Εκλογές πολιτικής ασυναρτησίας
Η τρίτη δημοσκόπηση της Symmetron Market Research για την «Καθημερινή», αναφορικά με τις προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου του 2023, έδειξε όντως πολλές αλήθειες αλλά και πικρές πραγματικότητες.
Ανεξάρτητα του ποιος προηγείται ποιου και ποιος περνά ή δεν περνά στον Β’ γύρο των εκλογών, η έρευνα ανέδειξε μια άλλη πραγματικότητα που δεν αφήνει κανένα νικητή αλλά όλους ηττημένους και σίγουρα υπεύθυνους για την σημερινή μας κατάντια.
Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του νέου προέδρου είναι τα πιο κάτω: Το 79% απάντησε ότι θέλει τον νέο πρόεδρο να είναι έντιμος, το 52% να είναι κοντά στους πολίτες, το 29% να είναι σταθερός στις απόψεις και αρχές του, το 22% να είναι συναινετικός και συνεργάσιμος, το 6 % να έχει διοικητικές και ηγετικές ικανότητες, και τέλος το 4% να είναι χωρίς κομματικές δεσμεύσεις.
Με απλά λόγια έντιμος να είναι και ότι θέλει ας είναι. Έντιμος να είναι και ας μην έχει διοικητικές και ηγετικές ικανότητες. Έντιμος να είναι και ας είναι αχάπαρος από διοικητικά. Έντιμος να είναι και ας μην είναι ηγέτης. Αντί το αυτονόητο να ήταν το ότι θέλουμε έναν έντιμο ηγέτη, τώρα διαχωρίζουμε τα δύο. Ας είναι έντιμος και ας μην είναι κατ’ ανάγκη ηγέτης.
Το 2013 ζητούσαμε τον ηγέτη της κρίσης, το 2018 τον ηγέτη της λύσης και το 2023, από ότι φαίνεται, απλοποιήσαμε τα κριτήρια και μειώσαμε τις προσδοκίες και απαιτήσεις μας. Δεν θέλουμε ηγέτη. Έναν έντιμο άνθρωπο θέλουμε ο οποίος το πολύ πολύ να είναι κοντά στους πολίτες.
Τα ευρήματα της δημοσκόπησης της «Καθημερινής» άλλα και άλλων ΜΜΕ δεν είναι τα μόνα που δείχνουν μια διαφορετική συμπεριφορά του εκλογικού σώματος. Για να είμαστε σωστοί αυτό φάνηκε και στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές αλλά οι κομματικές σκοπιμότητες και οι ιδιοτελείς προσωπικές φιλοδοξίες δεν άφησαν να βγει προς τα έξω η ωμή πραγματικότητα, ότι δηλαδή ο καιρός των κομματαρχών και των ηγετίσκων της δεκάρας παρήλθε ανεπιστρεπτί.
Δυστυχώς ορισμένοι δεν αντιλαμβάνονται την αλλαγή της πολιτικής ζωής και δεν λένε να προσαρμοστούν και να αλλάξουν την ρητορική τους. Ακούμε ατάκες που, αν και «διασκεδαστικές», μας παίρνουν πίσω, πολύ πίσω, σε εποχές που σίγουρα θα θέλαμε να ξεχάσουμε.
Παραδείγματα τέτοιων συμπεριφορών αρκετά, τα δε πιο «φανταχτερά», μέχρι στιγμής, τα πιο κάτω:
«Μην προδώσετε την παράταξη, μην προδώσετε την πατρίδα», είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, απευθυνόμενος στους συναγερμικούς ψηφοφόρους. Δηλαδή όποιος συναγερμικός δεν στηρίξει την επίσημη υποψηφιότητα της παράταξης, προδίδει την πατρίδα του; Προδότης όποιος δεν στηρίξει τον πρόεδρο του κόμματος;
Από την άλλη ο Αβέρωφ Νεοφύτου βλέπει τους πάντες να καταδιώκουν τον ΔΗΣΥ. «Πάντα ήθελαν να διαλύσουν τον ΔΗΣΥ», ανάφερε σε δηλώσεις του για τους δημοσκόπους. Δηλαδή αν δεν εκλεγεί ο Αβέρωφ Νεοφύτου τότε ο ΔΗΣΥ θα διαλυθεί; Με απλά λόγια, μετά τον Αβέρωφ το χάος και η διάλυση;
Και φανταστείτε ότι ακόμα να φτάσουμε στον καύσωνα του δεκαπενταύγουστου.
