Το γνωρίζουμε το ποίημα και θα το ακούσουμε και πάλι. Άλλωστε οι απαγγελίες ξεκίνησαν ήδη χθες, προχθές και θα συνεχιστούν μέχρι την επέτειο της πρώτης φάσης και της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής. Το πραξικόπημα άνοιξε την κερκόπορτα στους Τούρκους εισβολείς. Επειδή νομίζουμε πως οι Οθωμανοί άλωσαν την Κωνσταντινούπολη λόγω του ότι κάποιος προδότης ή ένας κόπανος άνοιξε ένα πορτάκι (περί αυτού πρόκειται) από το οποίο πέρασαν οι 150 χιλ. πάνοπλοι Οθωμανοί και νίκησαν τους εναπομείναντες 8,500 ηρωικούς προασπιστές της Πόλης. Αλλά, προτού το πραξικόπημα ανοίξει την κερκόπορτα, ο εθνάρχης Μακάριος, όπως καταγράφει στο μνημειώδες έργο του «Η Κατάθεσή μου» (Εκδόσεις «Αλήθεια», 1990) στον 3ο Τόμο, σελ. 206, ο Γλαύκος Κληρίδης απέρριψε τη λύση του κυπριακού που επιτεύχθηκε στις ενισχυμένες διαπραγματεύσεις Κληρίδη – Ντενκτάς με τη συμμετοχή των συνταγματολόγων Μιχαήλ Δεκλερή από την Ελλάδα και Ορχάν Αλτικαστί από την Τουρκία. Οι Τουρκοκύπριοι είχαν αποδεχθεί στην ουσία τα 12 από τα 13 σημεία που απαίτησε να αλλάξει στο Σύνταγμα ο Μακάριος. (Επέμειναν, μόνο να έχουν στις αμιγείς τουρκικές συνοικίες και οικισμούς δικούς τους δημάρχους και μουχτάρηδες).
Αν ο Μακάριος δεν απέρριπτε εκείνη τη συμφωνία, γράφει ο Γλαύκος Κληρίδης, «τα πράγματα στην Κύπρο θα έπαιρναν διαφορετική τροπή. Το πραξικόπημα θα είχε αποφευχθεί, η εισβολή δεν θα γινόταν και η Κύπρος θα είχε γλιτώσει από ένα πλήθος καταστροφές, από τους χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, τους πρόσφυγες, τους εκατοντάδες αγνοούμενους και από την παράλυση της οικονομίας της. Το ότι η αδιάλλακτη στάση του Μακάριου στο ζήτημα της τοπικής αυτοδιοίκησης στάθηκε εμπόδιο στη λύση του Κυπριακού το Σεπτέμβριο του 1972, αποτελεί ιστορικό γεγονός που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί», τονίζει ο Κληρίδης. «Η αδιαλλαξία του Μακαρίου απέτρεψε τη λύση, εμπόδισε την επιστροφή των Τουρκοκυπρίων στο κράτος και ματαίωσε την αποκατάσταση των δικαιωμάτων τους».
Καταλαβαίνω το συμβολισμό της κερκόπορτας των πραξικοπηματιών, όμως στην Κύπρο εδώ και 47 χρόνια, όπως επιμένω να γράφω κάθε χρόνο, παραμείναμε στο συμβολισμό και διαγράψαμε τις ευθύνες και τα πραγματικά γεγονότα που προηγήθηκαν της κερκόπορτας. Σε βαθμό που στο τέλος υιοθετήσαμε τον τουρκικό ισχυρισμό ότι η τουρκική εισβολή έγινε λόγω του πραξικοπήματος.
Λοιπόν. Με την ευκαιρία της σημερινής μαύρης επετείου του εγκληματικού, να το επαναλάβουμε, πραξικοπήματος και καταδικάζοντας το από τα νύχια ως την κορφή για να μην μείνει η παραμικρή αμφιβολία, οφείλουμε στους εαυτούς μας, στον τόπο μας και στο εθνικό πρόβλημα μια αναγνώριση. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τους λόγους για τους οποίους φτάσαμε στην τουρκική εισβολή. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τη θέση μας και τη θέση των Τουρκοκυπρίων στην κοινή μας πατρίδα. Χωρίς να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα, χωρίς να αποδεχτούμε τους λόγους που το προκάλεσαν, είναι αδύνατο να το λύσουμε. Μπορεί να επαναπαυόμαστε στο ηλίθιο εκείνο πραξικόπημα και να του φορτώνουμε την 47χρονη αδυναμία μας να λύσουμε το κυπριακό, αλλά η Κύπρος θα παραμένει η μισή κατεχόμενη και η άλλη μισή υπό τουρκική απειλή.
Loading ...
