Πάει και η Βασιλεύουσα. Δυστυχώς η πορεία της ήταν προδιαγεγραμμένη εδώ και πολλά χρόνια. Το θέμα της Αμμοχώστου είναι απόλυτα συνυφασμένο με την πορεία του Κυπριακού. Όπως το 2004 η προοπτική επανένωσης δέχθηκε καίριο πλήγμα και το 2017 το τελειωτικό κτύπημα, την ίδια τροχιά ακολούθησε και η ελπίδα για επιστροφή της βουβής πόλης. Το 2004 βροντοφωνάξαμε, «Όχι, δεν την θέλουμε πίσω την πόλη του Ευαγόρα» και το 2017, «Ναι μεν αλλά», με το αποτέλεσμα να είναι το ίδιο και το αυτό και σήμερα να μιλούμε για μια ακόμα χαμένη πατρίδα.
Κάθε ευκαιρία επίλυσης του κυπριακού ήταν και μια ευκαιρία για επιστροφή της Αμμοχώστου, αν και για να είμαστε σωστοί οι ευκαιρίες για την πόλη ήταν περισσότερες από αυτές της λύσης του Κυπριακού.
Το τι βιώνουμε σήμερα δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Πάμπολλες οι προειδοποιήσεις όχι μόνο από τους Αμμοχωστιανούς αλλά και από πολλούς άλλους, εντός και εκτός. Κλασσικό παράδειγμα οι παρεμβάσεις του αείμνηστου δημάρχου Αμμοχώστου Αλέξη Γαλανού.
«Με την ευκαιρία όμως δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε μια μεγάλη πικρία και απογοήτευση για τον τρόπο που χειρίζεται το θέμα της Αμμοχώστου η κυβέρνηση. Έχουμε σταθεί όλα αυτά τα χρόνια κοντά στη κυβέρνηση, πιστοί υπήκοοι και ακολουθήσαμε τη γραμμή που ακολουθούσε. Θέλουμε να πούμε στον Πρόεδρο μας ότι αυτά που γίνονται στην Αμμόχωστο και θα γίνουν μελλοντικά, με τα μηνύματα που αφήνονται να διαφεύγουν, δεν είναι φυσικά φαινόμενα. Δεν είναι θέματα ειρωνείας, είναι θέματα μιας μεγάλης πραγματικότητας εις βάρος της Αμμοχώστου. Η Αμμόχωστος είναι μια ιστορική πόλη, η μεγαλύτερη κατά παρασάγγας προσφυγική πόλη, σίγουρα δεν είναι πετρελαιοπηγή αλλά είναι κάτι πολύ περισσότερο. Και σίγουρα δεν είναι και αρκάτζι», η πικρία και οι προφητικές δηλώσεις Γαλανού στις 21 Δεκεμβρίου του 2018.
«Ο προσφυγικός κόσμος χρησιμοποιήθηκε για να στηθούν πολιτικές καριέρες οι οποίες στη συνέχεια έγιναν ένα βαθύ κράτος που δεν θέλει – μαζί με την Τουρκία – λύση του κυπριακού», το ξέσπασμα του Δημάρχου Αμμοχώστου σε δημοσιογραφική διάσκεψη που διοργανώθηκε την Πέμπτη 14 Μαρτίου 2019 με τη συμμετοχή και άλλων κατεχομένων δήμων και κοινοτήτων.
Στην εκδήλωση των Αμμοχωστιανών στο οδόφραγμα της Δερύνειας, μετά το άνοιγμα της πόλης, όλοι οι συνήθεις «ύποπτοι» δήλωσαν παρόν. Όλοι εκεί με τα κροκοδείλια δάκρυα να ρέουν σαν ποτάμι. Έτσι είναι, «ο δολοφόνος επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος». Η παρουσία τους προφανής πρόκληση και θράσος που δείχνει ότι δεν αντιλαμβάνονται ακόμα ότι η βουβή πόλη χάνεται οριστικά λόγω των διαχρονικών αλλά και πολύ πρόσφατων δικών μας λαθών, πράξεων ή και παραλείψεων.
Μήπως ο ΓΓ του ΑΚΕΛ δεν αντιλαμβάνεται ότι αν το 2004 δεν ψήφιζαν ΟΧΙ για να τσιμεντώσουν το ΝΑΙ η Αμμόχωστος θα είχε επιστραφεί στις 12 Αυγούστου του 2004; Στην αντίπερα όχθη ο αρχηγός του άλλου υποτιθέμενου κόμματος της λύσης δεν αντιλαμβάνεται ότι ο οριστικός χαμός της Αμμοχώστου συμβαίνει επί δικής τους διακυβέρνησης; Δεν αντιλαμβάνεται ότι το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης είναι ένας μεγάλος μετασεισμός των όσων διαδραματίστηκαν στο Κρανς Μοντανά;
Σίγουρα τον Οκτώβριο του 2018 ο Αβέρωφ Νεοφύτου μας είχε προειδοποιήσει για Τσουνάμι αρνητικών εξελίξεων και συνεπώς νομιμοποιείται να ισχυριστεί το, «εγώ τα έλεγα». Όμως θα πρέπει να μας απαντήσει γιατί μετά το, «Έχω κουραστεί τις τελευταίες μέρες να ακούω εκτιμήσεις, να ακούω για «τσουνάμια», να ακούω πολλά» του ΠτΔ, ανέκρουσε πρύμναν, σώπασε, άρχισε τα «ναι μεν αλλά», τα «ήξεις αφίξεις» και έβλεπε μόνο καλοκαιρία.