Στην αντίπερα όχθη, δηλαδή στις «ευρηματικές» δυνάμεις που θέλουν να αλλάξουν τα πάντα διατηρώντας όμως τα ίδια, η κατάσταση ακόμα πιο τραγική. Ίσως οι εκλογές αυτές να μείνουν στην ιστορία ως οι «εκλογές πολιτικής ασυναρτησίας». Πως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η επιλογή του ΑΚΕΛ; Πως θα συνεχίσουν να θεωρούν υπεύθυνο τον Προέδρο της Δημοκρατίας για τα απαράδεκτα του Κραν Μοντανά και την ίδια στιγμή να στηρίζουν τον διαπραγματευτή μας ο οποίος υιοθετεί το αφήγημα του προέδρου;
Πως ο ΔΗΣΥ θα συνεχίσει να στηρίζει τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και την ίδια στιγμή θα επικρίνει τον τέως υπουργό εξωτερικών και στενό συνεργάτη του προέδρου, ο οποίος υιοθέτησε και εκτέλεσε τις πολιτικές Αναστασιάδη.
Τέλος, πιο θα είναι το θέμα συζήτησης κατά την προεκλογική περίοδο; Ο εκ των υποψηφίων Νίκος Χριστοδουλίδης δήλωσε ότι δεν πρέπει να συζητούμε το κυπριακό μεταξύ μας και κυρίως δεν πρέπει να μιλούμε για το Κραν Μοντανά. Μήπως κατά την προεκλογική περίοδο να αρκεστούμε σε αθλητικά θέματα, ποδόσφαιρο, αντισφαίριση κλπ; Μήπως να περιοριστούμε στα ελάχιστα που συμφωνούμε δηλαδή αντί διαλόγων να υιοθετήσουμε μονολόγους;
Μπορεί τα πιο πάνω να είναι ακαταλαβίστικα αλλά δυστυχώς αυτός είναι ο πολιτικός λόγος του σήμερα στην κατά τα άλλα ευρωπαϊκή μισή μας πατρίδα. Οι μισοί επικρίνουν τους άλλους μισούς και ταυτόχρονα στηρίζουν αυτούς που συμφωνούν με αυτούς που επικρίνουν. Λέξεις και έννοιες όπως, «Καθαρός λόγος», «Πολιτική ευθιξία», και «Πολιτική αξιοπρέπεια», έχουν διαγραφεί από το λεξιλόγιό μας.
Σίγουρα τα κόμματα φέρουν την κύρια ευθύνη για αυτήν την κατάσταση. Όμως ευθύνη φέρει και ο λαός ο οποίος έδωσε την εντύπωση στον κάθε πολιτικάντη ότι μπορεί παίζει με την νοημοσύνη των πολιτών. Ίσως ήρθε ο καιρός να αναθεωρήσουμε την θέση μας έναντι των κομμάτων και να τα δούμε στην ορθή τους διάσταση. Σίγουρα τα κόμματα είναι τα κύτταρα της δημοκρατίας. Όμως με κακοήθη κύτταρα δεν υπάρχει ζωή και κατ’ επέκταση Δημοκρατία.
Ίσως ο ορισμός του κόμματος από τον Εμμανουήλ Ροΐδη να είναι κάπως υπερβολικός είναι όμως μια αρχή για να αντιληφθούμε επιτέλους ότι υπεράνω των κομμάτων υπάρχει η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
«Κόμμα: Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν’ αναγιγνώσκωσι και ν’ αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι να αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι».
Loading ...
