Η νέα πρόκληση της Ζαχάροβα
Η Μαρία Ζαχάροβα, εκπρόσωπος Τύπου του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, ως άλλος Ταγίπ Ερντογάν, εκτόξευσε τις βολές της κατά της ελληνικής κυβέρνησης και προσωπικά εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη με αφορμή την πρόσφατη ομιλία του στο αμερικανικό Κογκρέσο. Κατηγόρησε την Αθήνα για «ένταξη στο αντι-ρωσικό μέτωπο της Δύσης» και παράλληλα μέμφθηκε τον πρωθυπουργό για «σύγκριση των ηρώων του Μεσολογγίου με τους ναζί του τάγματος Αζόφ». Η Ζαχάροβα μίλησε για «μία ακόμη προσπάθεια της Αθήνας να δικαιολογήσει τη βαθιά λανθασμένη απόφασή της να ενταχθεί στο αντιρωσικό μέτωπο της Δύσης, συμπεριλαμβανομένου του εφοδιασμού του Κιέβου με όπλα, τα οποία χρησιμοποιούνται για καθημερινά πλήγματα εναντίον ειρηνικών πολιτών στο Ντονμπάς».
Δεν συνηθίζω να κρίνω το κάθε τι και ειδικότερα τις σχέσεις της Ελλάδας ή της Κύπρου στον κόσμο με μέτρο την Τουρκία, όμως δεν μπορώ να μην σημειώσουμε πως η Μόσχα, που κάθε τρεις και μία επιτίθεται στην Ελλάδα, δεν βγάζει άχνα για τη στάση της Τουρκίας έναντι της Ουκρανίας. Η Μόσχα ενοχλείται που η Ελλάδα απέστειλε κάποια πυρομαχικά και ελαφρύ οπλισμό στην Ουκρανία, αλλά δεν ενοχλείται που η Τουρκία εξόπλισε την Ουκρανία με το πιο ισχυρό όπλο των Ουκρανών εναντίον των Ρώσων. Τα ισχυρότερα πλήγματα, οι Ρώσοι, τα δέχτηκαν από τα επιθετικά drones με τα οποία η Τουρκία εξόπλισε τους Ουκρανούς, αλλά η Ζαχάροβα δεν χρησιμοποίησε ποτέ της τέτοιο λεξιλόγιο για τον Ερντογάν.
Δεν είναι τυχαίο. Η Τουρκία, από πτώσεως της τσαρικής Ρωσίας και της επικράτησης των Μπολσεβίκων, μέχρι σήμερα τηρεί με αυστηρή συνέπεια φιλοτουρκική πολιτική σε ότι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Χωρίς τη βοήθεια των Ρώσων η Τουρκία δεν θα έριχνε τους Έλληνες στη θάλασσα και ο ελληνισμός δεν θα ζούσε τη φρίκη της Μικρασιατικής Καταστροφής. Είναι η ίδια χώρα που στις πιο κρίσιμες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας τάχθηκε απέναντί μας και υπέρ των Τούρκων. Σε τέτοιο βαθμό, που ενώ η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και είχε ήδη καταλάβει το 15% του κυπριακού εδάφους μεταφέροντας εδώ 20.000 στρατεύματα, ο Ρώσος πρεσβευτής στην Αθήνα, απαίτησε με επίσημο διάβημα, στις 29 Ιουλίου 1974, την απόσυρση από την Κύπρο των Ελλήνων στρατιωτικών. Η Μόσχα δεν καταδίκασε ποτέ την τουρκική εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου.
Δεν είναι τυχαίο που όλες οι παρεμβάσεις της στο κυπριακό ήταν για να αποτρέψει τη λύση του κυπριακού προβλήματος (1972, 1978, 2004 κ.α.). Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι η μονίμως φιλοτουρκική πολιτική της Σοβιετικής Ένωσης και της Ρωσίας έναντι των Ελλήνων. Το πρόβλημα είναι η στάση των Ελλήνων και ειδικότερα των Ελληνοκυπρίων απέναντι στη φιλοτουρκική πολιτική της Ρωσίας. Την φιλοτουρκική πολιτική «στάση αρχών».
Loading ...
