας, άλλο τόσο μολυσμένοι είναι και οι υποστηριχτές τους, εκείνοι που δεν μπορούν να εκτιμήσουν τα αντικειμενικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Κύπρος στη διαχείριση των μεταναστών και των εκμεταλλευτών της μετανάστευσης.
Η κυπριακή κοινωνία δεν δικαιούται να χειρίζεται μικρόψυχα και υπεροπτικά τους πρόσφυγες οι πλείστοι των οποίων δεν είναι επιτήδειοι που γυρεύουν να εξαπατήσουν τον παράδεισό μας, αλλά κατατρεγμένοι από πολέμους, πείνα και ανεργία άνθρωποι που ρισκάρουν τη ζωή τη δική τους και των παιδιών τους διασχίζοντας θάλασσες, βουνά και ερήμους. Δεν είναι όλοι δήθεν φοιτητές (τους οποίους ελκύει το τρύπιο σύστημά μας) ή φονιάδες και άνθρωποι του υπόκοσμου.
Η Κύπρος έχει τις δικές της εμπειρίες που δεν δικαιούται να ξεχνά. Δεν είναι όλοι οι Κύπριοι με διαβατήρια και βίζες που ξενιτεύτηκαν για να στηρίξουν την κυπριακή κοινωνία και την οικονομία της. Το γεγονός ότι σήμερα είμαστε 800 χιλιάδες Ελληνοκύπριοι εντός, αλλά διατηρούμε και 400 χιλιάδες εκτός Κύπρου, δεν γίνεται με βίζες και διαβατήρια. Τεχνάσματα, παρανομίες και εικονικούς γάμους μετήλθαν και συμπατριώτες μας κυνηγημένοι από την ανέχεια της πατρίδας μας, αλλά δεν τους μάντρισε κανένας σε κάμπους ζώων στην Αμερική, στην Αγγλία, στον Καναδά, στην Αυστραλία… «Η φωτογραφία και μόνο με τους ανθρώπους πίσω από τα τέλια, σαν ζώα σε κλουβί, είναι αρκετή για να δείξει πως κάτι δεν πάει καλά», έγραψε την περασμένη Τετάρτη στη στήλη της η Χρυστάλλα Χ’Δημητρίου, στιγματίζοντας τις μεθόδους «φιλοξενίας» αυτών των ανθρώπων. Στις σύγχρονες κοινωνίες, τόνισε, ακόμα κι οι ζωολογικοί κήποι κρίθηκαν αναχρονιστικοί και πλέον η προσπάθεια είναι όπως τα ζώα κρατούνται σε πάρκα, σε χώρους που προσομοιάζουν με φυσικοί.
Μια σημαντική παρατήρηση: Πίσω από τα συρματοπλέγματα είδαμε γυναίκες, κοπέλες, παιδιά και βρέφη στην αγκαλιά της μάνας τους. Αλλά πίσω από τα συρματοπλέγματα, σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης μόνο εγκληματίες, φονιάδες και επικίνδυνους για την κοινωνία ανθρώπους δικαιούμαστε να κλείνουμε.
Loading ...
