Με την ευκαιρία της πρόσφατης παρουσίας του Έλληνα πρωθυπουργού στην Κύπρο, διάβαζα ένα άρθρο στο Φιλελεύθερο στο οποίο τονιζόταν η σημασία της στήριξης της Κύπρου από την Ελλάδα. «Η Κυπριακή Δημοκρατία χωρίς την Ελλάδα στο πλευρό της θα ήταν από καιρό εκλιπούσα», έγραφε. «Δεν θα μπορούσε μόνη της να σταθεί στη διεθνή σκηνή και να επιβιώνει, έχοντας απέναντί της την Τουρκία, τη Βρετανία και τους επί συμφερόντων συμμάχους τους. Να μην ξεχνούμε ποτέ πως η σωτήρια ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα γινόταν πραγματικότητα εάν η Βουλή των Ελλήνων δεν απειλούσε ότι θα καταψήφιζε όλη τη διεύρυνση της Ένωσης (των δέκα) αν σε αυτήν δεν συμπεριλαμβανόταν η Κυπριακή Δημοκρατία».
Είναι γεγονός ότι χωρίς την Ελλάδα η Κυπριακή Δημοκρατία θα ήταν ένα χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος, αλλά η εντύπωση πως η Ελλάδα μπορεί να απειλεί για να πετυχαίνει τους εθνικούς της στόχους, είναι ένας ακόμα ανόητος μύθος που καλλιεργείται από όσους δεν μπορούν να δεχτούν πως η Ελλάδα μπορεί να ασκεί και σοβαρή πολιτική. Γιατί η Βουλή των Ελλήνων δεν εκβίασε την Ευρώπη το 1986 όταν θα εντάσσονταν στην ΕΕ η Πορτογαλία και η Ισπανία; Γιατί δεν απείλησε το 1995 όταν θα εντάσσονταν η Αυστρία, η Φινλανδία και Σουηδία;
Ασφαλώς και η Βουλή των Ελλήνων θα καταψήφιζε τη διεύρυνση των δέκα, όταν πια ο Τάσσος Παπαδόπουλος εξαπάτησε την Ευρώπη και εκείνη εκνευρίστηκε. Αλλά για να φτάσει η Κύπρος να βρίσκεται στην ομάδα των δέκα χωρών που θα εντάσσονταν στην ΕΕ χρειάστηκε κάποιοι να κάμουν σοβαρή και υπεύθυνη πολιτική. Χρειάστηκε να πεισθούν οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι και κυρίως οι Γερμανοί και οι Γάλλοι που δεν ήθελαν ν’ ακούσουν κουβέντα για ένταξη της Κύπρου χωρίς το κυπριακό να έχει λυθεί.
Χρειάστηκε κάποιοι να χειριστούν το κυπριακό με υπευθυνότητα για να περιληφθεί η Κύπρος στους δέκα και να διαπραγματευτούν την ένταξη με τόλμη για να φτάσει στην ένταξη. Χωρίς τη συνετή πολιτική του Γλαύκου Κληρίδη και του Κώστα Σημίτη και τη διαπραγματευτική δεινότητα του Γιώργου Βασιλείου, ούτε η Κύπρος θα ήταν στην ομάδα των δέκα, ούτε η Βουλή των Ελλήνων θα χρειαζόταν να ψηφίσει καν.
Η Κύπρος εντάχθηκε στην ΕΕ, παρά τις τουρκικές απειλές για αντίδραση άνευ ορίων, επειδή ο Κληρίδης και ο Σημίτης χειρίσθηκαν με σωφροσύνη και ειλικρίνεια προθέσεων τόσο το κυπριακό πρόβλημα, όσο και την ένταξη στην ΕΕ. Χωρίς υστεροβουλίες και αποκλεισμούς της τουρκικής πλευράς. Να θυμίσουμε πως ο Γλαύκος Κληρίδης, όχι μόνο δεν απέκλεισε τους Τουρκοκύπριους από την ένταξη, αλλά προχώρησε να απευθύνει δημόσια πρόσκληση στην τουρκοκυπριακή πλευρά να μετάσχει στη Διαπραγματευτική Ομάδα που θα πραγματοποιούσε τις διαπραγματεύσεις ένταξης στην Ένωση. Και μόνο τότε ανακοίνωσε τη σύνθεση της Ομάδας όταν ο Ντενκτάς απέρριψε την πρόσκλησή του.
Τοις φρονίμοις ολίγα, λοιπόν.
Loading ...
