πριν 3 ώρες
OMEGANEWS: Δεν θα επισκεφθεί τελικά τον Λευκό...
πριν 5 ώρες
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο σημερινός πρόεδρος της Δημοκρατίας, προσπαθεί για κάποιους δυσνόητους (για εμένα, τουλάχιστον) λόγους να απαλλάξει τους εκάστοτε προέδρους της Δημοκρατίας, τους ηγέτες της ελληνοκυπριακής κοινότητας, από τις ευθύνες τους για τους χειρισμούς τους στο κυπριακό που μας έφεραν στο χείλος της οριστικής διχοτόμησης. Στο προχθεσινό χαιρετισμό του στην καθιερωμένη εκδήλωση για την επέτειο της τουρκικής εισβολής ο πρόεδρος Αναστασιάδης επανέλαβε τη θέση πως «παρά τις διαχρονικές υποχωρήσεις και τους ιστορικούς αλλά και οδυνηρούς συμβιβασμούς της πλευράς μας, η τουρκική εμμονή σε απαράδεκτες θέσεις που δεν συνάδουν σε σύγχρονα κράτη οδηγούσε σε εκτροχιασμό της κάθε διαπραγματευτικής διαδικασίας». Και πρόσθεσε: «Διαχρονικός στόχος δεν είναι άλλος παρά η αποφυγή εξεύρεσης λύσης ώστε να οδηγηθούμε στα όσα δημόσια κατέθεσαν η Τουρκία και ο εγκάθετός της στη Γενεύη στις 25 Απριλίου 2021 για λύση δύο κρατών…».
Είναι μια θέση που ο πρόεδρος Αναστασιάδης επανέλαβε και είχα ασχοληθεί ξανά, επειδή δεν γνωρίζω αν το κάνει από μετριοφροσύνη ή λόγω στρεβλής αντίληψης περί ενότητας. Στο τέλος, όμως, αδικεί τους ηγέτες που αγωνίστηκαν με βούληση και ειλικρίνεια για τη λύση του κυπριακού και κυρίως τον Γλαύκο Κληρίδη, που το οδήγησε σε λύση, το 2002-3 (σχέδιο Ανάν 3), όμως το ΑΚΕΛ και ο Τάσσος Παπαδόπουλος τον απομάκρυναν από την προεδρία και απέτρεψαν τη λύση.
Η 25η Απριλίου 2021, κατά την οποία η Τουρκία και ο εγκάθετός της κατέθεσαν στη Γενεύη δημόσια για λύση δύο κρατών, είναι 17 χρόνια και μια ημέρα από την αποδοχή από την Τουρκία και τους Τουρκοκύπριους της λύσης του ενός κράτους, της λύσης της επανένωσης της πατρίδας και την απομάκρυνση των κατοχικών στρατευμάτων από την Κύπρο. Είναι επίσης 43 χρόνια από την απόρριψη εκ μέρους μας του Δυτικού Πλαισίου, που δεν ήταν λύση δύο κρατών, αλλά ενός ενωμένου και πολύ καλύτερου από το σχέδιο Ανάν. Είναι 49 χρόνια από την αδιάλλακτη στάση του Μακαρίου που απέτρεψε τη λύση του ενιαίου κράτους με αποτέλεσμα να καταλήξουμε στη φρίκη του 1974. «Ο Μακάριος (το 1972) επέμεινε στην αδιάλλακτη στάση του, παρ’ όλον ότι οι Τουρκοκύπριοι είχαν αποδεχθεί και τα 13 σημεία που είχε προτείνει ο ίδιος το 1963 σχετικά με τις συνταγματικές τροποποιήσεις», γράφει στην «Κατάθεσή του» ο Γλαύκος Κληρίδης.
Επομένως, δεν είναι ο διαχρονικός στόχος των Τούρκων για λύση δύο κρατών, το πρόβλημά μας, αλλά οι διαχρονικοί ανεύθυνοι χειρισμοί της ηγεσίας μας, οι οποίοι δεν μπορούν να καταμετρηθούν σε ένα σύντομο άρθρο. Αν δεν ήταν αυτό το πρόβλημά μας, δεν θα πασκίζαμε, κάθε φορά, να βγάλουμε πρόεδρο λύσης, όπως κάνουμε και σήμερα, παρά τις χίλιες δυσκολίες, υπονομεύσεις και διαστρεβλώσεις που αντιμετωπίζουμε.