Ένα συνέδριο, δύο οι ιστορικοί ηγέτες, δύο οι παρακαταθήκες
Ε ρε μεγαλεία. Πράγματι το ιδεολογικοπολιτικό συνέδριο του ΔΗΣΥ ήταν ότι καλύτερο για την προεκλογική εκστρατεία του προέδρου του κόμματος και υποψηφίου για την προεδρία της Δημοκρατίας Αβέρωφ Νεοφύτου.
Ούτε στα πιο τρελά του όνειρα περίμενε να έχει στο πλάι του τον Έλληνα πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, και τον πρόεδρο του ευρωπαϊκού Λαϊκού κόμματος, Μάνφρεντ Βέμπερ.
Τελικά η αναβολή του συνεδρίου βοήθησε τα μέγιστα γιατί με τις πιο πάνω παρουσίες η εκδήλωση πήρε πανηγυρικό χαρακτήρα και αναπτερώθηκε το ηθικό εκείνων που αμφιβάλλουν ότι η συσπείρωση στον ΔΗΣΥ θα επιτευχθεί.
Σίγουρα η παρουσία των Μητσοτάκη και Βέμπερ ήταν το σημαντικό γεγονός της ημέρας αλλά, όσο και αν φαίνεται παράξενο, όλων τα βλέμματα ήσαν στραμμένα στον πρόεδρο της Δημοκρατίας και στο πόσο θερμή και αυθόρμητη θα ήταν η στήριξή του προς τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Στον τομέα αυτό, τουλάχιστον όπως φάνηκε, όλα κύλησαν ομαλά. Ό πρόεδρος ξεκαθάρισε, χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις, ότι ο Αβέρωφ Νεοφύτου είναι η μόνη του επιλογή.
Κρίνοντας το συνέδριο, σίγουρα ως προεκλογικό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Για να είμαστε δίκαιοι είναι θεμιτό ο πρόεδρος του κόμματος και υποψήφιος για την προεδρία της Δημοκρατίας, να εκμεταλλευτεί προεκλογικά μια τέτοια εκδήλωση, φτάνει οι σκοπιμότητες να μην έρχονται σε αντίθεση με αρχές και αξίες της παράταξης.
Δυστυχώς όμως δεν εξέλιπαν οι ανιστόρητες αναφορές, μετατρέποντας έτσι ένα σημαντικότατο συνέδριο σε μια σύναξη που κάθε άλλο παρά τιμά τους διοργανωτές και την ηγεσία της παράταξης. Η προσπάθεια πλήρους εξίσωσης του απερχόμενου προέδρου της Δημοκρατίας με τον ιστορικό ηγέτη και ιδρυτή του κόμματος, Γλαύκο Κληρίδη, ήταν ότι χειρότερο ακούστηκε κατά τις δύο μέρες που διήρκεσε το συνέδριο.
Επιεικώς κληροδοκαπηλεία ή για να ακριβολογούμε, ιεροσυλία η οποιαδήποτε προσπάθεια εξίσωσης του Γλαύκου Κληρίδη με τον νυν πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Το μήνυμα που εστάλη από τον συντονιστή του συνεδρίου αλλά και από τον Αβέρωφ Νεοφύτου, στα πλαίσια δημοσιογραφικής διάσκεψης μετά το συνέδριο, είναι ότι τώρα έχουμε δυο ιστορικούς ηγέτες και κατ’ επέκταση δυο πολιτικές φιλοσοφίες και δυο παρακαταθήκες. Τώρα το πώς θα συνυπάρξουν είναι πράγματι άξιο απορίας. Το πώς θα συνυπάρξει ο διεκδικητικός πατριωτικός ρεαλισμός του Γλαύκου Κληρίδη με τις διχοτομικές ιδιοτελείς ιδεοθύελλες του Νίκου Αναστασιάδη, είναι κάτι που προκαλεί όχι μόνο απορία αλλά και δέος, υπό την κακή του έννοια.
Το πιο πάνω, αν και το σημαντικότερο, δεν ήταν το μόνο ιστορικό ατόπημα. Σχεδόν όλοι αναφέρθηκαν στην μεγάλη σημασία της ένταξης της Κύπρου στην ενωμένη Ευρώπη και πολύ σωστά έκαναν αναφορά στην συμβολή του Γλαύκου Κληρίδη. Όμως καμία απολύτως αναφορά στον πρωτεργάτη της ένταξης, τον Κώστα Σημίτη. Ίσως νόμισαν ότι θα έφερναν σε δύσκολη θέση τον Κυριάκο Μητσοτάκη, εκθειάζοντας έναν πρώην πρωθυπουργό του ΠΑΣΟΚ. Φαίνεται να λησμονούν το γεγονός ότι ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε επαινέσει δημόσια τον Κώστα Σημίτη για αυτό του το επίτευγμα.
