πριν 3 ώρες
«Κλείδωσε» η νέα επίσκεψη ΠτΔ στον Λίβανο
πριν 3 ώρες
Έκτακτη σύνοδος κορυφής Ε.Ε.
πριν 3 ώρες
Θέμα χρόνου η επίθεση – Aποφασισμένο το...
πριν 12 ώρες
Πάει λίγος καιρός από τότε που ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, Νίκος Κοτζιάς, επανήλθε στην κυπριακή επικαιρότητα με μια συνέντευξη στο ΡΙΚ (29/10/20), για να μας θυμίσει πόσο κωμικού χειρισμού έτυχε το κυπριακό πρόβλημα στα χέρια του εκπροσώπου της Εγγυήτριας Ελλάδας σε μια κρίσιμη στιγμή της ιστορίας. Μιας στιγμής που ίσως αποδειχθεί και η τελευταία ευκαιρία για την επανένωση της Κύπρου και την αποτροπή της οριστικής διχοτόμησης της. Ως άλλος Λεωνίδας, χωρίς τριακόσιους αλλά μόνος, όπως διαπιστώναμε και τότε, κράτησε στο Κραν Μοντανά τις Θερμοπύλες, που τελικά δεν κρατήθηκαν, αφού ο Τσαβούσογλου ανακάλυψε 15 ώρες πριν από την τελική μάχη ότι είχε ανάγκη το εθνικιστικό κόμμα της Τουρκίας και τους Γκρίζους Λύκους. Μάλιστα. Την Πέμπτη το απόγευμα και χάρις στους επιδέξιους χειρισμούς του Κοτζιά, ο Τσαβούσογλου συγκατάνευσε στην κατάργηση των εγγυήσεων και των «παρεμβατικών δικαιωμάτων», στην αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και στη διατήρηση για κάποιο χρόνο της ΕΛΔΥΚ και της ΤΟΥΡΔΥΚ, αλλά την Παρασκευή ίσα που θυμήθηκε πως χρειάζεται τους Γκρίζους Λύκους και υπαναχώρησε.
Οι δημοσιογράφοι των μειωμένων εθνικών αντιστάσεων τον κτυπούν, όπως κατάγγειλε εξηγώντας ξανά και ξανά πόσο αγαπά ο ίδιος την Κύπρο και πως είναι ο μοναδικός Έλληνας υπουργός που μας αγάπησε τόσο. Ο μόνος Έλληνας υπουργός Εξωτερικών που πέτυχε στο κυπριακό διακηρύττοντας πως «οι Θερμοπύλες είναι για εμάς, όχι για τους άλλους».
Την περασμένη Κυριακή (13/12/20) δημοσιεύτηκαν σε επιλεγμένη κυπριακή εφημερίδα (ποια, βρείτε την) αποσπάσματα του βιβλίου του κ. Κοτζιά που επιβεβαιώνουν τη σοφία και τη διπλωματική δεινότητα του ανδρός. Σε απάντηση, όπως αναφέρει ο ίδιος, «στις δυνάμεις που δεν ήθελαν να τεθεί το θέμα των εγγυήσεων και της ασφάλειας (…) και με κατηγόρησαν ότι παρεμπόδισα τη λύση». Ουδέν πιο ψευδές, αναφέρει. «Απλά πίστευα και πιστεύω ότι η λύση του Κυπριακού Προβλήματος εμπεριέχει και την κατάργηση των αιτιών του προβλήματος. Δηλαδή: (α) Της κατοχής της Βορείου Κύπρου. (β) Της καταπίεσης των Τουρκοκυπρίων από τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής. (γ) Της επιστροφής των προσφύγων. (δ) Της διασφάλισης του μέγιστου δυνατού αριθμού και ποιότητας δικαιωμάτων για τους Τουρκοκύπριους, αλλά και των τριών μικρών μειονοτήτων στην Κύπρο, ήτοι των Αρμένιων, των Λατίνων και των Μαρωνιτών [για το (δ) έπεισα αρκετά νωρίς τον ίδιο τον ΟΗΕ]. (ε) Της μέγιστης απόδοσης ασφάλειας για τους Ελληνοκύπριους και της απομάκρυνσης του στρατού κατοχής».
Είναι αλήθεια πως μια λύση πρέπει να εμπεριέχει και την κατάργηση των αιτιών του προβλήματος. Αλλά πιο αλήθεια είναι πρώτα να ξέρεις τα αίτια για να αντιληφθείς το πρόβλημα. Και αν νομίζεις πως αίτια του κυπριακού είναι και η καταπίεση των Τουρκοκυπρίων από τα τουρκικά στρατεύματα και δεν είναι η στέρηση της πολιτικής τους ισότητας που συνέβη πριν από τα τουρκικά στρατεύματα, πριν από την κατοχή, πριν από τη δημιουργία προσφύγων, τότε καταλαβαίνει κανείς πώς έπεισε αρκετά νωρίς και τον ίδιο τον ΟΗΕ με τα επιχειρήματά του.