πριν 6 ώρες
OMEGANEWS: Δεν θα επισκεφθεί τελικά τον Λευκό...
πριν 8 ώρες
«Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται», λέει μια παροιμία. Έτσι πιάστηκε και ο κατοχικός ηγέτης. Μετά την επιστολή του προέδρου Αναστασιάδη για τα ΜΟΕ και την απόρριψή της, αποδείχθηκε πλέον πέραν πάσης αμφιβολίας η Τουρκική και Τ/Κ αδιαλλαξία.
«Είναι με λύπη που έχουμε πληροφορηθεί για το περιεχόμενο της ανακοίνωσης της τουρκοκυπριακής ηγεσίας με την οποία απορρίπτει την πρόταση του Προέδρου της Δημοκρατίας για ουσιώδη μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Η απόρριψη, δεν αποδεικνύει πάρα μόνο την αδιαλλαξία της Τουρκίας και της τουρκοκυπριακής πλευράς», δήλωσε ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος.
Η επιστολή του προέδρου αφορούσε τα ΜΟΕ με επίκεντρο την περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου. Σωστή η διαπίστωση του Μάριου Πελεκάνου περί αδιαλλαξίας των Τούρκων όμως, μήπως με την ίδια λογική, κάθε φορά που η δική μας πλευρά απορρίπτει μια πρόταση ή σχέδιο λύσης, τότε αποδεικνύεται η ελληνοκυπριακή αδιαλλαξία;
Κάνοντας τον δικηγόρο του διαβόλου, κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά, γιατί περί διαβόλων πρόκειται, μήπως θα μπορούσε και ο Μουσταφά Ακιντζί να ισχυριστεί το ίδιο για την δική μας πλευρά; Πως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η απόρριψη της πρότασης του τότε Τ/Κ ηγέτη, στις 30 Απρίλιου του 2018, για υιοθέτηση του πλαισίου Γκουτέρες ως στρατηγική συμφωνία για συνολική επίλυση του Κυπριακού; Αν η απόρριψη των ΜΟΕ είναι αδιαλλαξία, που σίγουρα είναι, τότε ο χαρακτηρισμός ως πυροτέχνημα της πρότασης Ακιντζί για λύση και επανένωση και τα άλλα ευτράπελα και οι εξυπνάδες περί άλλου πλαισίου φάντασμα της 4ης Ιουλίου, τι είναι;
«Η πρόταση ωφελεί εξίσου και τις δύο κοινότητες και στόχο είχε τη δημιουργία ενός θετικού κλίματος, που θα οδηγούσε σε επανέναρξη ενός δημιουργικού διαλόγου για επίλυση του κυπριακού προβλήματος», κατέληξε ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Το επιχείρημα της δίκης μας πλευράς, ότι τα ΜΟΕ θα βοηθήσουν και τις δυο κοινότητες είναι πέρα για πέρα σωστό. Όμως, το ερώτημα είναι αν μας ενδιαφέρει ειλικρινά να βοηθηθεί η άλλη πλευρά για να ανταπεξέλθει από την τεράστια οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει. Πικρή η αλήθεια η οποία αποδεικνύεται με τις συμπεριφορές μας εδώ και δεκαετίες. Δυστυχώς δεν μας ενδιαφέρει ποσώς. Δυστυχώς έχουμε παραμείνει στο «Δεν θα ανθέξουν» του εθνάρχη μας.
Αυτό που, ίσως δικαιολογημένα, δεν σχολίασε ο Μάριος Πελεκάνος είναι οι αντιδράσεις των «ταταράδων» της δικής μας πλευράς, του δικού μας «πατριωτικού» μετώπου, των μονίμως ανησηχούντων. Ό ψευδοπατριωτισμός δεν ευδοκιμεί μόνο στην άλλη πλευρά αλλά ανθεί και στις ελεύθερες περιοχές. Φαίνεται είναι μέσα στο DNA γενικά των Κυπρίων, T/K και E/K. Πλην του ΔΗΣΥ που καλωσόρισε την πρωτοβουλία των ΜΟΕ και κάτι ακαταλαβίστικα από το ΑΚΕΛ, τα υπόλοιπα κόμματα απέρριψαν και αυτοί την πρωτοβουλία Κασουλίδη επικρίνοντάς τον με χαρακτηρισμούς που σε μερικές περιπτώσεις ξεπέρασαν τα όρια την πολιτικής κοσμιότητας.
