πριν 31 λεπτά
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΡΑ: Πώς σχολιάζει η Αννίτα Δημητρίου...
πριν 18 ώρες
OMEGANEWS: Αύξηση των σημείων διέλευσης ζητά ο...
πριν 18 ώρες
OMEGANEWS: Δεν θα επισκεφθεί τελικά τον Λευκό...
πριν 20 ώρες
Οι αριθμητικές και οι πολιτικές συνεργασίες των κομμάτων
Παρακολουθώ σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για το έντονο παρασκήνιο και τις διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη από την επομένη κιόλας των εκλογών της Κυριακής, για την ανάδειξη του προέδρου της νέας βουλής, όπως λένε. Η ανάδειξη θα διαπραχθεί στην πρώτη συνεδρία της ολομέλειας στις 10 Ιουνίου. Όλοι οι έγκριτοι ερευνητές και αναλυτές μας, θεωρούν σίγουρο πως οι όποιες συνεργασίες για την προεδρία της βουλής, προμηνύουν συνεργασία και για τις προεδρικές εκλογές, με ενδιάμεσο σταθμό και τις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση τον ερχόμενο Δεκέμβριο. Αλλά κάθονται και μετρούν τα κουκιά και δεν βγαίνουν. Σύμφωνα με αυτά, ΔΗΣΥ 17, ΕΔΕΚ 4 και ΔΗΠΑ 4 μας κάνουν 25 βουλευτές. Αυτό είναι το ένα στρατόπεδο και αυτό επιβεβαιώνεται από τα ρεπορτάζ που επικαλούνται τις ίδιες συνθέσεις. Η μια ομάδα, υπό τον ΔΗΣΥ είναι αυτή και η δεύτερη ομάδα, υπό το ΑΚΕΛ, βγάζει τα κουκιά 27: ΑΚΕΛ 15, ΔΗΚΟ 9 και ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ 3. Χρειάζονται όμως 29 για να υπάρχει σιγουριά, καθώς ύστερα από τη δεύτερη και τρίτη ψηφοφορία, θα εκλεγεί με απλή πλειοψηφία (ότι τσιμπήσει δηλαδή ο καθείς) και η κατάσταση μπορεί να ξεφύγει των συμμαχιών. Είναι και οι τέσσερις έδρες του ΕΛΑΜ, του οποίου δεν μπορώ να προβλέψω τη συμπεριφορά. Μπορεί να συνεργαστεί και με μια μπαμπούσκα ως ελληνορθόδοξο κόμμα που είναι. Φτάνει να μην είναι ΑΚΕΛ.
Αυτή είναι η κατάσταση που εκτυλίσσεται μπροστά στο κυπριακό κοινό και δεν έχουμε λόγο να την αμφισβητήσουμε, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που κεντήθηκαν τέτοιες περίπλοκες συμμαχίες. Αν όμως οι όποιες συνεργασίες για την προεδρία της βουλής, προμηνύουν συνεργασία και για τις προεδρικές εκλογές, ακόμα και για τις δημοτικές, τότε απορούμε πώς στο καλό χωρίζονται οι συμμαχίες στη βουλή. Το κόμμα της λύσης, ο ΔΗΣΥ που θυσιάστηκε για το κυπριακό, που πολέμησε μόνο του τον απορριπτισμό (το 2004) και τηρεί με ευλάβεια τη φιλοσοφία του αείμνηστου ηγέτη του, Γλαύκου Κληρίδη, θα συνεργαστεί με το «Αντιδιζωνικό Μέτωπο» του Σιζόπουλου; Θα συνεργαστεί για την εκλογή προέδρου της βουλής που προμηνύει συνεργασία με το Αντι-διζωνικό Μέτωπο με προοπτική την εκλογή προέδρου, δηλαδή, του διαχειριστή του κυπριακού;
Από την άλλη το κόμμα της λύσης, το ΑΚΕΛ, που έπεσε μια φορά στην παγίδα του κυβερνητικού δέλεαρ (όταν εξέλεξε τον Τ. Παπαδόπουλο) θα συνεργαστεί με την κύρια απορριπτική δύναμη, το ΔΗΚΟ και με τους Οικολόγους που η συνεδριακή τους απόφαση του απαγορεύει τη λύση του κυπριακού;
Τα ποσοστά του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ έχουν υποστεί σοβαρή υποχώρηση, αλλά εξακολουθούν να υπερέχουν θεαματικά των απορριπτικών κομμάτων. Οι απορριπτικές δυνάμεις έχουν συρρικνωθεί περισσότερο από τους δύο μεγάλους. Το αντιδιζωνικό μέτωπο για πρώτη φορά διεκδίκησε εκλογές ως τέτοιο και έφαγε τα μούτρα του. Εφόσον, λοιπόν, η εκλογή προέδρου της βουλής είναι προμήνυμα για τις προεδρικές εκλογές, και επομένως για τη διαχείριση του κυπριακού, τότε πώς τα κόμματα της λύσης σκέφτονται να διαχειριστούν την εκλογή προέδρου της βουλής. Εκτός και αν αποσυνδέσουν, φανερά και επίσημα, τις πολιτικές τους από την εκλογή προέδρου της βουλής.