Από την πρόσκληση που στάλθηκε στα μέλη και φίλους της παράταξης δεν έλειπαν οι δραματικοί τόνοι: «Αν με ρωτούσε σήμερα το παιδί μου για το μέλλον της Κύπρου, θα του έλεγα ότι μπροστά μας έχουμε καταιγίδες αλλά και ευκαιρίες. Αυτό που πρέπει να ξέρουμε είναι πώς να προστατευτούμε από τις πρώτες και πώς να αξιοποιήσουμε τις δεύτερες. Τα τελευταία εννιά χρόνια καταφέραμε να κτίσουμε γερές βάσεις. Θωρακίσαμε την οικονομία μας, θεσπίσαμε ένα γερό σύστημα υγείας, ενισχύσαμε το κοινωνικό κράτος και προχωρήσαμε στο μεγαλύτερο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που έζησε ποτέ η χώρα μας. Όλα αυτά μας επέτρεψαν να αντιμετωπίσουμε την οικονομική και την υγειονομική κρίση. Η κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη και ο Δημοκρατικός Συναγερμός δώσαμε τις εξετάσεις μας και τα καταφέραμε. Για το καλό της Κύπρου και του κάθε πολίτη. Σήμερα, μια νέα διεθνής κρίση κτυπά την πόρτα μας. Εμείς έχουμε την πίστη ότι και πάλι θα πετύχουμε. Φτάνει η χώρα να παραμείνει στη σωστή πορεία», αναφέρεται στην πρόσκληση.
Πράγματι, για ποιες καταιγίδες και ευκαιρίες θα πρέπει να μιλήσουμε στα παιδιά μας; Μήπως για τις καταιγίδες που προκάλεσαν το «Τσουνάμι αρνητικών εξελίξεων»; Αναφορικά με τις ευκαιρίες, μήπως θα πρέπει να αναφερθούμε στις μηδενικές προοπτικές επίλυσης του εθνικού μας ζητήματος που αφήνει πίσω της η παρούσα διακυβέρνηση;. Η εννιάχρονη διακυβέρνηση του ΔΗΣΥ όντως παρακάθισε σε πολλές εξετάσεις και τα κατάφερε. Ίσως να μην είναι υπερβολή ο ισχυρισμός ότι σε ορισμένους τομείς, ΕΕΕ, ΓΕΣΥ και απασχόληση, αρίστευσε. Όμως στο σημαντικότερο, που χωρίς αυτό όλα τα άλλα αποτελούν παλάτια στην άμμο, αυτό του εθνικού θέματος, όχι μόνο απέτυχε αλλά πήρε τον χειρότερό απροβίβαστο βαθμό που έχει πάρει ποτέ Ε/Κ ηγεσία.
Το νέο μανιφέστο εγκρίθηκε και δεν νομίζω να υπάρχει κανείς συναγερμικός που να διαφωνεί ως προς τον ιδεολογικοπολιτικό προσανατολισμό της παράταξης.
Ορθότατη και η τοποθέτηση του προέδρου του κόμματος ως προς τον δυτικό προσανατολισμό της παράταξης και της πατρίδας γενικότερα. Καμιά όμως κριτική για το εάν τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης της τελευταίας δεκαετίας συμβάδιζαν με το υφιστάμενο μανιφέστο που, τουλάχιστον στο εθνικό θέμα, είναι ταυτόσημο με την ιδρυτική διακήρυξη του 1976.
Μίλησαν για την Κύπρο του αύριο αγνοώντας σκόπιμα την κατάσταση της Κύπρου του σήμερα. Το ότι οι ευρωπαίοι εταίροι μας μας θεωρούν τους πλέον αναξιόπιστους, ούτε λόγος να γίνεται. Δεν τόλμησε κανείς από τους παρευρισκόμενους να ασκήσει κριτική στην απερχόμενη κυβέρνηση για το κυπριακό. Τσιμουδιά για όλα τα ανιστόρητα του Κραν Μοντανά. Δεν ένοιωσε κανείς την ανάγκη να απευθύνει έστω ένα αόριστο συγνώμη για τους χειρισμούς στο Κυπριακό. Αντίθετα, με ύφος χιλίων καρδιναλίων, έδωσαν την εντύπωση ότι παραδίδουν μια Κύπρο ελευθέρα. Ειλικρινά, τέτοια ήταν η υπεροψία, που το μόνο που έλειπε ήταν το «Νενικήκαμεν. Η Κύπρος είναι ελευθέρα», του Εθνάρχου μας.
Loading ...
