Δέκα ολόκληρα χρόνια από το κούρεμα των καταθέσεων που επέβαλε η χρεοκοπία των τραπεζών και της οικονομίας, και κάποια θύματά του δεν αντιλήφθηκαν ούτε τι έγινε, ούτε γιατί έγινε. Αυτό επιβεβαιώνεται από μια προχθεσινή ανακοίνωση των συμβουλίων των Συνδέσμων Καταθετών Λαϊκής (ΣΥΚΑΛΑ) και μη θεσμικών Κατόχων Τραπεζικών Αξιογράφων (ΣΥΚΑΤΑ). Με την ανακοίνωσή τους τα δύο συμβούλια ανακοινώνουν ότι τα μέλη τους (μερικές δεκάδες από τις χιλιάδες των κουρεμένων) αποφάσισαν να υποστηρίξουν την υποψηφιότητα του Νίκου Χριστοδουλίδη, που υποσχέθηκε, αν εκλεγεί, να ενισχύσει το Ταμείο Αλληλεγγύης (αποζημίωσης των κουρεμένων) με 50 εκ. ευρώ και όχι άλλον υποψήφιο (τον Αβέρωφ) που θα το ενισχύσει με 60 εκ. ευρώ (ουδείς φθόνος).

Στην ανακοίνωσή του στα ΔΣ των δύο αυτών συνδέσμων, μεταξύ άλλων αναφέρουν, «μετά από δέκα και πλέον ετών πολιτειακής αδράνειας και απαξίωσης των ατόμων που στερήθηκαν των αποταμιεύσεων ζωής για να σωθεί το κράτος και το χρηματοπιστωτικό σύστημα…».

Απόλυτος σεβασμός στις αποταμιεύσεις ζωής και πλήρης κατανόηση της απογοήτευσης, της αγανάκτησης και της οργής των θυμάτων του κουρέματος. Αλλά η απαξίωση που έπρεπε να τους ενοχλεί δεν ήταν της πολιτείας απέναντί τους, αλλά των τραπεζών απέναντι στις καταθέσεις τους… Οι καταθέτες της Λαϊκής Τράπεζας και αγοραστές των αξιογράφων καταθέτοντας τις αποταμιεύσεις τους και αγοράζοντας αξιόγραφα (υψηλής απόδοσης), στην πραγματικότητα έκαναν επένδυση. Και μια επένδυση έχει ρίσκο. Ατυχώς για αυτούς, ο οργανισμός στον οποίο επένδυσαν τα χρήματά τους, είτε καταθέτοντάς τα, είτε αγοράζοντας αξιόγραφα, χρεοκόπησε. Τα χρήματά τους εξανεμίστηκαν, είτε γιατί ο τραπεζίτης δάνειζε αλόγιστα χωρίς κάλυψη (τα κόκκινα δάνεια της Λαϊκής ανέρχονταν σε δισεκατομμύρια), είτε γιατί χάριζε υπέρογκα επιτόκια στους καταθέτες, είτε γιατί τα έκανε περιουσία (5,5 δις. ευρώ) του Βγενόπουλου. Εκεί πήγαν οι αποταμιεύσεις ζωής και όχι στην πολιτεία. Η πολιτεία εκεί όπου είχε υποχρέωση το ξεπλήρωσε, δηλαδή κάλυψε τις πρώτες 100 χιλιάδες των καταθέσεων.

Πώς, όμως, έπρεπε η πολιτεία να δράσει για να μην κατηγορείται για αδράνεια; Να υποβαλλόταν σε κρατικό χρέος δισεκατομμυρίων, το οποίο θα επωμιζόταν ο φορολογούμενος για τα επόμενα 50 χρόνια; Πρώτα, πρώτα δεν τη δάνειζε κανένας, ήταν χρεοκοπημένη και βυθισμένη στα «σκουπίδια» των οίκων αξιολόγησης και δεύτερο, για να τη δανείσει η τρόικα το ποσό που χρειαζόταν ώστε να σταθεί ως κράτος στα πόδια του, προϋπόθετε το κούρεμα. Είναι δυστυχές και οδυνηρό αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Τα λεφτά του κοσμάκη δεν ήταν στις κάσιες των τραπεζών και πήγε η πολιτεία και τα κούρεψε όπως τον κόλιαντρο. Τα λεφτά εξανεμίστηκαν από εκείνους που τα διαχειρίστηκαν.

Αν η πολιτεία επέδειξε αδράνεια στο ζήτημα του καταμερισμού ευθυνών, δεν ευθύνεται ούτε η κυβέρνηση και πολύ περισσότερο, ούτε ο Αβέρωφ. Έγιναν δίκες, αλλά ευθύνες δεν επωμίστηκε κανένας. Αυτό απεφάνθη το δικαιϊκό σύστημα της χώρας μας.