Αν και πολύ λίγοι ασχολούνται με το αποτέλεσμα της άτυπης πενταμερούς της Γενεύης και με την επόμενη μέρα αναφορικά με το εθνικό μας θέμα, αυτό που όλοι συμφωνούν, τουλάχιστον δημόσια, είναι ότι πρόκειται για την πλέον αρνητική εξέλιξη για την δική μας πλευρά.
Συνεπώς αυτό που μένει τώρα να δούμε είναι αν η άτυπη πενταμερής αποτελεί τη τελευταία πράξη του εθνικού μας δράματος ή αν έπονται και άλλα τραγικά επεισόδια.
Με απλά λόγια το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι αν βιώνουμε την αρχή ή το τέλος του «Τσουνάμι αρνητικών εξελίξεων», για το οποίο έγινε τόσος θόρυβος τον Οκτώβριο του 2018.
Ο πλέον αρμόδιος να μας απαντήσει στο πιο πάνω είναι σίγουρα ο πατέρας του «Τσουνάμι» και , όπως εξελίχθηκε η συζήτηση, ο «ειδικός» για τέτοια πολιτικά καιρικά φαινόμενα δηλαδή ο Αβέρωφ Νεοφύτου.
«Είμαι ικανοποιημένος γιατί έγιναν σωστοί χειρισμοί τόσο από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας όσο και από τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος μετέφερε ξεκάθαρα το μήνυμα στην Τουρκία και στους Τουρκοκύπριους ότι δεν μπορεί να συζητήσει οτιδήποτε άλλο εκτός του συμφωνημένου πλαισίου, που καθορίζουν τα ομόφωνα ψηφίσματα και οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας. Θέση με την οποία συμφωνούν όλα τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας και η Ευρωπαϊκή Ένωση», ανέφερε ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ για τα αποτελέσματα της άτυπης πενταμερούς της Γενεύης.
Πραγματικά η πιο πάνω δήλωση έχει δύο «άκρες» για να την «πιάσει» κάνεις. Νοιώθει ικανοποίηση ή επιτέλους ανακούφιση για τους σωστούς χειρισμούς; Ίσως ο Αβέρωφ Νεοφύτου να νόμισε ότι η άτυπη πενταμερής έλαβε χώρα στους Δελφούς και όχι στην Γενεύη.
Δηλώνει ικανοποιημένος αλλά δεν πανηγυρίζει. Σίγουρα το αποτέλεσμα δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς αν και με την τροπή που πήρε το θέμα και με την άνευ προηγουμένου προπαγάνδα που αναπτύσσεται, δεν θα παραξενευόταν κανείς αν έβλεπε στο αεροδρόμιο Λάρνακας κοσμοσυρροή, κρατώντας δάφνινα στεφάνια, κατά την άφιξη της αντιπροσωπείας μας από την Γενεύη.
Η ικανοποίηση του πρόεδρου του ΔΗΣΥ για τους χειρισμούς του προέδρου της Δημοκρατίας δεν εξέπληξε κανένα. Έτσι και αλλιώς όποιοι και να ήσαν οι χειρισμοί, καθηκόντως, ικανοποίηση θα δήλωνε. Το πολύ πολύ , όπως μετά το Κρανς Μοντανά, να «αυτοεξοριζόταν» για κανένα μήνα αλλά στο τέλος, όπως πάντα, θα δήλωνε συστράτευση και συμπόρευση. Φαίνεται έχει αναπτύξει τέτοια πολιτική χημεία με τον πρόεδρο που μπορεί να δει σε βάθος, σίγουρα σε πολύ μεγάλο βάθος, τις πραγματικές προθέσεις του αναφορικά με το Κυπριακό κάτι που οι άλλοι δεν μπορούν να διακρίνουν.
Όσον αφορά τα εύσημα που αποδίδει στον ΓΓ σίγουρα ο Αντόνιο Γκουτέρες μπορεί να ζήσει και χωρίς αυτά.
