ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ του Αλέκου Κωνσταντινίδη είναι δυο – τρία μέτρα μπροστά μου. Και το βλέπω συνέχεια, αφού ο διαχωρισμός είναι με γυαλί. Το μισό γραφείο είναι καλυμμένο με βιβλία, τα περισσότερα λεξικά. Λεξικά και στα ελληνικά και στα αγγλικά και σε άλλες γλώσσες. Γιατί ο Αλέκος είναι (ήταν) πολύγλωσσος. Μιλούσε έξι, επτά, ίσως και περισσότερες γλώσσες. Αγγλικά, τουρκικά, ρωσικά, γαλλικά, κινέζικα, ισπανικά… Βλέπω έτσι πρόχειρα το βιβλίο «Αντιδάνεια – Ξένες λέξεις με ελληνική καταγωγή» της Άννας Ιορδανίδου, το «Λεξικό Λόγιων Εκφράσεων της Σύγχρονης Ελληνικής» πάλι της Άννας Ιορδανίδου, το «Λεξικό Αρχαϊστικών Φράσεων της Νέας Ελληνικής Γλώσσας», τον «Θησαυρό της Κυπριακής Διαλέκτου» του Κωνσταντίνου Γιαγκουλλή και πολλά άλλα.
ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ τυχαία στο γραφείο του Αλέκου όλα αυτά τα βιβλία, κυρίως τα λεξικά. Ο Αλέκος εκτός από εραστής της ανάγνωσης ήταν και εραστής της σωστής ελληνικής γλώσσας και όταν έγραφε κάτι ήταν αρκετά μελετημένο. Τα «Γλωσσικά Πάρεργα» στην τελευταία σελίδα της «Αλήθειας», αυτό το μικρό κείμενο των 300 – 400 λέξεων, που το καθιέρωσε ο Αλέκος πριν πολλά χρόνια, ήταν ένα καθημερινό μάθημα χρήσης της σωστής ελληνικής γλώσσας. Και πριν το γράψει ο Αλέκος μελετούσε όλα αυτά τα λεξικά που είχε στο γραφείο του. Κάποτε μας το είπε: Ένα πρωί του τηλεφώνησε ο Γλαύκος Κληρίδης όταν ήταν πρόεδρος της Δημοκρατίας και του είπε πως το πρώτο κείμενο που διάβαζε στην «Αλήθεια» ήταν τα «Γλωσσικά Πάρεργα».
ΗΤΑΝ τέρας μόρφωσης ο Αλέκος. Διάβαζε, διάβαζε, διάβαζε… Διάβαζε βιβλία με πολύπλευρα θέματα. Ιστορικά, πολιτικά, φιλοσοφικά, λογοτεχνικά, τα πάντα. Δεν πιστεύω να υπάρχει άλλος δημοσιογράφος στην Κύπρο με τέτοιες γνώσεις όσες ο Αλέκος. Άλλωστε, λίγοι γνωρίζουν πως ο Αλέκος πριν μεταπηδήσει στη δημοσιογραφία ήταν δάσκαλος.
ΕΙΜΑΙ σίγουρος πως αν ζούσε ο Αλέκος και του ’λεγα ότι έγραφα για το άτομό του, θα διαφωνούσε. Δεν του άρεσαν τα μπλα μπλα και οι ωραιολογίες. Τις απέφευγε. Κάτι που φαινόταν μέσα από τα άρθρα του.
ΔΙΑΚΡΙΘΗΚΕ για το θάρρος της γνώμης του. Όταν πίστευε πως είχε δίκαιο, δεν υπαναχωρούσε, επέμενε. Είχε τις δικές του αρχές και πολέμησε για ολόκληρες δεκαετίες από τη στήλη του («Τα Υπέρ και τα Κατά») γράφοντας ελεύθερα τις απόψεις του χωρίς να ανησυχεί για τις αντιδράσεις αυτών για τους οποίους έγραφε ή τους οποίους επέκρινε – κι ας ήταν πολλές φορές πολύ έντονες.
ΕΔΩΣΕ πολλούς αγώνες με την πένα του ο Αλέκος. Άλλους κέρδισε, άλλους όχι. Οι μεγάλοι σε ηλικία θα θυμούνται πως αρχές του 1980 πληρώναμε τέλη στο ΡΙΚ μέσω των λογαριασμών του ηλεκτρικού μας ρεύματος. Ο Αλέκος πίστευε πως ο νόμος αυτός ήταν αντισυνταγματικός. Και τον πολέμησε όχι μόνο με την αρθρογραφία του αλλά και με προσφυγή του στη Δικαιοσύνη. Και δικαιώθηκε, αφού ο νόμος κηρύχθηκε αντισυνταγματικός.
ΑΥΤΟ που θαύμαζα στον Αλέκο ήταν η πολεμική του εναντίον των μύθων. Ως μικρή κοινωνία είχαμε αρκετούς μύθους, τους οποίους και αποδεχόμασταν. Ο Αλέκος κατάφερε να αμφισβητήσει αρκετούς από αυτούς. Άλλωστε, το πρώτο βιβλίο που εξέδωσε είχε τίτλο «Μύθοι και κριτική».
Loading ...
