Το κυπριακό βρίσκεται σε στασιμότητα από τον Ιούλιο του 2017. Σε λιγότερο από πέντε μήνες συμπληρώνουμε τέσσερα χρόνια αδράνειας. Τέσσερα ακόμα χρόνια έρχονται να προστεθούν στα 43 που διανύσαμε μέχρι το ναυάγιο του Κραν Μοντανά, όταν είχαμε φτάσει μια ανάσα από τη λύση, μια ανάσα από την κατάργηση των εγγυήσεων και την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, όπως έχει να υπερηφανεύεται ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, Νίκος Κοτζιάς. Είμαστε μισό σχεδόν αιώνα από την ημέρα που οι Τούρκοι εισβολείς διχοτόμησαν την Κύπρο. Είμαστε 57 χρόνια από την πρώτη διχοτόμηση του ‘64 και 60 χρόνια από την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Από αυτά τα 60 χρόνια, μόνο τα τρία λειτούργησε η Κυπριακή Δημοκρατία φυσιολογικά, σύμφωνα με το σύνταγμά της, σε συνθήκες ειρήνης και καθολικής διεθνούς αποδοχής. Από το 1964 ως το 1974 διεξάγεται ένας αγώνας για ενδοκοινοτικό διακανονισμό του πολιτικού προβλήματος. Από το 1974 ως το 2017 δίνεται ένας αγώνας για ομοσπονδοποίηση της Κύπρου. Από το 2017 η τουρκική πλευρά έφυγε από τον στόχο της ομοσπονδίας διεκδικώντας λύση δύο κρατών. Μετά από μισό, σχεδόν αιώνα αποτυχημένων προσπαθειών είναι πολύ εύκολο η Τουρκία να πείσει για τη ματαιότητα της ομοσπονδίας. Οι Τούρκοι καταγγέλλουν ότι οι Έλληνες δεν ενδιαφέρονται για τη λύση του ενός κοινού κράτους με τους Τουρκοκύπριους επειδή αναγνωρίζονται μόνοι τους ως κράτος και χρησιμοποιούν τις διαπραγματεύσεις για να ροκανίζουν τον χρόνο.
Επειδή προηγήθηκαν πολλά λάθη από μέρους της ελληνικής πλευράς και κυρίως το «όχι», την ώρα που οι Τούρκοι ψήφιζαν «ναι», δεν γινόμαστε πιστευτοί όταν διαβεβαιώνουμε πως τώρα είμαστε έτοιμοι και αποφασισμένοι για λύση. Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Αβέρωφ Νεοφύτου υπέδειξε έναν αποτελεσματικό τρόπο να γίνουμε πιστευτοί. Η δική μας πλευρά να ζητήσει να τεθεί χρονοδιάγραμμα διαπραγματεύσεων (και μάλιστα ασφυκτικό). Αυτός είναι ο πιο αποτελεσματικός, ίσως, τρόπος να πείσουμε πως δεν επιδιώκουμε συνομιλίες χάριν των συνομιλιών, πως δεν θέλουμε να ροκανίζουμε το χρόνο, πως είμαστε αποφασισμένοι για διαπραγμάτευση και λύση.
Πριν αλέκτορα φωνήσαι… μας θυμήθηκε η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα. «Όπως έχουμε πει πολλές φορές, δεν πρέπει να ασκείται πίεση σε κανένα από τα μέρη. Είναι απαράδεκτο να τους επιβληθεί ένα σχέδιο για διευθέτηση έξωθεν ή αυστηρά χρονοδιαγράμματα ή να προσαρμοστεί η αρωγή του ΟΗΕ στους δείκτες προόδου στις συνομιλίες», είπε. Να μην ασκηθεί πίεση, λοιπόν, να μην τεθούν χρονικοί περιορισμοί και να μην εξαρτηθεί αρωγή του ΟΗΕ (ΟΥΝΦΙΚΥΠ και καλές υπηρεσίες του ΓΓ) από την πρόοδο. Να συνομιλούμε να κυλά ο χρόνος, να παγιώνεται η διχοτόμηση, να αποδημήσουν και οι εναπομείναντες πρόσφυγες και να μένει η πληγή ανοικτή και η σύγκρουση Ελλάδας – Τουρκίας μόνιμη.
Όποτε πάει να κινηθεί κάτι στο κυπριακό, ευτυχούμε της αρωγής της σταθερής φίλης μας… Το ερώτημα δεν είναι αφορά τη Ρωσία που ο καθένας μπορεί να καταλάβει τι ζητά. Αφορά τους καλοθελητές της πλευράς μας που ακούνε χρονοδιάγραμμα και βγάζουν εξανθήματα.
Loading ...
