Αν «αυτή τη φορά θα είναι διαφορετική»;
Σε περιπέτειες εισέρχεται το κράτος μετά την καταψήφιση, την περασμένη Παρασκευή του προϋπολογισμού, καθώς δημιουργείται μια κατάσταση η οποία θα έχει επιπτώσεις, που επί του παρόντος δεν μπορούν να προσδιοριστούν πλήρως. Το αδιέξοδο, για πρώτη φορά από το 1963, προκλήθηκε αρχικά από τη στάση του ΔΗΚΟ, το οποίο σε αντίθεση με τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν πρόβαλε λόγους επί του προϋπολογισμού για τη στάση του, αλλά την απαίτηση για παράδοση των φακέλων πολιτογραφήσεων στον γενικό ελεγκτή.
Ανησυχούμε όλοι από το γεγονός ότι μπήκαμε σε μια πρωτόγνωρη συνταγματική και κατά συνέπεια οικονομική και κοινωνική κρίση την οποία δείχνουμε ότι αδυνατούμε να διαχειριστούμε. Μπήκαμε σε αχαρτογράφητα νερά όπως μας πληροφορούν οι γεωγράφοι της πολιτικής. Και αγωνιούμε.
Ενώ, όμως, αγωνιούμε για τα αχαρτογράφητα νερά που μας έριξε η καταψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού, δεν φαίνεται να αγωνιούμε, ίσως και να μην ανησυχούμε καθόλου οι περισσότεροι, για τα αχαρτογράφητα νερά που από τον Ιούλιο του 2017 κολυμπούμε στο κυπριακό. Εδώ και τριάμισι χρόνια το κυπριακό βρίσκεται σε αποτελμάτωση και τώρα που ο ΓΓ του ΟΗΕ αποφάσισε να κινηθεί για να ξεμουδιάσει, διαπιστώνουμε πως η τουρκική πλευρά, Τατάρ και Άγκυρα, θέτουν τη λύση της ομοσπονδίας στον κάλαθο των αχρήστων και τη λύση των δύο κρατών στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Για δύο κράτη, για μη λύση, για συνομοσπονδία, για προφάσεις, κωλύματα, ροκάνισμα του χρόνου και άλλα, ακούγαμε χρόνια πολλά (ακόμα και από τη δική μας πλευρά), αλλά τώρα τα δύο κράτη τίθενται επίσημα από την τουρκοκυπριακή ηγεσία και από την Άγκυρα στη Γενική Γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών.
Αντιλαμβανόμαστε πως δεν είναι εύκολο, ίσως και αδύνατο να πετύχει η τουρκική πλευρά λύση δύο κρατών σε τραπέζι διαπραγματεύσεων, όμως η νέα αυτή προσέγγιση, η απολύτως αρνητική τοποθέτηση, δημιουργεί νέα τάξη πραγμάτων. Αχαρτογράφητα νερά. Αυτό και αν είναι αχαρτογράφητα νερά. Αλλά εμείς, έχουμε χάσει τον ύπνο μας από την καταψήφιση του προϋπολογισμού που γνωρίζαμε ότι θα συμβεί και γνωρίζουμε και πώς θα ξεπεραστεί. Που το κυπριακό εισήλθε σε μια εντελώς αρνητική πορεία, δεν φαίνεται να μας ανησυχεί. Ίσως γιατί έχουμε συνηθίσει να διαχειριζόμαστε τα απανωτά αδιέξοδα εδώ και μισό αιώνα, νομίζοντας ότι χαιρόμαστε τη δεύτερη καλύτερη λύση. Ότι «αυτή τη φορά θα είναι διαφορετική», όπως μας προειδοποιεί εδώ και τρία χρόνια ο Αντόνιο Γκουτέρες, περνά απαρατήρητο.
Loading ...
