Στον ΔΗΣΥ ξεκαθάρισε το τοπίο. Με πανηγυρικό τρόπο, κατά την σύνοδο του Ανωτάτου Συμβουλίου, ομόφωνα τα στελέχη της παράταξης αποφάσισαν ότι το κόμμα θα διεκδικήσει αυτόνομα τις προεδρικές εκλογές του 2023 με υποψήφιο τον πρόεδρο, Αβέρωφ Νεοφύτου.
Αυτό όμως που έκλεψε την παράσταση ήταν η στήριξη, χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ό πρόεδρος ήταν σαφέστατος. «Δεν υπάρχει πλάνο Β. Υπάρχει μόνο Β γύρος των εκλογών στις οποίες θα επικρατήσει ο Αβέρωφ Νεοφύτου», τόνισε με έντονο ύφος.
Μας έπιασε και πάλι αδιάβαστους ο πρόεδρος. Αυτά που είχε πει στην συνέντευξή του στον Άλφα Κύπρου, περί σχεδίου Β και ότι επαφίεται στον Αβέρωφ Νεοφύτου και στα συλλογικά όργανα να αποφασίσουν, στην περίπτωση που υπάρχει θέμα εκλεξιμότητας, ήταν «παρεξήγηση». Δεν καταλάβαμε, όπως συμβαίνει συνήθως. Δέκα χρόνια στην εξουσία και ακόμα να καταλάβουμε τον «καθαρό λόγο» του προέδρου μας.
Δυστυχώς υπάρχει πρόβλημα ερμηνείας των λεγομένων του, κυρίως σε σοβαρά θέματα. Δεν κατάλαβε ο Αρχιεπίσκοπος όταν του «εκμυστηρεύτηκε» την φιλοσοφία του για λύση δυο κρατών, δεν κατάλαβε ο Ιωάννης Κασουλίδης τις αναφορές στο ίδιο θέμα, γιατί ήσαν λόγια των διαδρόμων και τέλος, δεν τα πήρε στα σοβαρά ο διαπραγματευτής μας Ανδρέας Μαυρογιάννης γιατί οι κουβέντες για δύο κράτη ήσαν στα πλαίσια «ιδεοθύελλας». Αφήνουμε κατά μέρος τις μαρτυρίες του Τούρκου υπουργού των εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, γιατί αυτός είναι αναξιόπιστος.
Ανεξάρτητα όμως των παρεξηγήσεων και παρερμηνειών, ο Αβέρωφ Νεοφύτου έχει τώρα στην φαρέτρα του την αμέριστη στήριξη του προέδρου και από ότι φάνηκε στο Ανώτατο Συμβούλιο, πλέει σε πελάγη ευτυχίας.
Εκτός του ξεκαθαρίσματος, αναφορικά με τον εκλεκτό του στις επικείμενες προεδρικές εκλογές, ο πρόεδρος, κατά την ομιλία του στο ανώτατο όργανο του ΔΗΣΥ, έκανε ένα μίνι απολογισμό των επιτευγμάτων της διακυβέρνησής του. Όλα βαίνουν καλώς, το μήνυμα. Μάλιστα σε μια ρητορική ερώτηση διερωτήθηκε, «Τι θέλουν να αλλάξουν», εννοώντας τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης που επαγγέλλονται την αλλαγή διακυβέρνησης.
Mε τις ομιλίες του προέδρου της Δημοκρατίας και του προέδρου του κόμματος και υποψηφίου για τις προεδρικές εκλογές, ξεκαθάρισε ακόμα ένα σημαντικό θέμα. Ό Νίκος Αναστασιάδης θεωρεί τον Αβέρωφ Νεοφύτου συνεχιστή των πολιτικών του και αντίστροφα, ο Αβέρωφ Νεοφύτου δηλώνει ότι θα συνεχίσει τις πολιτικές της παρούσης διακυβέρνησης.
Πέραν όμως των εκατέρωθεν θερμότατων φιλοφρονήσεων, ο μεν πρόεδρος Αναστασιάδης απέφυγε έστω την παραμικρή αναφορά στο Κυπριακό ενώ ο Αβέρωφ Νεοφύτου αναφέρθηκε μόνο ακροθιγώς στο εθνικό θέμα. Είναι ίσως η πρώτη φορά που ο ΔΗΣΥ εγκαινιάζει την προεκλογική του εκστρατεία για προεδρικές εκλογές και ελλείπει εντελώς το κυπριακό.