Εκτός των γνωστών προτροπών του για ενότητα και συστράτευση, που κατάντησαν συνθήματα κλισέ, αυτήν την φορά προχώρησε ένα βήμα πάρα πέρα και κάλεσε όλους να «βάλουν τέρμα στον αρνητισμό», εννοώντας σίγουρα την στάση του «πατριωτικού» μετώπου που προέτρεπε τον πρόεδρο να μη αποδεχθεί την πρόσκληση του Γενικού Γραμματέα για την άτυπη πενταμερή.
«Είναι πεποίθησή μου ότι αν δεν πηγαίναμε στον διάλογο και αρνούμασταν την πρόσκληση του Γενικού Γραμματέα, σήμερα θα βλέπαμε νέα τετελεσμένα στα Βαρώσια. Οφείλαμε να πούμε ναι με στόχο να κρατήσουμε ζωντανή τη διαδικασία και την ελπίδα επίλυσης του Κυπριακού πάνω στη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα όπως προνοείται στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας», συνέχισε.
Αν και έχει απόλυτο δίκαιο να επικρίνει το φαινόμενο του αρνητισμού θα πρέπει όμως να ξεκαθαρίσει σε ποιο είδος αρνητισμού αναφέρεται. Μετά την συνέντευξη του ΠτΔ στη Γενεύη έχει αναδειχθεί ένα νέο είδος, αυτό του προμηθούς ή προκαταβολικού αρνητισμού. Ο Πρόεδρος ήταν κατηγορητικός, «ενδεχόμενη προσπάθεια δημιουργίας νέων τετελεσμένων είτε επί του εδάφους είτε επί της θαλάσσης θα είναι αιτία μη συμμετοχής σε ανάλογες προσπάθειες του ΓΓ, όχι εξαιτίας του ΓΓ αλλά εξαιτίας των συμπεριφορών της Τουρκίας».
Για να είμαστε όμως δίκαιοι, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, παρά την ικανοποίηση του, έδωσε και την τραγική διάσταση του θέματος. «Ωστόσο, διερχόμαστε μια καμπή που μπορεί να είναι το τέλος του δρόμου για την εθνική μας υπόθεση», κατέληξε.
Και πάλι μισή αλήθεια. Και πάλι λείπει ο καθαρός λόγος. Δεν διερχόμαστε αλλά ήδη διήλθαμε, κ Αβέρωφ Νεοφύτου, το τέλος του δρόμου με την οριστική διχοτόμηση να είναι το τέλος, κάτι αναμενόμενο μετά τα εθνικά απαράδεκτα του Κρανς Μοντανά και τις επί σχεδόν τέσσερα χρόνια παλινδρομήσεις και παλινωδίες. Εκ των υστέρων διαπιστώσεις και «νεκροψίες» όχι μόνο δεν προσφέρουν το παραμικρό αλλά επιπρόσθετα καταντούν επιεικώς εκνευριστικές. Όλα αυτά θα έπρεπε να τα είχατε κακίσει από την πρώτη στιγμή και όχι να περιοριστείτε σε ήξεις αφίξεις θέσεις, σε αιχμές και σε λεκτικές αλχημείες. Αν υπάρχει κάτι που σίγουρα θα έπρεπε να είχατε διδαχθεί από τον Γλαύκο Κληρίδη είναι το ότι με μισόλογα δεν επανενώνονται πατρίδες.
Δυστυχώς αυτή είναι η σωστή και πικρή αλήθεια. Για να είμαστε στο πνεύμα των ημερών, αντί να ακούσουμε από την Γενεύη το χαρμόσυνο «δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός», ακούσαμε το «δεύτε τελευταίον ασπασμόν», για την χαμένη μισή μας πατρίδα με το μέλλον της άλλης μισής να διαγράφεται ζοφερό και δυσοίωνο.
Loading ...