Και ενώ τα νέα τετελεσμένα εδραιώνονται η Αμμοχωστοκαπηλεία στο απόγειό της. Τις τελευταίες μέρες ο ΔΗΣΥ, με πρωτοστάτη τον Αβέρωφ Νεοφύτου, διοργανώνει καμπάνια ενημέρωσης εντός και εκτός Κύπρου. Μάλιστα προχώρησαν και στην δημιουργία ενημερωτικού βίντεο το οποίο θα σταλεί σε όλους τους ευρωβουλευτές, επιτρόπους και αρχηγούς κομμάτων που ανήκουν στο Ευρωπαϊκό λαϊκό κόμμα.
«Ως Δημοκρατικός Συναγερμός έχουμε φέρει στην πρώτη γραμμή τη διεθνοποίηση και προβολή του ζητήματος της Αμμοχώστου και των παράνομων ενεργειών της Τουρκίας και συνεχίζουμε αταλάντευτα τις προσπάθειες για επανέναρξη των συνομιλιών το συντομότερο, για μια δίκαιη επίλυση του εθνικού μας θέματος» αναφέρεται σε ανακοίνωση του ΔΗΣΥ.
Η ξεχασμένη πόλη και πάλι στο προσκήνιο. Στην πρώτη γραμμή. «Πρώτο τραπέζι πίστα». Μέχρι και φιλμάκια ετοίμασαν για ενημέρωση αγνοώντας ότι είναι ήδη αργά. Στόχος βέβαια είναι να κερδίσουν επικοινωνιακά τις εντυπώσεις ως και να πρόκειται για διαφημιστική καμπάνια. Δυστυχώς δεν έχουν αντιληφθεί ότι η Αμμόχωστος δεν είναι ούτε φριτέζα ούτε φούρνος μικροκυμάτων.
Και σαν να μην φτάναν όλα αυτά ο ΚΕ Κυριάκος Κούσιος διερωτάται: «Υπάρχει κάτι που έπρεπε να κάνουμε και δεν το κάναμε;». Τι να πεις. Αν εννοεί τις ενέργειες μας των τελευταίων ημερών σωστά απορεί γιατί δεν υπάρχει κάτι που θα μπορούσαν να κάνουν και δεν έκαναν. Ας μην ξεχνούμε ότι τώρα η φαρέτρα μας έχει ενδυναμωθεί. Εκτός των ψηφισμάτων 550 και 789 έχουμε και την ισχυρή δήλωση του προέδρου του συμβουλίου ασφαλείας. Το θέμα όμως δεν είναι το τι κάνουν σήμερα αλλά το τι θα έπρεπε να είχαν κάνει μετά το τραγικό ναυάγιο στο Κρανς Μοντανά. Οι πρωτοβουλίες που θα έπρεπε να είχαν αναλάβει αντί να προβληματίζονται για σχέδια Β και Γ, να παλινδρομούν, να υιοθετούν την πολιτική της φουστανέλας και να πολιτεύονται ως οι σύγχρονοι σεΐχηδες της μεσογείου.
Δυστυχώς το άνοιγμα της παραλίας της περίκλειστης πόλης δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή του τέλους που είναι μη αναστρέψιμο. Πόσο δίκαιο είχε ο Αλέξης Γαλανός. Το τι βιώνουμε σήμερα δεν είναι φυσικό φαινόμενο, ούτε καν Τσουνάμι. Είναι δυστυχώς ανθρώπινο τερατούργημα και αποτέλεσμα εθνικά εγκληματικών πράξεων ή και παραλείψεων.
Είτε μας αρέσει είτε όχι η ιστορία της Αμμοχώστου είναι συνυφασμένη με την έννοια της λέξης «ενοχή». Ένοχοι, διαχρονικά ένοχοι, νεοφανείς ένοχοι και συνένοχοι.
Επιστρέφοντας πίσω στις κραυγές αγωνίας του Αλέξη Γαλανού, η Αμμόχωστος σίγουρα δεν είναι πετρελαιοπηγή αλλά ούτε καν αρκάτζι. Αν ήταν έστω και ένα αρκάζτι ίσως να είχε μεγαλύτερη σημασία για αυτούς που κρατούν σήμερα την τύχη της πατρίδας μας στα χέρια τους.
Loading ...
