Ασχολήθηκα πολλές φορές στo παρελθόν με την ακατανόητη εξίσωση όλων των προέδρων της Κυπριακής Δημοκρατίας, και κυρίως με την ισοπεδωτική προσέγγιση του ιδίου του προέδρου Νίκου Αναστασιάδη όταν υποστήριξε, όχι μία αλλά αρκετές φορές, πως όλοι οι προκάτοχοί του πρόσφεραν το άπαν των δυνάμεών τους για τη λύση του κυπριακού.
Δεν γνωρίζω αν ο πρόεδρος το κάνει από μετριοφροσύνη ή λόγω μιας λανθασμένης αντίληψης περί ενότητας, αλλά τελικά αδικεί τους προέδρους που αγωνίστηκαν με υπευθυνότητα, με βούληση και αποφασιστικότητα για τη λύση του κυπριακού και κυρίως τον Γλαύκο Κληρίδη, που το οδήγησε σε λύση, το 2002-3 με το σχέδιο Ανάν 3. (Άλλο θέμα αν ο λαός τον απομάκρυνε αναθέτοντας το κυπριακό στον πυρπολητή της λύσης, το 2004). Κυρίως, όμως, ο πρόεδρος αδικεί τον ίδιο τον Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος θα μείνει στην Ιστορία για την αποφασιστική και ιστορικά υπεύθυνη στάση του στο δημοψήφισμα. Με την ακατανόητη αυτή ισοπέδωση ο Νίκος Αναστασιάδης αδικεί διπλά τον Νίκο Αναστασιάδη ο οποίος οδήγησε το κυπριακό, όπως και ο ίδιος αλλά και όλοι μας αναγνωρίζουμε, μια ανάσα πριν από την λύση του. Στο Κραν Μοντανά, όπως έχουν επανειλημμένα διακηρύξει οι πιο στενοί συνεργάτες του στο κυπριακό, όπως ο συνομιλητής Ανδρέας Μαυρογιάννης και ο μετέπειτα υπουργός Εξωτερικών Νίκος Χριστοδουλίδης, βρεθήκαμε μια ανάσα από τη λύση, εξασφαλίσαμε το Πλαίσιο Γκουτέρες που καταργεί τις εγγυήσεις και διώχνει τα κατοχικά στρατεύματα καθώς και τη δέσμευση του ΓΓ του ΟΗΕ ότι η λύση του κυπριακού θα πρέπει να αποδώσει ένα κανονικό κράτος.
Δεν θα μπορούσε παρά να προκαλεί την ίδια ενόχληση η επανάληψη της ίδιας άποψης από τον κ. Νίκο Χριστοδουλίδη, στην εξαγγελία της υποψηφιότητάς του την περασμένη Πέμπτη. «Αναγνωρίζω την συνεισφορά όλων των προέδρων της ΚΔ στην οικοδόμηση της σύγχρονης Κύπρου», είπε, προσθέτοντας ότι «εκτιμά το έργο που έγινε σε όλους τους τομείς» (άνκαι αναγνωρίζει λάθη, που δεν κατονομάζει. Τα λάθη στην Κύπρο δεν κατονομάζονται ποτέ).
Τι σημαίνει «συνεισφορά όλων των προέδρων στην οικοδόμηση της σύγχρονης Κύπρου»; Είναι συνεισφορά στην οικοδόμηση της σύγχρονης Κύπρου η απόρριψη από τον Σπύρο Κυπριανού της λύσης του Δυτικού Πλαισίου που θα τερμάτιζε την κατοχή και θα επανένωνε την Κύπρο από το 1978; Είναι μήπως η απόρριψη του Σχεδίου Ανάν, από τον Τάσσο Παπαδόπουλο και η προώθηση της δεύτερης καλύτερης λύσης, δηλαδή της διατήρησης της διχοτόμησης της πατρίδας μας; Ή είναι η άρνηση του Δημήτρη Χριστόφια να επικυρώσει τις συγκλίσεις με τον Ταλάτ όταν εμπόδιζε ακόμα και την αναφορά στη λέξη «πρόοδος» («no progress», αναφωνούσε), ακυρώνοντας τη λύση που ο ίδιος συμφώνησε με τον τότε Τουρκοκύπριοι;
Η διατήρηση της διχοτόμησης, η παραμονή των τουρκικών στρατευμάτων και των εποίκων, η απώλεια της Αμμοχώστου και των κατεχόμενων πόλεων και χωριών μας, δεν είναι συνεισφορά στην οικοδόμηση της σύγχρονης Κύπρου. Είναι ξεπούλημα της Κύπρου στους Τούρκους.
Loading ...
