Κόμμα ενωμένο ποτέ νικημένο, είναι το μήνυμα ή αν θέλετε το σύνθημα που επικρατεί αυτές τις μέρες στον ΔΗΣΥ. Κατά την συνέντευξη τύπου του προέδρου του κόμματος, κατά την οποίαν προσκάλεσε/προκάλεσε τον τέως υπουργό εξωτερικών Νίκο Χριστοδουλίδη σε εσωκομματική αναμέτρηση τόσο για το χρίσμα του υποψηφίου όσο και για την προεδρία του κόμματος, αυτό ήταν το κεντρικό νόημα. Η αναφορά στις προεδρικές εκλογές του 2003 αυτόν τον στόχο είχε.
Βέβαια ατυχέστατο το παράδειγμα. Το 2003 ο υποψήφιος της παράταξης ήταν ο Γλαύκος Κληρίδης ο οποίος ήταν την χρονική εκείνη στιγμή πρόεδρος της Δημοκρατίας και στην αντίπερα όχθη ένα καταξιωμένο στέλεχος του κόμματος, ο Αλέκος Μαρκίδης. Σήμερα ο Αβέρωφ Νεοφύτου δεν είναι πρόεδρος της Δημοκρατίας, εκτός και εάν έχει ήδη προεξοφλήσει την εκλογή του, ο δε Νίκος Χριστοδουλίδης δεν υπήρξε ποτέ αξιωματούχος ή στέλεχος του κόμματος. Μάλιστα οι πιο πολλοί δεν ήξεραν καν ότι είναι μέλος του ΔΗΣΥ. Αν ο Αβέρωφ Νεοφύτου θέλει να παραλληλίσει τον εαυτό του με τον Γλαύκο Κληρίδη τότε σίγουρα αποτελεί μέγα ολίσθημα.
Ανεξάρτητα όμως των παραλληλισμών είναι γεγονός ότι ένα κόμμα όταν πηγαίνει σε εκλογές το σημαντικότερο είναι να είναι ενωμένο για να επιτύχει την μέγιστη δυνατή συσπείρωση. Η συνοχή λοιπόν του κόμματος είναι εκ των ουκ άνευ.
Κατανοητή λοιπόν η κινητοποίηση της ηγεσίας του ΔΗΣΥ, των παλαιών και νέων στελεχών και των γνωστών και αγνώστων κομματοπατέρων για να διαφυλάξουν το κόμμα ενωμένο εν όψει της «μάχης των μαχών» που δεν είναι τίποτε άλλο από τις προεδρικές εκλογές του 2023.
Αυτό όμως που δεν είναι κατανοητό, τουλάχιστον από εμάς τους κοινούς θνητούς, είναι από ποιον απειλείται η ενότητα του ΔΗΣΥ. Μήπως απειλείται από οποιοδήποτε μέλος του κόμματος τo οποίο δεν ακολουθεί τις καταστατικές διατάξεις κάτι που θα πρέπει όλοι να σέβονται και να διαφυλάξουν ως κόρη οφθαλμού; Δηλαδή, για να μην τρελαθούμε όλοι σε αυτόν τον τόπο, μια ανεξάρτητη υποψηφιότητα του τέως υπουργού των εξωτερικών Νίκου Χριστοδουλίδη αποτελεί απειλή για την μεγάλη παράταξη; Για να το κάνουμε πιο λιανά, εάν ο ΔΗΣΥ χάσει την προεδρία της Δημοκρατίας, λόγω της στάσης Χριστοδουλίδη, τότε θα διασπαστεί;
Αυτό όμως το οποίο παρέλειψαν να μας διαφωτίσουν είναι το εάν ο ιδρυτικός στόχος της παράταξης, δηλαδή η λύση και επανένωση της πατρίδας στα πλαίσια του συμφωνημένου πλαισίου της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, είναι εξ ίσου «ιερός» με τις καταστατικές διεργασίες για τις οποίες κόπτονται και δείχνουν τόση ευαισθησία.
