«Ολοένα και περισσότερο μή βιώσιμη θεωρεί την απουσία επίλυσης του κυπριακού ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών κ. Αντόνιο Γκουτέρες, όπως αναφέρει στην έκθεσή του για την ειρηνευτική δύναμη των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο. Στην έκθεσή του για τις «καλές του υπηρεσίες», που καλύπτει το διάστημα από τις 31 Οκτωβρίου 2019 μέχρι τις 18 Ιουνίου 2020, σημειώνει ότι έχουν περάσει τρία χρόνια από τις εντατικές συνομιλίες στο Crans – Montana καθιστώντας πιο δύσκολη την επανάληψη των διαπραγματεύσεων.
Το ότι, όμως, έχουν περάσει τρία χρόνια από το φιάσκο του Crans – Montana και ότι το γεγονός αυτό οπωσδήποτε καθιστά πιο δύσκολη την επανάληψη των διαπραγματεύσεων, ευθύνεται και ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας που δεν ανέλαβε μέσα σ’ αυτό το διάστημα οποιαδήποτε σοβαρή πρωτοβουλία για την επανάληψη της διαπραγματευτικής διαδικασίας – αφήνοντας τον χρόνο να περνά με το γελοίο κυνηγητό κάποιων «όρων αναφοράς» που θα χρησίμευαν δήθεν ως σημείο εκκίνησης για ουσιαστικές διαπραγματεύσεις το συντομότερο δυνατόν, όπως αναφέρει στην έκθεσή του. Αυτή η γελοία ιστορία με τους όρους αναφοράς που ήταν προφανώς ιδέα του Γενικού Γραμματέα συνέβαλε στο να περνά ο χρόνος και να αναβάλλεται η επανάληψη των διαπραγματεύσεων. Ο κ. Γκουτέρες δεν επισκέφτηκε μέσα σ’ αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα την Κύπρο, όπως έκαναν οι προκάτοχοί του, στέλνοντας εδώ την κυρία Τζέιν Χολ Λουτ, που μετά από αρκετές -πόσες δεν θυμάμαι- επισκέψεις της στην Κύπρο δεν μας είπε ποτέ τι ακριβώς ήταν αυτοί οι «όροι αναφοράς» που αναζητούσε.
Το συμπέρασμα, τέλος, στο οποίο καταλήγει ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, ότι θεωρεί ολοένα και περισσότερο μη βιώσιμη την απουσία επίλυσης του κυπριακού δηλαδή τη μή λύση, δεν θα ‘πρεπε να ξαφνιάζει τον κ. Γκουτέρες, όφειλε να αντιληφθεί ότι αυτό που έχει συμβεί όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι η μή λύση αποδεικνύεται ολοένα και περισσότερο βιώσιμη – και όχι μή βιώσιμη. Απόδειξη ότι βιώνει εδώ και μισό αιώνα παρά τις προσπάθειες των Ηνωμένων Εθνών.
Άλλες εποχές
«Πολυσήμαντο εκτιμάται το γεγονός ότι οι εφτά ισχυροί της γης ασχολήθηκαν, μέσα στον κυκεώνα των προβλημάτων που είχαν να αντιμετωπίσουν στη Διάσκεψη Κορυφής του Μονάχου και με το κυπριακό». («Αλήθεια», 9 Ιουλίου 1992).