Η θητεία ενός προέδρου είναι 4,5 χρόνια;

Η πιο ιστορική στιγμή της Κυπριακής Δημοκρατίας, μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας το 1959, ήταν η ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση∙ σε συνδυασμό, μάλιστα, με τη λύση του κυπριακού στη βάση του σχεδίου λύσης του ΓΓ του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν. Αυτή η ιστορική στιγμή, της ένταξης στην ΕΕ και της λύσης του κυπριακού, σημειώθηκε σε μια προεκλογική περίοδο. Μόλις δυόμισι μήνες πριν από τις εκλογές του Φεβρουαρίου του 2003. Ο τότε πρόεδρος, Γλαύκος Κληρίδης, κατάφερε να πετύχει το ιστορικό επίτευγμα λύση – ένταξη στην εκπνοή της θητείας του.
Στην κορύφωση της προεκλογικής περιόδου ο πρόεδρος της Κύπρου (Γλ. Κληρίδης) όχι μόνο δεν ήταν αδρανής, όχι μόνο δεν ακούμπησε πίσω περιμένοντας τον αντικαταστάτη του, αλλά διαπραγματευόταν την πιο κρίσιμη φάση του κυπριακού προβλήματος. Μάλιστα, η ίδια κυβέρνηση, τέσσερις ημέρες μετά την ανάδειξη του νέου προέδρου, και ενώ ήταν απλώς υπηρεσιακή μέχρι την ανάληψη της επόμενης, την 1η Μαρτίου, ο υπουργός Εμπορίου, Νίκος Ρολάνδης, υπέγραψε με την Αίγυπτο την πρώτη συμφωνία της Κύπρου για τη χάραξη της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τη δεύτερη πιο ιστορική στιγμή της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Σήμερα, η κυβέρνηση Αναστασιάδη εξακολουθεί να λειτουργεί, να αποφασίζει, να εκτελεί έργο και να σχεδιάζει, αλλά καλοπροαίρετοι αρθρογράφοι και στις τρεις άλλες ελληνόφωνες εφημερίδες έχουν βγει από τα ρούχα τους. Όπως σημείωνα την περασμένη βδομάδα, ένας από αυτούς διαμαρτυρόταν γιατί η απερχόμενη κυβέρνηση αναβάθμισε το διαδίχτυο προεκλογικά. «Και μην πείτε πως τώρα τελευταία επέτρεψαν οι συνθήκες ώστε να μπορεί η κυβέρνηση να αρχίσει να δίνει απ’ εδώ κι απ’ εκεί». Τόσον καιρό, ρωτούσε, «πού ήταν να βοηθήσει τον κόσμο με το αναβαθμισμένο διαδίκτυο;».
Άλλοι καταγγέλλουν τον πρόεδρο ότι είναι όλη μέρα με ένα ψαλίδι και ένα μυστρί και είτε εγκαινιάζει έργα, είτε καταθέτει θεμέλιους λίθους. Ούτε και σε εμένα αρέσει, αλλά ποιο είναι το πρόβλημα που ο πρόεδρος κόβει κορδέλες και καταθέτει θεμέλιους λίθους; Αν έχει έργα να επιδείξει και έργα να σχεδιάσει, γιατί όχι; Αποχωρεί από την προεδρία και προτού αποχωρήσει τα εγκαινιάζει ή τα σχεδιάζει. Η θητεία του προέδρου δεν είναι 4,5 χρόνια, αλλά πέντε. Οι καλοθελητές αρθρογράφοι θα τον χειροκροτούσαν αν ήταν με ένα ψαλίδι και ένα μυστρί στο χέρι την ώρα που αντί να εργάζεται να παράγει έργο έτρεχε στα εγκαίνια και τους θεμέλιους λίθους;
Υ.Γ. Όλοι αυτοί που ενοχλούνται από τα εγκαίνια που ο πρόεδρος τελεί λίγο προτού αποχωρήσει, γιατί επιμένουν να τους ικανοποιήσει τα συνδικαλιστικά τους αιτήματα, λίγο προτού αποχωρήσει;