Σε ένα αξιοπρόσεχτο και κυρίως, αξιόλογο άρθρο του που διάβασα στην «Αλήθεια» την περασμένη Τετάρτη (11/5/22), ο καθηγητής Ανδρέας Δ. Συμεού καυτηριάζει με δηκτικό τρόπο την επιλογή από το ΑΚΕΛ του κ. Ανδρέα Μαυρογιάννη ως υποψήφιού του για τις προεδρικές εκλογές, κάτω από τον ενδεικτικό τίτλο «Το ΑΚΕΛ, οι προεδρικές και το σχοινί του χωριάτη».
Ο κ. Συμεού εκφράζει τη σαφή διαφωνία του με την επιλογή του ΑΚΕΛ, τονίζοντας ότι το κόμμα είχε πολύ καλύτερη επιλογή, τον Χρήστο Στυλιανίδη, αλλά την απέρριψε. Αφού καταγράφει τα σαφή πλεονεκτήματα του κ. Στυλιανίδη (πετυχημένος στην Κύπρο και στην Ευρώπη, αναγνωρισμένος διεθνώς, έντιμος και ικανός) έναντι του κ. Μαυρογιάννη, τονίζει ότι «είναι ο άνθρωπος ο οποίος υποστηρίζει διακαώς μια δίκαιη λύση του κυπριακού μέσα στα πλαίσια της συμφωνημένης μορφής λύσης και έχει εργαστεί για την προώθησή της αθόρυβα και συστηματικά». Και όμως, γράφει «ο λαμπρός αυτός Κύπριος πολιτικός απορρίφθηκε από το ΑΚΕΛ», επειδή υπηρέτησε στις κυβερνήσεις Κληρίδη, Αναστασιάδη και Μητσοτάκη. Και σχολιάζοντας την επιλογή του Α. Μαυρογιάννη, τονίζει, μεταξύ άλλων επιχειρημάτων: «Το γεγονός ότι υπήρξε στενός συνεργάτης του Αναστασιάδη για εννιά χρόνια, μέχρι και προ ολίγων ημερών, δεν αποτέλεσε εμπόδιο στην επιλογή του. Ούτε το γεγονός ότι δεν τυγχάνει της στήριξης της βάσης του κόμματος. Ούτε το γεγονός ότι δεν έχει τη στήριξη του ΔΗΚΟ. Το σχοινί του χωριάτη, όντας μονό, ήταν κοντό για τον Στυλιανίδη. Τώρα που διπλώθηκε στα δύο είναι αρκετό για τον Μαυρογιάννη».
Ο αγνός και καλοπροαίρετος πανεπιστημιακός δεν υποψιάζεται πως η προτεραιότητα του ΑΚΕΛ δεν είναι ένας πρόεδρος που θα υποστηρίζει διακαώς μια δίκαιη λύση του κυπριακού μέσα στα πλαίσια της συμφωνημένης μορφής λύσης και θα εργαστεί για την προώθηση της συστηματικά. Αν ήταν αυτή η προτεραιότητα του κόμματος της Αριστεράς, σήμερα δεν θα μιλούσαμε ούτε γι’ αυτές τις εκλογές ούτε για αυτούς τους υποψήφιους. Αν ήταν αυτή η προτεραιότητα του ΑΚΕΛ, δεν θα ψηφίζαμε «χλιαρό όχι για να τσιμεντώσουμε το ναι», όταν η ανθρωπότητα έθεσε ενώπιόν μας μια λύση που επανένωνε την Κύπρο σε «μια Ενωμένη Ομόσπονδη Κυπριακή Δημοκρατία, θα έδιωχνε τα κατοχικά στρατεύματα, θα επέστρεφε 90 χιλιάδες Ελληνοκύπριους υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση» κτλ, κτλ.
Αν η προτεραιότητα του ΑΚΕΛ ήταν αυτό που νομίζει ο έγκριτος καθηγητής, ο πρόεδρος του ΑΚΕΛ, Δημήτρης Χριστόφιας, δεν θα απαγόρευε ακόμα και τη λέξη «πρόοδος» στο ανακοινωθέν για τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων με τον Ταλάτ, αλλά θα υπέγραφε τις συγκλίσεις που πέτυχαν οι διαπραγματευτές του και δεν θα χρειαζόταν καν να φτάσουμε στο Κραν Μοντανά. Αλλά το ΑΚΕΛ έχει άλλες προτεραιότητες, όχι, όμως, μόνο το ΑΚΕΛ.
Loading ...