Αν είναι όλοι προσηλωμένοι στον ιδρυτικό στόχο και στις παρακαταθήκες του ιδρυτή της παράταξης Γλαύκου Κληρίδη, θα ήταν ενδιαφέρον να ακούσουμε από την ηγεσία και κυρίως από τον πρόεδρο του κόμματος αν κατά την 9ετη διακυβέρνηση του ΔΗΣΥ έγιναν οι απαραίτητες προσπάθειες προς επίτευξη του στόχου αυτού. Αν με άλλα λόγια ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, τις πολίτικες του οποίου η παράταξη στηρίζει, έδωσε το άπαν των δυνάμεων του για λύση και επανένωση. Αν η απάντηση είναι καταφατική τότε προς τι όλα αυτά για «Τσουνάμι» αρνητικών εξελίξεων και οι ημερίδες για ΔΔΟ με ομιλητές επικριτές του προέδρου;
Τις τελευταίες μέρες κυκλοφόρησε το βιβλίο του Μακάριου Δρουσιώτη «Έγκλημα στο Κραν Μοντανά» με όλα εκείνα τα εφιαλτικά που καταγράφονται. Αφού ο ΔΗΣΥ στηρίζει τον πρόεδρο τότε γιατί δεν αντικρούουν αυτά που του καταλογίζονται; Γιατί ο κατά τα άλλα λαλίστατος Αβέρωφ Νεοφύτου, δεν συγκαλεί μια δημοσιογραφική διάσκεψη, ως ο ηγέτης του κυβερνώντος κόμματος, για να υπεραμυνθεί του αφηγήματος της κυβέρνησής του; Δυο οι επιλογές, είτε στηρίζει τον πρόεδρο και αποδεικνύει ότι όλα αυτά είναι προϊόν φαντασιώσεων και εμπάθειας του συγγραφέα είτε τον καταγγέλλει δημόσια και διαχωρίζει επίσημα την θέση του. Είναι έξυπνος πολιτικός και σίγουρα αντιλαμβάνεται το ότι η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός.
Αυτή η αμφιλεγόμενη στάση του Αβέρωφ Νεοφύτου αναδεικνύει ακόμα ένα άλλο ερώτημα. Μήπως οι σωστές επικρίσεις κατά του Νίκου Χριστοδουλίδη περί δύο βαρκών, πηγάζουν από το «εξ ιδίων κρίνεις τα αλλότρια»; Μήπως δηλαδή και αυτός πατά σε δυο βάρκες, η μια των «Τσουναμιών» και η άλλη της αμέριστης στήριξης προς τον πρόεδρο;
Είναι καιρός ο «μπαρουτοκαπνισμένος» από εκλογές πρόεδρος της παράταξης, ο οποίος κατά την προεδρία του κατήγαγε τόσες εκλογικές νίκες την στιγμή που απώλεσε πέραν των 30,000 ψηφοφόρων, να διερωτηθεί μήπως ο συναγερμικός κόσμος γύρισε την πλάτη στο κόμμα του λόγω των παλινδρομήσεων, των παλινωδιών και μεταλλάξεων της ηγεσίας αναφορικά με το εθνικό θέμα.
Στην τραγική κατάσταση που βρίσκεται ο τόπος πρέπει να λεχθούν τα πράγματα με το όνομα τους χωρίς περιστροφές και «ναι μεν αλλά». Η υποκρισία και οι ήξεις αφίξεις τοποθετήσεις δεν βοηθούν. Η πολιτική στήριξη σε πρακτικές που αφορούν ύψιστα εθνικά θέματα δεν μπορεί να είναι «α λα καρτ». Η στήριξη συγκεκριμένης πολιτικής είναι πακέτο. Στηρίζοντας λοιπόν τον πρόεδρο της Δημοκρατίας συμφωνείς με το δικό μας αφήγημα για τα διαμειφθέντα στο Κραν Μοντανά, συμφωνείς με την αναζήτηση του πλαισίου Γκουτέρες της 4ης Ιουλίου και όχι αυτό που ο ΓΓ κατέθεσε στις 30 Ιουνίου, συμφωνείς με τον χαρακτηρισμό πυροτεχνήματος της πρόσκλησης/πρόκλησης του Μουσταφά Ακιντζί για υπογραφή του πλαισίου ως στρατηγική συμφωνία την 30η Απρίλιου του 2018 και τέλος συμφωνείς με την «άφεση αμαρτιών» που ο πρόεδρος, μετά το περίφημο «τώρα που τα βιώνω», έδιδε απλόχερα στους ηγέτες των μακροχρονίων και των προτάξεων.
Όλα τα πιο πάνω για να λέμε την αλήθεια με απλό και καθαρό λόγο και να μην κρυβόμαστε πίσω από σκοπιμότητες και άλλα ακαταλαβίστικα. Ας μην ξεχνούμε το «Απλά γαρ εστί της αληθείας έπη», (Τα λόγια της αλήθειας είναι απλά), κατά τον αρχαίο τραγικό ποιητή Αισχύλο.
Loading ...