Τι να υποθέσει κανείς; Μήπως το εθνικό θέμα είναι μέσα σε αυτά που βαίνουν τόσο καλά και για αυτό δεν χρειάζεται αλλαγή πολιτικών; Μήπως συμπεριλαμβάνεται στα επιτεύγματα της παρούσης διακυβέρνησης και δεν ήταν αναγκαία η αναφορά από τον πρόεδρο καθότι ο απολογισμός ήταν εντελώς επιγραμματικός; Μήπως το Τσοuνάμι αρνητικών εξελίξεων παρήλθε και τώρα διαβιούμε περίοδο καλοκαιρίας;
Πραγματικά θλιβερή η εικόνα για την μεγάλη παράταξη. Ο μεν απερχόμενος πρόεδρος δεν έχει τίποτα να παραθέσει για το εθνικό θέμα ο δε «εισερχόμενος» αποφεύγει την εκτενή αναφορά.
Ενωμένοι, ενωμένοι, ενωμένοι, ποτέ ηττημένοι. Με αυτό το σύνθημα έκλεισαν αμφότεροι τις ομιλίες τους θέλοντας να δώσουν μια Κληριδική νότα σε όλη αυτήν την φιέστα. Η Κληριδοκαπηλεία σε όλο της το μεγαλείο.
Πράγματι ο Γλαύκος Κληρίδης με το «Ενωμένοι, ενωμένοι, ενωμένοι, ποτέ ηττημένοι» ήθελε να στείλει το μήνυμα της ενότητας της παράταξης και του κυπριακού λαού γενικότερα. Την ίδια στιγμή όμως, με τις πολιτικές του στο κυπριακό και όχι μόνο, έδιδε και τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή συναίνεσης μεταξύ των διαφόρων τάσεων εντός του κόμματος που δεν ήταν τίποτε άλλο από την εντιμότητα, την αξιοπιστία και τον εθνικό ρεαλισμό.
Σήμερα που ο ΔΗΣΥ έφτασε στο σημείο να κατηγορείται ως κόμμα διαφθοράς και διχοτόμησης, ποιος είναι αυτός ο κοινός παρονομαστής;
Σίγουρα στις επικείμενες εκλογές επιδιώκει την μέγιστη δυνατή συσπείρωση και ενότητα. Όμως, διερωτήθηκαν όλοι αυτοί οι φωστήρες στην Πινδάρου πάνω σε πια πολιτική βάση θα επιτευχθεί αυτή η ενότητα; Μήπως όλοι ενωμένοι γύρω από τον ηγέτη της παράταξης ό οποίος στηρίζει ανεπιφύλακτα τις πολιτικές του προέδρου στο κυπριακό, με τις οποίες όμως διαφωνεί κάθετα; Μήπως γύρω από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας του οποίου οι πρακτικές των τελευταίων πέντε χρόνων αντιβαίνουν τον ιδρυτικό στόχο της παράταξης και τις παρακαταθήκες του ιδρυτή του κόμματος τον οποίο κατά τα άλλα επικαλούνται για να ενώσουν την παράταξη; Μνημείο πολιτικής ασυναρτησίας και υποκρισίας.
Τι άλλο από πολιτική ασυναρτησία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι από την μια ο Αβέρωφ Νεοφύτου στηρίζει τον πρόεδρο στο κυπριακό και δηλώνει συνεχιστής των πολιτικών του και από την άλλη ήταν ο πρώτος που τον αμφισβήτησε για την στάση που τήρησε στο Κραν Μοντανά;
Η ενότητα δεν επιτυγχάνεται με υποκριτικές φιλοφρονήσεις θέτοντας θεμελιώδεις διαφορές κάτω από το χαλί. Αν πράγματι η ηγεσία της μεγάλης παράταξης επιδιώκει την ενότητα τότε θα πρέπει πρώτα από όλα να προηγηθεί ειλικρινής συζήτηση με καθαρό λόγο για τις ευθύνες της παρούσης διακυβέρνησης στα θέματα διαφθοράς και κυρίως στο εθνικό θέμα. Διαφορετικά το μόνο που θα αποδειχθεί είναι η «κενότητα» των πολίτικων θέσεων.
Όπως έλεγε ο Αμερικανός συγγραφέας & φιλόσοφος Eric Hoffer, «Οι μεγάλες υποκρισίες δεν υπάρχουν για να κρύψουμε την ασχήμια και το κακό που έχουμε μέσα μας, αλλά την κενότητά μας. Το πιο δύσκολο πράγμα να κρυφτεί είναι κάτι που δεν υπάρχει.».
Loading ...
