Για πρώτη φορά μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η ακροδεξιά αναλαμβάνει την κυβέρνηση και την πρωθυπουργία στην Ιταλία, μετά την επιτυχία της Τζόρτζια Μελόνι στις εκλογές και το ποσοστό που πήρε ο ακροδεξιός συνασπισμός. Η συμμαχία της Μελόνι, στην οποία συμμετέχουν επίσης η ακροδεξιά Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι και η κεντροδεξιά Forza Italia του πρώην πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι, φαίνεται τώρα να έχει τον έλεγχο τόσο της Γερουσίας όσο και της Βουλής των Αντιπροσώπων, με ποσοστό 42,2% των ψήφων στη Γερουσία. Η επιτυχία του δικού της κόμματος ήρθε, ενώ οι σύμμαχοί της είχαν αρκετά κακές επιδόσεις. Αυτό σημαίνει ότι το καθαρά ακροδεξιό κόμμα της Μελόνι είναι ο καθαρός νικητής των εκλογών και επομένως, έπεσε πανικός στην Ευρώπη και στην Κύπρο, φυσικά.
Όπως μας θυμίζει μια πολύ καλή συνάδελφος, στη Γαλλία, η ακροδεξιά είναι εδώ και χρόνια η ηγετική δύναμη της αντιπολίτευσης, στην Ισπανία, έχει επίσης κερδίσει έδαφος. Στη Σουηδία, ένα κόμμα που ιδρύθηκε αρχικά από νεοναζί και άλλους ακροδεξιούς εξτρεμιστές θα είναι τώρα η δεύτερη μεγαλύτερη παράταξη στο Κοινοβούλιο. Στην Ουγγαρία και την Πολωνία, η ακροδεξιά βρίσκεται ήδη στην εξουσία. Να θυμίσω πως αυτό συνέβη και στην Αυστρία, αλλά η Αυστρία, και η Ιταλία, και η Ουγγαρία, η Σουηδία υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν όποιος κόπανος και αν αναρριχηθεί στην εξουσία. Είτε ακροδεξιός είτε κεντρώος, είτε ακροαριστερός, η Ιταλία θα συνεχίσει να είναι η Ιταλία που ξέρουμε, έστω και αν η ανθρωπότητα έζησε τις τραγωδίες του 20ου αιώνα.
Στις συνθήκες που επικράτησαν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα, δεν προβλέπεται οι ακρότητες να κυριαρχήσουν ακόμα και στις χώρες που εκλέγονται ακραίες κυβερνήσεις. Η κοινωνία που καταλήγει να αναθέτει σε ακροδεξιά και φασιστικά κόμματα τη διακυβέρνηση της χώρας δεν είναι το φασισμό που ψηφίζει και φυσικά δεν είναι φασιστική η ίδια. Οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη, με τα κακά και με τα καλά τους θα κάνουν τον κύκλο τους. Είτε θα πετύχουν είτε θα αποτύχουν, θα φύγουν, θα έλθουν οι άλλες και η χώρα θα συνεχίσει την πορεία της εύκολα ή δύσκολα. Δεν θα χαθεί.
Στην Κύπρο, όπου προκλήθηκε ο πανικός της ακροδεξιάς, η χώρα ίσως χαθεί. Δεν θα μείνει αυτή που είναι. Στην Κύπρο οι όροι δεν αποδίδουν την πραγματικότητα. Οι πολιτικές ακρότητες δεν αντιπροσωπεύονται κατ’ ανάγκην από την ακροδεξιά. Οι ακραίες θέσεις στο εθνικό πρόβλημα συναντώνται σε χώρους και πρόσωπα που με προσωπεία προοδευτικά και σύγχρονα. Και αν επικρατήσουν αυτά στην επόμενη προεδρική θητεία, μετά από έξι χρόνων στασιμότητας στο κυπριακό, τότε ναι, η Κύπρος που ξέρουμε δεν θα μείνει η ίδια, όπως θα συμβεί με την Ιταλία όταν θα φύγει η Μελόνι από την εξουσία.
Loading ...
