Το κυπριακό με εκατό λέξεις
Οι διεργασίες για τις προεδρικές εκλογές έχουν αρχίσει πολύ νωρίς, αυτή τη φορά. Προσωπικότητες, γνωστές και μη παρελαύνουν μπροστά μας, σαν σε πασαρέλα ομορφιάς, τα κόμματα σκέφτονται, διαβουλεύονται και διαπραγματεύονται, συνομιλίες στα παρασκήνια και το προσκήνιο, πληροφορίες πηγαινοέρχονται επί παντός θέματος… πλην του κυπριακού. Στο κυπριακό πρόβλημα, το μεγάλο εθνικό μας πρόβλημα που γι’ αυτό θυσιάζουμε τις πολιτικές μας καριέρες, τη ζωή μας και τις προσωπικές φιλοδοξίες μας, δεν μάθαμε ακόμα τίποτε ξεκάθαρο. Δεν υπάρχει καν στις διαβουλεύσεις των κομμάτων και αν αναφέρεται καμιά φορά είναι στην προσπάθεια να εξευρεθεί τρόπος να προσπεραστεί, να παραμεριστεί, να ενταφιαστεί μακριά από την επικαιρότητα.
Εδώ και μήνες, έχουμε του κόσμου τους υποψήφιους, αλλά δεν έχουμε καθαρή θέση στο κυπριακό, σχεδόν από κανένα. Μασημένες λέξεις για λύση ομοσπονδίας με προϋποθέσεις και υποσχέσεις, με απάλειψη της πολιτικής ισότητας, με σωστό περιεχόμενο, με διεκδικητικότητα και άλλες ασάφειες και ασυναρτησίες. Θέσεις και υποσχέσεις που να χωράνε όλοι. Και όσοι επιθυμούν λύση και όσοι λατρεύουν τον τοίχο και όσοι ηδονίζονται με το υφιστάμενο βόλεμα. Ακόμα και εκεί που τολμά κανείς να πει με το όνομά της τη λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα των Τουρκοκυπρίων, παρεισφρέουν οι ωραιοποιήσεις των ευρωπαϊκών και διεθνών αρχών και οι διεθνείς διασκέψεις και άλλα άνευ ουσίας φληναφήματα και πατριωτικά συνθήματα.
Λοιπόν. Μέσα από εκατό λέξεις, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, υποψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας, Αβέρωφ Νεοφύτου κατέγραψε με καθαρότητα το κυπριακό του σήμερα και του αύριο, όχι μόνο σε σχέση με τη λύση του, αλλά και σε σχέση με το πλαίσιο στο οποίο η Κύπρος οφείλει να κινηθεί για να διασφαλίσει το μέλλον και την επιβίωσή της:
«Στο κυπριακό, ένας είναι ο δρόμος: Συνομιλίες για λύση στη βάση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Μια αποκεντρωμένη ομοσπονδία. Αυτονομία στις δύο συνιστώσες πολιτείες για τα θέματα της καθημερινότητας. Με πολιτική -όχι αριθμητική- ισότητα. Η κεντρική κυβέρνηση για τα σοβαρά: Μία κυριαρχία. Μία διεθνής προσωπικότητα. Μία ιθαγένεια.
Ενιαία οικονομία και κεντρική αξιοποίηση των φυσικών πόρων. Με τη λύση, να μπουν όλες οι χώρες της γειτονιάς μας στην εξίσωση της ενέργειας.
Μη εξαιρουμένης της Τουρκίας. Φτάνει με τα ταμπού: Η Κύπρος να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ! Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για ασφαλή, ενωμένη και ευρωπαϊκή Κύπρο».
Προσωπικά, αισθάνομαι ότι πρώτη φορά γίνεται μια τόσο ξεκάθαρη, σταθερή και συνεπής με τις συμφωνίες, τις δεσμεύσεις και τις ιστορικές ανάγκες της Κύπρου, των Ελληνοκυπρίων ιδιαιτέρως, διατύπωση του τι θέλουμε, τι κάνουμε και πού πάμε για να επιβιώσουμε στον τόπο μας. Μια καθαρή απάντηση στα εγκληματικά λάθη που διαπράττουμε από το 1960 (όταν δεν ενταχθήκαμε, ενώ μπορούσε στο ΝΑΤΟ) μέχρι σήμερα, σε εκατό λέξεις.
Loading ...
