Μαθαίνουμε ότι στην Αθήνα έχει προκαλέσει αντιδράσεις η αποκάλυψη από τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου της μυστικής, όπως φάνηκε στο μάτια της κοινής γνώμης, συνάντησης του Βερολίνου μεταξύ του Ιμπραήμ Καλίν, εκπροσώπου της τουρκικής προεδρίας και εξ απορρήτων σύμβουλου του Ταγίπ Ερντογάν που επηρεάζει εν πολλοίς την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας και της Ελένης Σουρανή, διπλωματικής συμβούλου του Έλληνα πρωθυπουργού, δύο ημέρες μετά τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Ατυχώς για την ελληνική πλευρά, αυτή η συνάντηση έγινε μία ημέρα πριν οι Τούρκοι προχωρήσουν στην τελευταία πρόκλησή τους, τη νέα παράνομη Navtex που εξέδωσαν στην κυπριακή ΑΟΖ και στο τεμάχιο 6. Η ελληνική κυβέρνηση έχει αποδυθεί σε μια προσπάθεια υποβάθμισης της συνάντησης, προβάλλοντας ένα μη σοβαρό ισχυρισμό. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στέλιος Πέτσας είπε ότι υπήρχε προγραμματισμένη συνάντηση της κας Σουρανή με τον Γερμανό ομόλογο της, κ. Χέκερ ο οποίος κάλεσε και τον κ. Καλίν που βρισκόταν στο Βερολίνο. Η δικαιολογία δείχνει αμηχανία και προχειρότητα γιατί είτε η συνάντηση ήταν προγραμματισμένη και έμεινε μυστική, είτε η ελληνική κυβέρνηση ασκεί την εξωτερική πολιτική με τυχαίες συναντήσεις και χωρίς ατζέντα.
Ευτυχώς, μάλλον ισχύει το πρώτο και προσπερνώντας τις αντιδράσεις των λαϊκιστών της αντιπολίτευσης και των μεγαλοπατριωτών της κυβερνητικής παράταξης, πρέπει να αναρωτηθεί κανείς: Ορθά έγινε η συνάντηση. Βεβαίως, όπως γράφει ο έγκριτος Ελλαδίτης αρθρογράφος Χρίστος Παπάς στην Εφημερίδα των Συντακτών. Οι δίαυλοι επικοινωνίας με τον δύστροπο και αναθεωρητή γείτονα πρέπει να είναι διαρκώς ανοιχτοί μήπως και προλάβουμε τα χειρότερα. Η γραμμή μη διάλογος-μη πόλεμος, που εφάρμοζε μέχρι σήμερα η Ελλάδα στις σχέσεις της με την Τουρκία, απέφυγε μεν την ανάληψη ευθυνών, αλλά δεν απέδωσε. Η στασιμότητα δεν βοηθά, ενώ αντίθετα παγιώνει τετελεσμένα που δεν ευνοούν την ελληνική πλευρά. Τι κερδίσαμε τόσα χρόνια κωλυσιεργώντας – αποφεύγοντας ευθύνες; Το κυπριακό παραμένει άλυτο και τα τετελεσμένα επί του εδάφους αυξάνονται, οι απαιτήσεις των Τούρκων είναι εκεί και αυξάνονται, η διεθνής κοινότητα μένει αδιάφορη και οι σύμμαχοι μας παραμένουν κουρασμένοι Πόντιοι Πιλάτοι.
Η κίνηση της ελληνικής κυβέρνησης να προχωρήσει στη συνάντηση του Βερολίνου παρά τη συναισθηματική φόρτιση λόγω της Αγίας Σοφίας, υποδηλώνει πολιτική ωριμότητα και τόλμη. Άλλωστε, συνιστά πολιτική δεινότητα η καταφυγή σε διάλογο και συνδιαλλαγή σε συνθήκες φόρτισης και πολιτικών κρίσεων. Ακριβώς, επειδή πρόκειται για τον πιο αποτελεσματικό τρόπο αποφόρτισης του κλίματος και αποτροπής του κίνδυνου επιδείνωσης της κατάστασης. Το να ξέρεις, όμως, ποια είναι η σωστή γραμμή αλλά να φοβάσαι να το πεις δημοσίως και να επιχειρείς να την υπηρετήσεις στα μουλωχτά, γράφει ο Παπάς, σε κάνει αναξιόπιστο στους έξω και επιτρέπει στους μέσα να σε κατηγορούν για ύποπτη διγλωσσία.
Από τον Μητσοτάκη περιμένουμε καθαρότερη γραμμή, γνωρίζοντας ωστόσο πως ο λαϊκισμός Σαμαράς, Άδωνης, Βορίδης… ακονίζουν τα μαχαίρια. Αυτοί δεν θα πάψουν να το κάνουν.
Loading ...