Υπό τας περιστάσεις, η πρόταση για ΜΟΕ είναι μια σωστή κίνηση. Όμως καλό θα είναι να αναλυθούν οι περιστάσεις αυτές και το γιατί φτάσαμε στο σημείο να μην έχουμε άλλη επιλογή εκτός από τα ΜΟΕ. Από το «η λύση είναι θέμα μηνών » του 2016 φτάσαμε σε πρόταση, όχι για συνολική λύση αλλά έστω για επανεκκίνηση των συνομιλιών.
Είτε αρέσει σε ορισμένους είτε όχι τα ΜΟΕ ή για να ακριβολογούμε, η επαναπροώθηση παλαιότερης πρότασής μας είναι μια πρωτοβουλία του Ιωάννη Κασουλίδη ως μια ύστατη προσπάθεια για να αποφευχθεί η οριστική διχοτόμηση και πιο συγκεκριμένα για να σωθεί η Αμμόχωστος. Τι άλλο «όπλο» θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ο υπουργός των εξωτερικών την στιγμή που όλα τα χαρτιά μας κάηκαν, μαζί και η μισή μας πατρίδα, στο Κραν Μοντανά με τους απαράδεκτους χειρισμούς μας; Μήπως θα έπρεπε να συνεχίσει με τις παιδαριώδεις πολιτικές μηδενικού αθροίσματος και τις φαντασιώσεις περί κυρώσεων και κόστους στην Τουρκία του προκατόχου του Νίκου Χριστοδουλίδη;
Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που ο Ιωάννης Κασουλίδης «βγήκε έξω από τα ρούχα του» και δημιουργήθηκε το γνωστό επεισόδιο με την ερώτηση δημοσιογράφου, αναφορικά με τα ΜΟΕ. Σίγουρα θα μπορούσε να συγκρατήσει τον εκνευρισμό του αλλά από την άλλη και η υπομονή έχει τα όριά της. Από την μια να κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες να πείσει για την αναγκαιότητα άμεσης επανέναρξης ουσιαστικών συνομιλιών, να έχει να αντιμετωπίσει την δικαιολογημένη δυσπιστία των ξένων ως προς τις προθέσεις μας και γενικά την εικόνα αναξιοπιστίας για την δική μας πλευρά που επικρατεί στις Βρυξέλλες και την ίδια στιγμή να πρέπει να εξηγεί στο εσωτερικό το αυτονόητο, ότι δηλαδή δεν έχουμε άλλες επιλογές γιατί φτάνουμε στην ντε γιούρε διχοτόμηση.
Σωστά τα επιχειρήματα αυτών που καλόπιστα και με ορθολογιστική κριτική εκφράζουν τις ανησυχίες τους για τα ΜΟΕ. Ο κίνδυνος να υποκαταστήσουν την λύση και να εδραιώσουν περεταίρω το στάτους κβο είναι ορατός. Ακόμα ορθή η ανησυχία περί Αμμοχωστοποίησης του Κυπριακού. Όμως δυστυχώς εδώ που φτάσαμε, στο παρά πέντε της οριστικής διχοτόμησης, κάθε προσπάθεια και πρωτοβουλία, όσο επικίνδυνη και να είναι, είναι όχι μόνο καλοδεχούμενη αλλά και επιβεβλημένη. Δυστυχώς δεν έχουμε πλέον άλλα περιθώρια. Την ώρα που με τους τραγικούς χειρισμούς μας των τελευταίων χρόνων, τα μεγάλα μας όχι και τις τσάπα μαγκιές, ο κίνδυνος δεν είναι η Αμμοχωστοποίηση του Κυπριακού αλλά η Τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου, τότε τα ΜΟΕ είναι «μια κάποια λύση», όπως έλεγε για τους Βαρβάρους ο Κωνσταντίνος Καβάφης, ή αν θέλετε μια «όποια λύση». Τι να κάνουμε . Τέτοια ώρα τέτοια λόγια.